Verbroedering in de vallei

Na de flink tegenvallende bezoekersaantallen in 2006, ging Dance Valley terug naar het oerconcept met maar één festivaldag. De programmering was aangepast aan de wens van de bezoekers, via een enquête eerder dit jaar. Het resultaat was een line-up met erg veel hard house, club, trance, schranz en hardcore. Een love2party-reporter naar dit circus sturen; dat kon ook bijna niet goed aflopen.

Door: Susanne Woning

Bijzonderheden: Ook dit jaar besloot Rijkswaterstaat de A9 traditioneel half af te sluiten voor de duizenden Dance Valley-bezoekers. Reken er dan nog een naar ongeluk en een totale afsluiting van de weg voor technisch onderzoek bij en je doet zomaar drie uur over de rit van Utrecht naar Spaarnwoude. Bij binnenkomst schalde de trance en clubhouse ons al tegemoet vanuit de bomvolle grote tenten. We gingen de uitdaging aan.

Eerst maar eens een kijkje nemen bij één van de Dance Valley-favorieten, DJ Jean. Het open Madhouse-podium bestond uit een handige stellage, waardoor je beneden kon dansen en via een verhoging naast en zelfs hoog achter de booth kon komen, wat goed werkte voor de sfeer. Jean was zowaar eens lekker creatief bezig. Hij mixte aan het begin van zijn set originele nummers van Cypress Hill en Dr. Dre met de houseversies van dezelfde tracks. Maar al snel kwamen de meer standaard clubhits weer uit de speakers rollen. We raakten ook nogal geïrriteerd door de nadrukkelijk aanwezige vrouwelijke mc op dat podium. Het werd het hoog tijd voor wat diepzinnigheid bij Electronation. Uit betrouwbare bron bleek dat Jean het later ook weer niet heeft kunnen laten om ‘Put Your Hands Up In The Air’ te draaien, zoals ieder jaar. Sommige dingen veranderen nooit, maar zo hebben zijn fans het eigenlijk ook het liefst.

In de Electronation-tent was het vorig jaar bikkelen geblazen, met als absoluut dieptepunt slechts zo’n twintig bezoekers bij Afrika Bambataa. We vreesden dan ook het ergste tijdens deze circus-editie, maar gelukkig was het tentje de hele tijd goed gevuld. Het publiek stond al flink los te gaan op de live-versie van Gabriel Ananda’s ‘Doppelwhipper’, terwijl de zeer geconcentreerde Duitser dit niet echt in de gaten leek te hebben. Hij wist heel wat lekkere samples los te krijgen uit zijn enorme synthesizer en bracht ook werk van het album ‘Bambusbeats’. Het vreemde van de muziek van Ananda is dat zijn tracks in andermans dj-sets regelmatig een dansvloer in beweging weten te krijgen, maar dat een heel uur van deze sound toch al snel iets te eentonig is.

Agoria daarentegen wisselde de sfeer in zijn set goed af en was vanaf het eerste moment helemaal in de stemming om er een feestje van de maken. Hij had voor de gelegenheid zelfs een side kick meegenomen. ‘La Onzième Marche’ en ‘Les Beaux Jours’ kwamen voorbij en het geluidssysteem kon de sissende dikke percussie, zoals alleen Fransen die lijken te kunnen maken, maar net aan. Ook waren de heren erg goed in het tergend lang uitbouwen van de diepe breaks tot het publiek echt niet harder kon juichen. Uiteraard werd er melodramatisch over de apparatuur heengehangen, zoals het goede Franse muzikanten betaamt. Laurent Garnier, eat your hart out.

Voor ons volgende ‘avontuur’ gingen we eens langs bij een andere Dance Valley-veteraan, Tom Harding. Het eerste half uur van zijn set was prima te doen, met wat vrolijke ongenuanceerde techno en zelfs een strak acidbreakje met een strenge 303, maar al snel kwamen de gierende synths en overtrokken baslijnen erbij en werd het wat moeilijker te verdragen. Ook leek het of de bas in de speakers bij dit podium te zacht was. De Tom Harding-fans gingen evengoed uit hun dak, de zon brak helemaal door en het veld voor de HQ-stage stond vol. De Organ Donors, die vorig jaar nog in een klein tentje stonden, waren nu gepromoveerd naar dit grote podium. Ze vierden dat door hun set schaamteloos te beginnen met een pompende hard house-track, waarin hun naam eindeloos herhaald werd. Opnieuw blij publiek, maar wij kregen inmiddels meer interesse in een lekker broodje kroket, waar we al een aantal mensen mee hadden zien lopen.

Even happen bij het hoofdpodium in het gras. Het was maar goed dat er wat scherpe mosterd op onze broodjes was gesmeerd, want de gig van Umek & Valentino Kanzyani was werkelijk te flauw voor woorden. Uiteraard moesten ze hun set iets aanpassen aan de rest van de line-up op de mainstage, maar er stond nergens geschreven dat het dan een saaie, monotone tech house-set moest worden. Het enige echte muzikale hoogtepuntje was de remix van Nathan Fake’s ‘Outhouse’; een mager resultaat voor deze twee mannen die allebei toch al heel wat jaartjes meedraaien.

