Warp Night @ Paradiso - A'dam, 21 feb

Muzikaal beste avond van 2004?

Het Engelse kwaliteitslabel Warp mocht een hele avond zijn kunnen laten zien en horen in onze hoofdstedelijke Paradiso. Wat kun je verwachten van een label als dit? Eigenlijk alles. Warp staat bekend om het buiten de hokjes om denken. Om de bizarre crossovers die ze uitbrengen. Warp staat bekend om een 'open mind' richting dansmuziek, en alles wat daar (ook maar een beetje) op lijkt. Wat je in elk geval kan verwachten op een avond als deze is Kwaliteit. Om negen uur gingen de deuren van Paradiso open. Acht uur lang was de grote zaal het strijdtoneel.

Tekst en foto's:Stamp

Om halftien begon Warp's grote belofte aan de eerste live-act van de avond. Jimmy Edgar is pas twintig jaar jong. Zijn 'Acces Rythm EP' was voor velen de eerste kennismaking met dit nieuwe talent. Op deze EP is veel abstracte hiphop te vinden die sterk doet denken aan Prefuse 73. Zijn live optreden was echter andere koek. Gezeten in een jaren 60 stoel, met z'n laptop op schoot stort hij de eerste lading mashed up electronica-beats over de dansvloer uit. Het is nog vroeg maar toch slaat het aan. Gedurende de set komt de hiphop eigenlijk nergens naar voren maar wordt de muziek juist steeds gefreakter. Jimmy Edgar zit er als de rust zelve bij terwijl uit de boxen steeds heftigere geluiden komen. Soms vliegen er stukken prachtige melodie voorbij, om vervolgens aan gort te worden gehakt door een heftige breakbeat die met donderend gepiep en gekraak weer het zwijgen wordt opgelegd. Na een uur zijn we overtuigd. Houd deze jongen in de gaten!


Tussen de acts door is het de beurt aan de Warp dj's Ned, Phil en Tom P om het publiek een kijkje te gunnen in de Warp catalogus. Na Jimmy Edgar komen even wat greatest hits uit de kast, begeleid door de clips. We zien en horen onder andere Luke Vibert's 'I Love Acid' en natuurlijk Aphex's meesterwerk 'Windowlicker'. Ondertussen is in de bovenzaal van Paradiso Bart Skils bezig met een acht uurs set, waar hij zijn hand niet voor omdraait, zo blijkt. Van het begin tot het eind van de avond heeft hij de zaal lekker vol staan. Hij draait voornamelijk Duitse platen en houd daarmee goed de aandacht van het publiek vast.


De volgende act maakt beneden alweer zijn opwachting. Beans heeft als lid van het roemruchte Anti Pop Consortium al enige naam weten te maken. Vanavond staat hij hier solo. Om zijn aanwezigheid duidelijk te maken begint hij met een kwartier durend spervuur aan woorden. Ritmisch als de pest en prachtig melodieus. De man heeft skills dat is duidelijk. Helaas zijn de daaropvolgende kale hiphopbeats niet oppeppend genoeg om het geheel boeiend te houden. Na verloop van tijd is hij de aandacht van het publiek dan ook behoorlijk kwijt. Beans lijkt een beetje misplaatst op het geheel van de avond. Zowel voor als na hem gaat het er een stuk energieker aan toe.


Gelukkig staat daar als volgend Warp cadeautje het alom geliefde Plaid. Dat ze zo geliefd zijn blijkt ook wel aan de drukte in de zaal. Het stroomt vol, overvol. Mensen hangen over het balkon. Elke vierkante centimeter is bezet. Als Plaid begint wordt ook meteen duidelijk waarom. Waren ze laatst in Eindhoven nog redelijk abstract en vooral op beats gericht, vanavond komt ook de prachtige melodieuze kant van de beide heren aan bod. De zaal barst bijna uit zijn voegen. De bonte mengelmoes aan mensen is een en al oor. Het is duidelijk een overwegend muzikaal geinteresseerd publiek vanavond. Veel electronica liefhebbers, hier en daar een Paradiso stamgast, en een boel dagjesmensen maar allen met hetzelfde doel. Ze komen voor de muziek. En bij Plaid wordt er genoten. Niet alleen van de muziek maar ook weer van VJ Bob die voor elke track een thema heeft. Met de robotarm met acht camera's die op het mengpaneel van de heren Plaid staat, voegt hij nog een extra dimensie aan het optreden toe.


Na Plaid lost een groot gedeelte van het publiek in het niets op. De Warp djs houden de moed erin en zetten lekker door met wat steviger werk. Ondertussen verschijnt nog zo'n jong talent uit de Warp stal achter zijn apparatuur. Chris Clark leverde met zijn debuut album Clarence Park een sterk staaltje muziek af in de trend van Autechre en Aphex Twin. Met de opvolger Empty the Bones of You zette hij zichzelf definitief op de kaart. Zijn liveset was de meest diepe, grommende en gefreakte van de avond. Het was soms moeilijk te volgen en daardoor dus erg verassend. Hard en meedogenloos waren sommige beats. Rustig en mooi sommige breaks. Onverwacht kon alles omslaan en zo stond je opeens op onvervalste teKno te dansen. De glimlach die speelde om de lippen van Chris Clark sprak boekdelen. Hij genoot en wij genoten.


De avond werd afgemaakt door Warp dj Ned samen met Jimmy Edgar. Om de beurt legden ze een plaatje op of werd er op de labtop wat gefriemeld met knopjes. Met een bizarre mix van acid, booty en gestoorde ragga-jungle hielden ze de dansvloer tot het einde toe in de ban van Warp. Ze werden begeleid door vj Flate die het geheel met prachtige video's in de pure Warp traditie ook visueel spannend hield. Na al dat geweld bracht een prachtig ambient nummer van Aphex Twin een einde aan een avond die nu al grote kans maakt op de titel 'Muzikaal beste avond van 2004'?

Warp Records