Verband tussen film en muziek blijft uit

Intro: Paradiso organiseerde tijdens het Amsterdam Dance Event onder de naam Rocket Cinema een subprogramma dat in het teken stond van film en filmmuziek. Het uitgangspunt was: muzikanten die live-muziek bij een film laten horen. Eerder dat weekend stonden o.a. op het programma: Zuco 103 versus de film Orfeu Negro, Carl Craig met verschillende korte films, Jeff Mills (niet aanwezig) en zijn Metropolis soundtrack en Ambient Daan en de door Jack Nicholson geschreven LSD film The Trip. Wij bezochten de avond met DJ Spooky, die was uitgenodigd om de klassieke filmwerken van Mélièsvan geluid te voorzien.

Tekst & foto's: Stamp

Bijzonderheden: Paul D. Miller aka that subliminal kid DJ Spooky is een zeer gevarieerde artiest. Hij is mediakunstenaar, schrijver (onlangs is er een boek van hem uitgekomen) en natuurlijk producer van muziek. Zijn discografie herbergt veel interessante projecten, zoals zijn uit 2002 en 2003 stammende albums Optometry en Dubtometry. Ook heeft hij samengewerkt met enkele grootheden uit de hedendaagse muziekwereld. Zo hebben o.a. Iannes Xenakis, Steve Reich, Ryuichi Sakamoto en Kool Keith aan zijn zijde gestaan. Bij iemand met zo’n indrukwekkende staat van dienst, zijn Méliès’ creaties wel in goede handen, zou je denken.

Méliès is als filmmaker van onschatbare waarde geweest van de creatieve ontwikkeling van de film. Aan het begin van de twintigste eeuw experimenteerde hij er lustig op los met het toen nog splinternieuwe medium. Van veel filmeffecten en stijlmiddelen die tegenwoordig gebruikt worden is de basis gelegd in Méliès filmwerk. Zo mag hij gerekend worden tot de uitvinder van de stop-motion techniek, iets wat we allemaal wel kennen van bijvoorbeeld klei-animatiefilms. Met recht een grote pionier te noemen die een schat aan vervreemdende visuele poëzie heeft achtergelaten.

Spooky laat eerst eigen werk de revue passeren, waarbij hij op 2ManyDJ’s-achtige wijze hedendaagse en wat oudere alternatieve pop en hiphop met elkaar mixt. Dit alles met verknipte videoclips op de achtergrond. Dit levert soms erg leuke dialogen op, zoals diverse uitgerangeerde rappers die een battle aangaan met Missy Elliot. Het is wel aardig wat er getoond wordt, maar ook een beetje achterhaald - dit hebben we vaker en beter gezien.

Na verloop van tijd schakelt het beeld over op het werk van Méliès. Dit gaat met grote moeite, omdat Spooky deze filmpjes van zijn laptop af wil spelen en hij blijkbaar niet de juiste voorbereidingen heeft getroffen. Om de haverklap springen er programma balken in beeld, of komt de DVD controller over het scherm heen. Het komt klungelig over, onprofessioneel. Als de muziek nou goed is, dan zou het minder erg zijn geweest. Helaas is Spooky’s idee van nieuwe soundtracks voor een film maken het aanzetten van redelijk ongeïnspireerde reggaeplaatjes. Hier en daar een uitstapje naar wat andere meuk, maar echt boeiend is het nooit. En het ergste van alles is dat het volstrekt geen relatie heeft tot wat op het beeldscherm getoond wordt. Teleurstellend dus, zeker van iemand met zo’n staat van dienst.

Hoogtepunt: De prachtige surrealistische, inventieve en grappige filmpjes van Méliès.

Dieptepunt: DJ Spooky

Decoratie: Omdat er bij de voorafgaande voorstelling een diner werd geserveerd, stonden er halfgedekte tafeltjes met kaarsjes op in de zaal. Gemoedelijk.

Sfeer: Zondags

Wat mag beter: Bij een volgende keer zou de organisatie zich meer moeten verdiepen in wat de artiesten van plan zijn, om zo enig artistiek niveau te houden.

Prijs/Kwaliteitsverhouding: 12,50 is wel een beetje veel voor een filmavond.

Bezoekersaantal: Nog geen vijftig bezoekers.

Love2party Tip: Dejima Film Festival.

Oordeel: Teleurstellend.

Paradiso

DJ Spooky