Shaken & Stired @ Panama - Adam, 18 dec

Opmerkelijke programmering 'Shaken en Stirred'

Twee Nederlandse electro dj's, een Amerikaanse garage dj en een Brits breakbeat duo: de programmering van "Shaken en Stirred" was op zijn minst opmerkelijk te noemen. Het resulteerde in ieder geval in een gemeleerd publiek: er waren electrofans, liefhebbers van master at work Kenny Dope en mensen die speciaal voor de stoere sound van de Plump dj's naar Panama waren gekomen.

Tekst: Roelf Jan
Foto's: Jos Kottmann

Op het VIP-balkon werden de Very en minder Very Important People verwelkomd met een cocktail. Een vriendelijke geste, die er echter wel voor zorgde dat het glazuur spontaan van mijn tanden sprong en mijn kaken in een kramp schoten zoals je normaal alleen bij 16-jarige kaalkoppies op feesten als Hellraiser ziet. Dit was werkelijk niet te drinken. Het aantal glazen dat na een slok weggezet was bewezen dat ik niet de enige was die erover dacht. Maar ach, het gaat om het gebaar.




Terry Toner stond achter de draaitafels en draaide muziek. Of iets wat daar tenimste voor door moest gaan. De bak herrie die hij over de dansvloer leegstorte, deed mij nog het meeste denken aan het geluid van een goederentrein op een ranggeerterrein. Eerlijkheid gebiedt mij wel te zeggen dat ik te weinig verstand van deze muziek heb om er een objectief oordeel over te vellen. Misschien was het wel de beste electroset van 2004. In dat geval: sorry Terry.




Terry Toner als opwarmer van Kenny Dope Gonzales: het is net alsof Jamai in het voorprogramma van Marilyn Manson optreedt. Of omgekeerd. De New Yorkse Master At Work sloeg dan ook een andere weg in dan zijn voorganger. 'Most precious love' van Blaze zette de toon voor zijn set: pompende house, warme baslijnen en schreeuwende vocalen. MAW klassiekers als 'I can get no sleep', evergreens als 'Strings of life' en het prachtige 'Golden' van Jill Scott hielden de bezoekers prima in beweging. En toch was het allemaal niet bijzonder indrukwekkend wat de 'Dopeman' liet horen. Het was house, niets meer en niets minder. Wellicht was er ook weinig eer te behalen met zo'n uiteenlopend publiek, maar de fijnproevers die hoopten verrast te worden door Kenny kwamen toch ietwat bedrogen uit. En dat terwijl Kenny Dope momenteel in de studio meer dan op dreef is. Het onlangs verschenen remix album van Manzel 'Midnight theme' is een must-have voor iedereen die van funk en jazz houdt, en de broken beat en latin platen die de 'Dopebrother' de laatste tijd aflevert bewijzen dat zijn gevoel voor ritme nog altijd ongekend is. Het lijkt erop dat Kenny Dope een stuk liever beats in elkaar zet in de studio, dan plaatjes aan elkaar draait in een volle club. Stoicijns kijkend en plichtmatig werkte Kenny zich naar het einde van zijn set, die zeker niet slecht was, maar ook zeker niet wereldschokkend goed. Een 7, maar dan ook niet meer dan dat.


De Plump dj's mochten de avond afsluiten, maar toen had uw feestreporter wel weer genoeg vierkwartsmaten te verduren gehad. Zo droop hij dus af richting huis, de hitte van de club uit, en de vriezende kou van de nacht in.

Panama