Funk'd @ Panama - Adam, 8 april

Pompen of verzuipen

Vriendelijk was de entree bij Panama niet te noemen. Nors kijkende portiers die je geen blik waardig gunnen, een kleerkast die je bij detectiepoortje afsnauwt en een verveelde jongen bij de garderobe die twee euro vraagt voor het ophangen van een jas en een trui. Ach, we waren binnen en daar ging het om. Bovendien stond Spen al te springen achter de draaitafels en was de dansvloer in de grote zaal om half een afgeladen vol.

Tekst: Roelf Jan
Foto's: Jos






Basement Boy Spen staat bekend om zijn energieke sets met pompende house. Feestmuziek, niets meer en niets minder. En dat Spen zelf ook weet hoe je moet feesten, blijkt wel als je hem aan het werk ziet. Bouncend, dansend en springend hitst hij zijn publiek op. Wellicht is het in deze tijd van Londsdale-jeugd niet erg gelukkig gekozen, maar de vergelijking met een aap komt al gauw naar boven. Spen besloot het deze avond makkelijk te houden. Pompen of verzuipen, leek het credo. Muzikaal was het dus niet bijzonder verheffend, met 'the usual suspects' als "Most precious love", "Din da da" en grijsgedraaide "Strings of life" (kan iedere dj deze plaat achter in de kast opbergen en hem er over een jaar of vier weer uit te halen, zodat we er dan weer van kunnen genieten?).









Alhoewel het wellicht niet erg diep ging allemaal, leken de meeste mensen hier geen enkel probleem mee te hebben. Het geluid was prima, wat in Panama ook uitzonderlijk is, en op de dansvloer ging het, om eens een ouderwetse uitdrukking van stal te halen, gewoon los. Zeker toen Spen op het einde van zijn set Earth Wind and Fire's "Boogie Wonderland" uit de speakers deed knallen. Hierna nam Roog het over, die met zijn inmiddels welbekende 'hardsoul-sound' doet wat hij al jaren lang doet: de dansvloer rocken. In de andere zaal draaide 'Pappie' Howard Komproe en kornuiten een vrolijke mix van disco, hiphop en broken beats, zodat de muzikale fijnproevers ook aan hun trekken konden komen.








Club Risk heeft met Funk'd in korte tijd een succesvol concept neergezet. Wellicht minder vernieuwend en 'cutting edge' dan de Luv Dancin' avonden in Paradiso, maar gezien de grote opkomst minstens zo populair. En voor dat handjevol zeurende muziekpuristen geldt het aloude adagium: 'je hoeft niet te komen...'

Club Risk