Programmering mildere technovarianten pakt goed uit

Intro: Zaterdag 21 oktober was het weer tijd voor de moeder aller technofeesten: I Love Techno in Gent. Ondanks de sterke programmering van het Amsterdam Dance Event dat tegelijkertijd plaatsvond, waren veel Nederlanders afgereisd naar de Flanders Expo voor hun jaarlijkse portie Vlaams feestvieren. De line-up mocht er weer zijn en de muzikale verwachtingen waren dan ook hoog.

Tekst: Susanne Woning

Foto's: Petra van Velzen(www.petravanvelzen.com)

Gezien: Dr. Lektroluv, Deetron, Laurent Garnier & Carl Craig, Kraftwerk, Dave Clarke, Ellen Allien & Apparat (live) en Philippe Zdar (Cassius DJ-set).

Bijzonderheden: Als vaste patiënten van Dr. Lektroluv waren we al vroeg in de avond aanwezig om een flinke dosis electro voorgeschreven te krijgen. De groene dokter is inmiddels vaste prik op I Love Techno en stelde ook dit keer niet teleur. De Yellow Room was al redelijk vol, stilstaan bleek onmogelijk en de dokter werd bij elke break en mix hartstochtelijk toegejuicht door het publiek. Terwijl hij zijn set afsloot met de Trentemøller remix van Royksopp’s ‘What Else Is There’, verschenen onder luid applaus de heren van Tiefschwarz op het podium. De start van hun set klonk door de zware baslijnen spannend en uitdagend, maar was niet voldoende om ons weg te houden uit de Blue Room, waar de ‘Kings of Techno’, Laurent Garnier en Carl Craig, hun opwachting zouden maken.

De eerste technoplaat waar uw reporter ooit compleet door gegrepen werd, was ‘Clear And Present’ van Carl Craig uit 1995. De supervette dj-sets van Garnier in diezelfde periode hebben ervoor gezorgd dat techno een heerlijke verslaving werd, die nooit meer over zou gaan. We keken dus ook al weken uit naar het moment waarop deze twee grote technohelden samen back 2 back op het beste technofeest in Europa gingen draaien.

Deetron had de avond geopend in deze zaal en begon aan het laatste half uur van zijn set, terwijl Craig en Garnier hem op zijn vingers zaten te kijken en ondertussen gezellig aan het bijpraten waren. Menig techno-dj zou acuut slappe knieën krijgen, maar Deetron bleef opzienbarend cool. Toen hij ‘Full Clip’ van Martin Buttrich draaide, kreeg hij een goedkeurend knikje van Planet E-baas Craig en bij Shinedoe’s ‘Phunk’ gebruikte hij alle knoppen op het mengpaneel, wat een aangename live remix van de track opleverde. 

Garnier bleek een verdienstelijk mc te zijn en heette het publiek van harte welkom in de Blue Room. Er werd even rustig uitgelegd wat de bedoeling was voor die avond en vervolgens opende hij met melodieuze aanstekelijke deephouse en de scherpe hi-hats en percussie die we van hem kennen. Craig nam het na een half uur over en dook gelijk iets meer de diepte in. Heerlijke muziek, en dit was nog maar het eerste uurtje.

Kraftwerk was de hoofdact van de avond. Het zien van deze act stond blijkbaar op het ‘nog te doen’-lijstje van veel bezoekers. De zaal was bomvol met voornamelijk nieuwsgierige dertigers. Met de bekende beelden op de grote videoschermen achter de vier heren, was het vet om ‘Man-machine’, ‘Autobahn’ en ‘Tour de France’ live te zien. Erg dansbaar was het allemaal niet, maar het concertsfeertje dat er hing, was een leuke afwisseling tussen al het dj-geweld. Ook kwamen we er nu pas achter dat het nummer ‘Talk’ van Coldplay eigenlijk gebaseerd is op ‘Computer Love’.

Terug in de Blue Room vielen we midden in de grote Carl Craig hitmedley (voor al uw feesten en partijen). Achtereenvolgens mixte hij zijn eigen remix van Dave Angel’s ‘Airborne’, ‘There Came Une Musique’ van The Youngsters, ‘Pecan’ van Microfunk, ‘The Bells’ van Jeff Mills en ‘Strings Of Life’ van Derrick May. Garnier was intussen klaar met de voorbereidingen voor zijn live-optreden en startte met ‘Controlling The House’. Een groot deel van het publiek was hier minder blij mee en ging even in de andere zalen kijken. In de Red Room hield Dave Clarke het tempo er flink in en zette compacte, swingende punktechno neer. De trukendoos ging weer open en de strakke flow van de set liet de zaal goed los gaan. Overigens waren er wel veel dronken ‘camping’-Britten bij Clarke, wat niet altijd even relaxed publiek is.

