‘Ouwe jongens krentenbrood!’

Intro: Op 30 maart 1997 stonden Godard, Angelo, Nick Rapaccioli, Derrick May, Billy Nasty, Dimitri en Zen op het programma tijdens de allereerste editie van Awakenings. In de tien jaren die volgden heeft organisator Monumental een indrukwekkende staat van dienst opgebouwd, met edities vol top-dj’s, spectaculaire visuele effecten en veel trouwe en enthousiaste fans. Hoogste tijd dus om dit te vieren met een ongeëvenaarde verjaardagsweekender! Wij bezochten de zaterdag en zondag. Hierbij het eerste verslag.

Tekst: Susanne Woning

Foto's: Arjan Boudestein

Programma: Dimitri, Nick Rapaccioli, Kenny Larkin, Dave Clarke, Billy Nasty en Remy.

Bijzonderheden: De kwaliteit van die allereerste Awakenings-line-up blijkt wel uit het feit dat vijf van de dj’s van die avond, de dansvloeren in 2007 nog steeds onveilig maken. Angelo was al op vrijdag te zien, samen met o.a. Steve Rachmad die zijn 33^ste Awakeningsset afleverde. Derrick May was zaterdag helaas niet van de partij; zijn plek werd stijlvol overgenomen door Detroit techno-veteraan Kenny Larkin. Het feit dat er veel oudgedienden in de line-up stonden, trok publiek aan dat al een flinke tijd niet meer in de Gashouder was geweest. Veel dertigers dus, die hoopten weer eens ouderwets hard uit hun dak te kunnen gaan. De eerste berichten over de vrijdag waren echter nogal wisselend. Muzikaal was het allemaal dik in orde, maar de reacties van het publiek schenen toch wat mat geweest te zijn.

We waren dan ook erg nieuwsgierig naar wat de zaterdag zou gaan brengen en keken vooral uit naar de opening door onze RoXY-held Dimitri. Helaas kregen we van zijn set niet helemaal het HTSM-gevoel waar we zo op gehoopt hadden. Tussen de bij vlagen geniale juweeltjes en lekkere klassiekers van Sven Väth en Sascha, zaten te veel lichte ‘trancemomentjes’. Toch was er over en weer veel liefde voelbaar tussen de legendarische Amsterdamse dj en het publiek en bracht hij erg veel sfeer in de ton. Terwijl hij afsloot met ‘I Just Can’t Get Enough’ van Depeche Mode, viel het ons op dat we nog nooit zo veel vrolijke gezichten in de Gashouder hadden gezien.

Nick Rapaccioli, de Brit die veel heeft samengewerkt met de heren van Leftfield, nam het roer over met sferische diepe techno. Er viel weinig te klagen over zijn skills, maar de tracks (onder meer Basic Channel) sloten niet goed aan op de feeststemming die Dimitri had neergezet. In een poging het tij te keren, gooide hij ‘Tour De France’ van Kraftwerk en ‘Indo Silver Club’ van Daft Punk in de strijd, al paste dit totaal niet in de flow van zijn set. Er werd zeker wel genoten van het diepe stemmige geluid, maar het publiek ging nog niet los.

Daarvoor was toch echt de platenkoffer van Kenny Larkin nodig. De inmiddels in Los Angeles woonachtige Amerikaan had de zaal vanaf het eerste moment in zijn greep met swingende Detroit techno en tribal, doorspekt met lekkere shuffles. Van zijn mixing skills moet Larkin het niet hebben (hij maskeerde bijna elke mix met de filters van het mengpaneel), maar de platenkeuze maakte veel goed. Een erg gezellige mix was de C2 remix van Good Men’s ‘Good Girls’ met de Mambo Jambo-lyrics uit Lionel Richie’s ‘All Night Long’ en ‘MCM Club’ van The Classic K. Ook ‘Knight Of The Jaguar’ en ‘French Kiss’ gingen erin als zoete koek. Het is natuurlijk wel erg gemakkelijk scoren met deze overbekende tracks, maar gelukkig draaide hij ook veel lekkere onbekende funky plaatjes en bracht hij het feest weer goed op gang.

