ADE-donderdag sfeervol en druk bezocht

Met de erg dikke line-ups van de ADE-donderdag was het moeilijk kiezen tussen de verschillende locaties. Het allereerste Nederlandse optreden van de Franse band Nouvelle Vague gaf uiteindelijk de doorslag: het werd de Melkweg!

Tekst en foto’s: Susanne Woning

Gezien: Nouvelle Vague, Tim Nieburg, Estroe, Quince, Vitalic en Dave Clarke.

Bijzonderheden: We bleken niet de enigen te zijn die Nouvelle Vague graag eens live wilden zien; de grote zaal van de Melkweg barstte bijna uit zijn voegen. Ook als je ruim voor aanvang binnen was, kwam je toch al niet meer verder dan halverwege de zaal en dat was dan ook gelijk je vaste plek voor de komende twee uur. Drinken halen, naar het toilet of zelfs lekker dansen zat er niet echt in.

Veel te druk dus, maar het publiek had er duidelijk zin in. Gelijk vanaf het eerste nummer van de zeskoppige band was de sfeer erg goed. Met hun bijzondere covers van ‘Blue Monday’, ‘This Is Not A Lovesong’ en ‘Teenage Kicks’ creëerden ze een gezellig huiskamergevoel in de afgeladen zaal. De zangeres sprak het publiek tussendoor een beetje breekbaar en ondeugend toe: “Dit is onze eerste keer in Nederland, dus eigenlijk is dit onze eerste date met jullie”.

Iedereen zong het “Oehoe ohoo” van Blondie’s ‘Heart Of Glass’ vanuit de tenen en met het uitspinnen van ‘Love Will Tears Us Apart’ als laatste track kregen ze het publiek zodanig mee, dat ze nog twee keer terug moesten komen voor een toegift. Amsterdam kon maar geen genoeg krijgen van de Franse bourgondische gezelligheid van Nouvelle Vague.

In de kleine zaal begonnen inmiddels de eerste danceliefhebber binnen te stromen. Tim Nieburg had wel zin in een relaxte opbouw en trok lekkere dikke house- en Detroit techno-plaatjes uit zijn platentas. Vooral ‘Like A Child’ van Junior Boys (Carl Craig remix) werd warm ontvangen. Quince nam het vervolgens van hem over met een dikke live-set, waarin ondermeer ‘New Era’, ‘Americana’ en ‘The Summit’ voorbij kwamen. Hij was al net zo vrolijk als het publiek en stond gezellig mee te ‘rocken’ op zijn eigen muziek.

Ook in deze kleine zaal was de sfeer dus goed, al was het er rustiger dan in de grote zaal, waar Estroe het publiek klaarstoomde voor Vitalic. Ze koos daarom voor de wat meer minimal- en electro-achtige tracks; niet helemaal wat we van haar gewend zijn, maar ze bleek ook deze stijlen prima onder controle te hebben en stilstaan was dus geen optie.

Vitalic was niet in een zachtzinnige bui deze avond en trok al snel alle registers open met scheurende pompende techno en electro. Tijdens ‘La Rock’ ontstond er een heuse ‘moshpit’ vooraan bij het podium en hij wist dit op een erg grappige manier nog wat verder uit de melken, door te onderbreken met een rustige zoetsappige Italo-discotrack en vervolgens de jagende synths van ‘La Rock’ weer vanuit het niets terug te laten komen.

Het dak ging eraf, Vitalic maakte hartjesgebaren naar het publiek en kreeg ook nog even de complimenten van de host van deze avond, Dave Clarke, omdat Vitalic de hele set had gewerkt met een drumcomputer die niet van hemzelf was. Clarke zelf had daarna weinig moeite om de flow van de avond vast te houden.

Hij begon meteen funky met veel truukjes en hij wisselde de tracks in straf tempo af. De zaal ging ook bij hem los op 'So Good’ van Anthony Rother en ‘Magnetic’ van Raudive. Na nog een klein stukje rollende diepe acid moest uw reporter het helaas voor gezien houden in verband met verplichtingen de volgende dag.

Maar het feestje bleek nog niet voorbij, want de eerste willekeurige taxi die klaarstond op het Leidseplein bleek de ‘discotaxi' van Maroni te zijn; compleet met blacklight, discolichten en karaoke-installatie. Na tien minuten liefdevol toegezongen te zijn met nummers van R. Kelly (aaaargh), was de aankomst op het centraal station precies op tijd voor de nachttrein naar huis. Nog 2 dagen te gaan…

Hoogtepunt: Het bijzondere optreden van Nouvelle Vague en het feit dat we niet vooraan bij het podium stonden toen de wel erg losgeslagen moshpit bij Vitalic ontstond. Ook de discotaxi van Maroni was een ontzettend grappige ervaring.

Dieptepunt: Het was echt veel te druk in de grote zaal; niet normaal meer.

Decoratie: Mooie visuals door de vj’s op het scherm achter de booth in de grote zaal.

Mening bezoeker: (In de trein terug) Meisje: “Ik vond Paradiso helemaal niet leuk vanavond.”  Jongen: “Was de muziek niet je stijl?” Meisje: “Nee ik vond de muziek erg cool.” Jongen: “Waren de dj’s dan technisch slecht?” Meisje: “Nee, die waren erg goed.” Jongen: “Wat was er dan mis?”  Meisje: “Nou gewoon, de manier waarop de platen gedraaid werden!” (HUH?)

Aantal bezoekers: Volle bak!

Oordeel: Een sfeervol en druk bezocht begin

van het Amsterdam Dance Event in de Melkweg op donderdag. Volgens de berichten vielen ook Dixon en Âme goed in de smaak in Club 11 en was het afgeladen bij Gui Boratto en Michael Mayer in de Sugar Factory.

ADE

De Melkweg

Discotaxi Maroni

Review ADE-zaterdag (Dub-Attack@Paradiso)

Vitalic met 'La Rock'