De ‘vloek van de lege tent’ was op deze editie overgeslagen naar het Magical Ibiza-tentje. David Moreno draaide relaxte Belearische house en minimal voor zo’n tien man. Hij had er maar wat vrienden en familie in de booth bijgehaald om het toch leuk te maken voor zichzelf. Jammer, want de mooie inrichting was ‘mysterieus Oosters’ en dit tentje had dus echt de potentie gehad om er een gezellig feestje in te bouwen. Buiten was de nog altijd ‘Zuid-Amerikaans bruine’ Michel de Hey begonnen aan zijn set op het Global-podium. Hij deed niet al te moeilijk met easy tech house en minimal en keek met de kenmerkende brede glimlach naar het massaal toegestroomde publiek.

We vonden het tempo van De Hey een beetje te laag en brachten nog een laatste bezoekje aan de Electronation, waar Dominik Eulberg bezig was met de laatste set in die tent. De Duitser had zo te horen geen zin in subtiele minimal en lichtvoetige melodielijnen, maar trok gelijk alle registers open met dikke aanstekelijke kicks en housy percussie. Het geluid was op dat moment zo hard dat alleen het publiek met oordoppen het trok om vóór de speakers te blijven staan, maar je voelde de muziek dan ook tot in je tenen, wat wel weer erg lekker was.

Ter afsluiting moesten we natuurlijk even langs bij Dance Valley-veteraan nummer drie, Carl Cox op de Global Stage. In de ondergaande zon koos ook hij voor de weg van de minste weerstand, met mainstream tech house. De melodielijn van Beanfield’s ‘Tides’ was te horen in een waarschijnlijk eigen techno remix en de track ‘Techno Trance’ van D-Shake (weer helemaal terug van weggeweest) zorgde ook hier voor een juichend publiek. Muzikaal gezien niet een erg interessante set, maar het Dance Valley-publiek loopt nog altijd met hem weg en de sfeer was prima. Tenslotte hebben we toch nog de dagsluiting op de mainstage meegepakt, terwijl Paul van Dijk het zoetsappige ‘Time Of Our Lives’ over het veld liet galmen. De vallei stond helemaal vol, verbroedering alom, een mooie lasershow en veel vuurwerk, zoals ieder jaar.

Een voordeel van laat aankomen is dat je als eerste het terrein weer kunt afrijden. Ook leek de gebruikelijke file minder dan voorgaande jaren. Wel zat ons karretje nog even vast in de modder, maar een gespierde dude wist dat probleem supersnel voor ons op te lossen (waarvoor dank), zodat we niet losgetrokken hoefden te worden door de tractoren die de organisatie speciaal hiervoor had ingehuurd. Niets stond een snelle terugreis nog in de weg.

Hoogtepunt: Heerlijke set van Agoria en een verrassende Dominik Eulberg. Verder blijft Dance Valley toch het enige festival waar alle soorten partypeople door elkaar lopen en waar je gemakkelijk eens een kijkje kunt nemen bij de andere stijlen binnen de dance. Ook was het wel erg prettig dat het deze dag droog weer was, met af en toe een lekker zonnetje. Daarvan kon dan weer genoten worden op de heropende ‘apenrots’.

Dieptepunt: Het aanbod platte meuk was dit jaar echt overweldigend. De kreet dat Dance Valley een goede afspiegeling zou zijn van wat er op dit moment speelt in de dance, is echt enorm achterhaald - zowel qua muziek als qua bezoekers (de gemiddelde leeftijd lag boven de dertig).

Opmerking bezoeker: “Auw, auw, tering, verdomme, shit” (meisje heeft extravagante outfit aan met veel te veel ritsen die ze zelf niet dicht krijgt op het toilet. Haar vriendin ritst haar waarschijnlijk voor de dertigste keer, en dus iets te rigoureus, dicht en neemt daarbij een stuk vel mee).

Sfeer/decoratie: De sfeer was goed, al kregen we wel het idee dat de meeste bezoekers mensen waren die niet vaak meer uitgaan. Het circusthema was vooral zichtbaar op de mainstage en is dus een beetje aan ons voorbij gegaan, maar er schijnen acrobaten en steltlopers aanwezig geweest te zijn. De mc was gekleed als spreekstalmeester.

Bezoekersaantal: Het was druk, maar niet uitverkocht.

Oordeel: Heel veel bezoekers hebben genoten van deze editie en in de meeste tenten stond het helemaal vol. Toch begint Dance Valley ieder jaar meer weg te krijgen van een reünie-festival, waar je de ‘gouden tijden van weleer’ nog eens kunt herbeleven. Er was bijna geen enkel muzikaal experimentje te vinden op dat enorme terrein vol gevestigde ‘risicoloze’ headliners. Als de line-up volgend jaar vergelijkbaar is, dan houden we het waarschijnlijk voor gezien.

Love2party-tip: Lieve dames boven de dertig, die al drie kinderen hebben en de sportschool al vijf jaar niet meer van binnen hebben gezien: kijk volgend jaar voordat je vertrekt nog één keer in de spiegel en vraag jezelf kritisch af of die zilveren bikini van tien jaar geleden echt nog wel zo charmant staat. Hetzelfde geldt voor de mannen van begin veertig met een bierbuik in neon pluchen broeken of latex shirts.

Dance Valley