Garnier stond in de Blue Room inmiddels boven op de dj-booth te springen en te MC-en, terwijl Craig Tyree’s ‘Acid Crash’ draaide. Uiteindelijk had de back 2 back-set van de heren een redelijk hoog hitgehalte, maar ze hadden wel echt de mooiste klassiekers meegenomen. Ook zorgden de afwisseling met onbekende tracks en de skills van beide heren ervoor dat het geen moment verveelde. De sfeer in deze zaal was dan ook zeven uur lang erg goed en gezellig.

Ter afsluiting brachten we een bezoekje aan de Yellow Room voor het optreden van Ellen Allien & Apparat. De muzikale ondersteuning van Apparat kreeg een dikke voldoende, maar het gezang van wannabee-punker Allien kwam nogal hysterisch over en paste vaak totaal niet bij de muziek. Geinig dus om een keer gezien te hebben, maar muzikaal was deze act niet bepaald sterk. Na nog een klein stukje van de house van Cassius te hebben meegepikt, besloten we dat het niet leuker meer zou worden dan het in de Blue Room was geweest. Tijd om aan de terugreis van drie uur te beginnen.

Hoogtepunt: Was het elke dag maar 21 oktober 2006 in de Blue Room met Garnier en Craig. De set van Dave Clarke was ook erg sterk.

Dieptepunt: De zangkwaliteiten van Ellen Allien tijdens het interessante optreden van deze act.

Decoratie: De decoratie was dit jaar wat minder uitbundig. In de Blue Room was een camera in de dj-booth geplaatst, zodat je de dj’s van dichtbij kon zien op vier grote videoschermen. Ook was er een bescheiden lasershow. In de Yellow Room hing er door de hele zaal een constructie van lichtbollen en een oplichtende vlakken (deed denken aan de ‘Billie Jean’-video van Michael Jackson). Dit droeg lekker bij aan de jaren ’80-sfeer.

Wat beter mag: Het vele rondlopen en gedoe met de toegangshekken bij de ingang van zalen hoort nou eenmaal bij de opzet van dit festival. Geen echte minpunten dus. We willen hier wel graag het vriendelijke verzoek doen om de fotograaf van Love2Party niet respectloos de kleren van het lijf te rukken als je op de foto wilt met je amigo’s!

Mening bezoeker: Er werd veel geklaagd over het gebrek aan minimal en schranz. Sommige bezoekers wisten absoluut niet wat ze aan moesten met al die variatie en diepgang. Verder kon er ook niet goed ‘gebeukt’ worden, omdat het volume van de speakers volgens deze mensen te zacht was. In feite was het geluid mooi zuiver, niet overstuurd en precies zoals het hoorde te zijn (zodat je de details van de verschillende tracks goed kon horen).

Prijs/ Kwaliteit: De entreeprijs lag wat hoger dan vorig jaar, maar was voor deze line up niet echt duur. De prijzen voor eten en drinken waren best te doen: Fris en bier € 2,- en eten (pizza, pasta, hamburgers e.d.) €3,- tot € 4,-. Ook werd er weer gratis water uitgedeeld.

Aantal bezoekers: Waarschijnlijk mede door het samenvallen met ADE niet helemaal uitverkocht, maar dat was niet echt te merken. De zalen waren wel minder snel ‘volzet’ dan voorgaande jaren.

Oordeel: Niet helemaal uitverkocht, niet zo uitbundig als in de afgelopen jaren, maar muzikaal erg sterk en toch weer enorm gezellig. De ILT-crew is vriendelijk en attent (bar, garderobe e.d.) en daar kunnen de Nederlandse organisaties nog wat van leren. Ook leek het of er minder mensen dan normaal strak stonden of ‘out’ gingen op deze editie. Als dit komt door de programmering van de wat mildere technovarianten, dan hopen we dat de organisatie volgend jaar weer dezelfde lijn volgt. Wij zijn er sowieso weer bij, want I Love Techno is gewoon nog steeds één van de beste technofeesten van het jaar.

BEKIJK HIER ALLE FOTO'S VAN I LOVE TECHNO

I Love Techno