Dave Clarke ging bij de opening van zijn set nog veel verder dan tien jaar terug in de tijd. ‘Yaaaaaah/ Techno Trance’ van D-Shake viel goed bij het overwegend oudere publiek en de ton kwam nu echt los. Het tempo werd ook gelijk met een flink aantal BPM omhoog gebracht en het traditionele vuurwerk werd in volle omvang afgestoken. De vuurpijlen schoten weer langs het plafond en grote vlammen stegen op vanaf het podium. Wij bevonden ons op dat moment achter de booth en stonden veel te dicht bij het vuurwerk. Het zal dus nog wel een paar weken duren voordat uw reportersteam weer wenkbrauwen en wimpers heeft.

Clarke schroomde niet om ‘Sharing 303’van Public Energy en ‘Ambulance’ van Armani te draaien en zijn eigen ‘Red 1’ en ‘Red 2’ kwamen ook voorbij. Daarna maakte hij een klein uitstapje naar Ghetto tech met veel shaking and bouncing booties in de lyrics. Op z’n Clarkiaans werd dit met vage acid en beukende techno uiteraard weer heel vakkundig in elkaar geknutseld tot een lekkere soepele set.

Billy Nasty ging in hetzelfde straffe tempo verder. Op een verjaardagsfeestje is er natuurlijk meer ruimte voor klassiekers, maar de set van Nasty was qua hitjesgehalte wel erg over the top. Zo draaide hij binnen een anderhalf uur onder meer ’Murder Was The Bass’ van DK8, ‘Square’ van Hardcell & Grindvink, ‘The Bells’ van Jeff Mills, ‘Outhouse’ van Nathan Fake in de Kanzyani remix, Innercity’s ‘Good Life’, ‘Alphawave’ van System 7 en ‘Can You Feel It’ van Mr. Fingers. Tijdens de break van de track die intussen zo ongeveer het lijflied van Awakenings is geworden, ‘Twenty Nine’ van Mark Broom, riep een uitzinnige Rocco het publiek nog maar eens een keer op om van zich te laten horen, wat beantwoord werd met veel fluiten, klappen en juichen.

Na deze -overigens wel strak gemixte- ‘hitjesbrij’ van Nasty, mocht Remy de zaterdagavond in stijl afsluiten. Hij stond als opener op de tweede editie van Awakenings in de Gashouder in oktober 1997, maar wordt door het Awakenings-publiek vooral geroemd vanwege zijn afsluiters. Met diepe oldskool techno vol strakke percussie en dromerige breaks, gingen de handjes de lucht in en hield hij het publiek nog lang aan het dansen. Niet tot elf uur ’s ochtends, zoals op die allereerste Awakenings, maar half acht is ook een zeer relaxte eindtijd voor een erg goed feestje dat we ons nog lang zullen herinneren.

Hoogtepunt: De gezellige reüniesfeer in de Gashouder en het publiek dat de hele avond veel zin had om los te gaan. De platenkeuze van Larkin en de skills van Clarke waren geweldig.

Dieptepunt: Er werden wel schandalig veel hitjes gedraaid, zelfs voor een jubileumeditie.

Decoratie: De befaamde lasershow was ook zaterdag spectaculair. De lasers werden gericht op een enorme draaiende discobol bovenin de Gashouder, wat een heel mooi effect gaf. Het hele podium bestond uit vette LED-schermen en daarboven hingen dan nog weer meer LED-schermen die 180 graden konden draaien. Tel er nog wat vuurwerk bij op en je kunt je een kleine voorstelling van de visuele effecten maken.

Wat beter mag: Oud nieuws: Het geluid en weinig verkooppunten voor drankbonnen.

Mening bezoeker: Adriaan Muts, dance programmeur van Het Patronaat: "Het is echt weer ouwe jongens krentenbrood vanavond".

Verder nog een dude die het vuurwerk minder waardeerde: "Tering, het lijkt hier wel Thunderdome man".

Prijs/ Kwaliteit: Een vette line-up voor 40 euro. Ook houdt Monumental de prijzen voor drankjes en eten redelijk laag in vergelijking met andere organisaties.

Aantal bezoekers: Zeven weken van tevoren waren de drie avonden al uitverkocht.

Oordeel: De zaterdag was in ieder geval zeer geslaagd. Wederom een lekkere line-up, strakke indrukwekkende visuals en het vrolijkste publiek sinds tijden. De vraag die nu wel gaat knagen, is hoe Monumental deze weekender ooit denkt te gaan overtreffen in de toekomst.

Love2Party Tip: Deze week volgt het verslag van de zondag met o.a. Green Velvet en Oscar Mulero.

Awakenings