Bristolsound voor bassline junkies

Sonic Warfare organiseert nu al zo’n anderhalf jaar dikke dubstepfeestjes in de Melkweg. Tijdens de voorgaande edities stond vooral de Londense tak van het genre centraal, maar voor de zevende editie werd een aantrekkelijke line-up rondom de diepere Bristolsound in elkaar gezet.

Tekst & foto's: Susanne Woning

Programma: Forsaken, Wedge & Gatekeeper, Peverelist, Martyn & Appleblim, U Dub & Aardvarck.

Met de ‘Soundboy Punishments’-dubbelaar van Shackleton en Applebim nog in het achterhoofd, hadden we wel zin in een avondje dubstep-diepgang. De drijvende kracht achter de Sonic Warfare-feesten (en host van de radioshow Viral op Lijn 5) U Dub had immers één van de twee Skull Disco-labelbazen, Appleblim, weten te strikken voor een gig.

Ook waren we erg nieuwsgierig naar de set van Peverelist, die de laatste tijd veel spannende minimale dubsteptracks weet af te leveren. Vol verwachting stapten we, in een broeierig Amsterdam (26 graden in mei!!), de kleine zaal van de Melkweg binnen.

We kregen nog net het laatste stukje van de set van Forsaken mee, die in een geïmproviseerde extra booth op de dansvloer stond te draaien. De overgang van de drukke terrassen buiten naar de donkere warme ruimte binnen was even onwennig, maar gelukkig zorgden de dikke baslijnen uit de speakers voor de broodnodige luchtverplaatsing. We vonden deze indeling van de zaal eigenlijk best gezellig, maar al snel ging het doek op het podium open en bleek de rest van de avond zich toch daar te gaan afspelen.

Wedge en Gatekeeper presenteerden een breed scala aan dubstep-substromingen. Er was ruimte voor swingende 2step, zware dub, een vleugje ska met blazers en er waren hier en daar zelfs wat vrolijke housesamples te horen. Maar bij deze twee mannen uit Bristol kwam toch vooral een sterke invloed van de Londense sound naar voren, met veel donkere jagende baslijnen in niet al te gecompliceerde tracks.

Onze verwachtingen voor de subtiele Peverelist lagen wat hoger. Misschien lag het aan het lome weer, want ook hij zette zwaar in met een flink stuk spacy dub, vol Jamaicaanse vocals in een laag tempo. Mooie plaatjes, maar gezien het tijdstip van de avond misschien niet de beste keus. Het publiek zakte hierdoor in. Gelukkig wist hij niet lang daarna de aandacht terug te winnen met meer Bristol-achtige tracks zoals Martyn’s ‘Epileptic’ (no strobe remix). Met net even wat meer gelaagdheid in de muziek, melodische Aril Brikha-achtige strings en kraakheldere techy samples bracht hij wel helemaal de diepe sound waar we voor gekomen waren.

Daarna was het de beurt aan Hollands nieuwe dubstepheld Martyn, die -net als zijn Nederlandse collega 2562- wereldwijd hoge ogen gooit met z’n producties. De Rotterdammer zat vroeger tot over zijn oren in de drum & bass, maar is in de afgelopen jaren gegrepen door het dubstepvirus. Hij draaide deze avond met Appleblim. Geen complete verrassing, want de laatste is zo enthousiast over Martyn’s sound, dat Martyn de eerste artiest is die binnenkort een release mag uitbrengen op Appleblim’s nieuwe label (Apple Pips).

Bij het instarten van die bewuste track, werd de dubplate uiteraard even lekker ‘gerewind’ en kreeg Martyn flink wat credits van de mc en het publiek. Terecht, want uit Martyn’s producties blijkt duidelijk dat de dubstep in Nederland een eigen leven begint te leiden. Hij geeft zijn muziek een nuchter Rotterdams rauw randje mee, dat we tot nu toe niet zijn tegengekomen binnen het genre.

Appleblim leek daarentegen niet helemaal z’n avond te hebben. Aan het begin van de avond zag hij er al behoorlijk gaar uit, en terwijl Martyn echt z’n best leek te doen om ons bijzondere plaatjes voor te schotelen, koos Appleblim toch vaak voor de bekende weg van de compromisloze scheurende baslijnen. Daar veranderde een kleine opleving met een track als ‘Circling’ (van Peverelist en hemzelf) niets meer aan.

Toen de heren vervolgens kozen voor een langdurig 2step-intermezzo hadden we ineens onze portie voor die avond wel gehad. Het grootste probleem van uw reporter op dubstepfeestjes is namelijk de hartgrondige weerstand tegen de pure 2step-sound, ook al was dubstep er zonder deze voorloper natuurlijk helemaal niet geweest. Ook begon de warmte en benauwdheid in de zaal ons parten te spelen. We besloten de dubplates van organisator U Dub en Aardvarck (jaha, die zit ook al in de dubstep) dus voor een volgende keer te bewaren.

Hoogtepunt: Een mooie set van Peverelist die echt de diepte opzocht. Ook leuk om Martyn eens een keer in actie te zien.

Dieptepunt: Gezien de prima producties die we van hem kennen, viel Appleblim achter de decks ons deze avond tegen.

Prijs/ Kwaliteit: Het was een veelbelovende line-up van Sonic Warfare waar een entreeprijs van 12 euro wel bij past. Qua aankleding was er weinig bijzonders te zien, maar dat is dan ook helemaal niet gebruikelijk bij dubstepfeesten.

Opmerking: ‘Make some noizzzze!!’. De MC van die avond is ongetwijfeld een hele aardige gast, maar hij riep dit soort kreten vaak pas nadat de zaal al ‘noise’ had gemaakt ;-)

Aantal bezoekers: De kleine zaal was voor 2/3 gevuld en liep rond 03:00 redelijk snel leeg. Dit was waarschijnlijk ook te wijten aan het ontzettend warme weer.

Oordeel: Dat de dubstepscene nog steeds relatief klein is, is duidelijk te merken aan de kruisbestuivingen in de muziek en de vriendschappelijke sfeer op het podium. Alle artiesten blijven rond de booth hangen (waar zie je dat nog?) en iedereen draait elkaars producties. Het publiek pikt deze vibe moeiteloos op, waardoor het ook op Sonic Warfare weer erg gemoedelijk was. Toch lijkt er steeds meer een tweedeling te komen tussen publiek dat voor de ‘makkelijke’ Londense sound gaat en degenen die liever wat meer gelaagdheid en subtiliteit in de dubstep horen.

Martyn op Sonic Warfare VII