Photonic Festival @ Cabrio - Soest, 2 aug

Kleurrijk chillen in het bos

The Orb's Alex Paterson

Op voorhand sprak het initiatief van videocollectief Photonic al tot de verbeelding. Een bijzondere ervaring van licht en geluid, en dat dan midden in de bossen en duinen van Soest. En als we 's middags op de houten toegangspoort van Openluchttheater Cabrio aankloppen, wordt al duidelijk dat we een onvergetelijke avond en nacht gaan beleven. Een prachtige locatie, een opmerkelijk gemoedelijke sfeer, uiterst relaxt publiek en horecaprijzen om van te smullen. Vele uren later en een intense, gelukzalige ervaring rijker blijkt dat Photonic alles waar heeft gemaakt. Wat een topfeest.

Tekst & foto's: Nico

Met ons tentje op de achterbank gaan we al vroeg op pad. De bestemming is Soest, waar de bossen en duinen voor deze gelegenheid worden omgetoverd tot een uniek spektakel van licht en geluid. We zetten de tent op en huren voor een prikkie fietsen op de camping, want de locatie ligt verscholen in het bos en is toch net iets te ver weg om te lopen. Een beslissing waar we vele uren later zeker geen spijt van hebben. Een paar kilometer fietsen we over slingerende bospaadjes om ons klokslag 17.00 uur bij de houten toegangspoort van Openluchttheater Cabrio te melden. Het festival is uitverkocht en dat betekent volgens de organisatie zo'n 650 bezoekers.






De houten poort gaat open en op dat moment beseffen we dat we iets bijzonders gaan beleven. Er wordt niet gefouilleerd, de tas mag dicht blijven en de hartelijke ontvangst geeft gelijk al een warm en welkom gevoel. In de schaduw van de bomen is het aangenaam. Er hangt een lome sfeer in het bos, wat versterkt wordt door de rustgevende klanken die al even loom tussen het bladerendek doordringen. Grote schermen - nu nog wit - hangen tussen de bomen. Op een stapel televisies zien we beelden in de mooiste kleuren, waaromheen allerlei mensen gebogen staan over computers, beeldschermen en allerlei aanverwante apparatuur. Het is nog vroeg, we behoren natuurlijk weer tot die vroege vogels die niks willen missen.



We lopen verder het bos in, zien dat taarten en (space)cake in vele smaken en varianten verkrijgbaar zijn, naast fruitsalades, fruitshakes en wat vegetarische broodjes. De organisatie benadrukte op zijn eigen site dat dit geen commercieel festival zou worden (toegang 10 euro), en als we zien dat je voor 3,50 een Smirnoff Ice koopt, begrijpen we precies wat ze bedoelt. Helemaal top is de specialiteit van de avond, een "kaas-brood-wijn-mandje". Voor iets meer dan 10 euro koop je een mand met fles wijn (rood, wit, rose naar keuze) een stokbrood, brie, pate en twee glazen. Een paar koelkasten tussen de bomen, een barretje met twee tapkranen, en that's it. We hebben nog niks gehoord of gezien, maar door de ongedwongen, haast kneuterige sfeer, kan dit feest gewoon niet meer stuk.





De steeds sterker wordende geur van weed en hasj trekt ons naar het openluchttheater. Op vrijwel iedere boom op het krukdroge terrein is een verbod op roken geplakt. Roken is alleen toegestaan op de stenen treden van het theater. Een stenen, oplopende arena die als een halve maan rondom het podium ligt, waar een witte overkapping overheen is geplaatst. Enkele tientallen bezoekers zitten of liggen op de trappen van het theater en genieten van de nog erg zachte ambientsounds van Xray, die de Noorse ambient van Biosphere mixt met vage ambient en abstracte techno op het lage tempo. Terwijl de bezoekers langzaam binnendruppelen, gaat het volume steeds iets hoger en voegt een gitarist zich bij Xray om wat trippy gitaarklanken a la System 7 door de mix te halen.





Terwijl de duisternis langzaam invalt, verschijnen de eerste beelden op de witte overkapping. Verschillende mensen staan ingespannen gebogen over de batterij met beeldschermen en aanverwante apparatuur. Het podium lijkt wel een ruimteschip met als z'n knipperende en flikkerende lampjes, snoeren en computers. Ook het audiodomein is een en al laptop, en tussen 17.00 en 21.30 uur krijgen we achtereenvolgens optredens van Mayhem Syndicate (NL), Krill.Minima (GER), Digitalverein (GER) en Clique 2 (NL) te zien.



De druk wordt langzaam opgevoerd, en van de rustgevende ambientklanken gaan we over naar intense diepe dubtechno, vervaarlijk krakend, ruisend en knisperend. Zware baslijnen golven tegen de stenen trappen en trage ritmes brengen beweging in het bos. Abstracte, minimale dubtechno a la Basic Channel die je niet vaak in het "openbaar" hoort, laat staan in een geweldige omgeving als dit! En met de in intensiteit toenemende muziek, gaan ook de visuals een rol spelen om onze toch al aardig geprikkelde zintuigen nog wat verder te prikkelen.



Steeds meer bezoekers doen zich tegoed aan het "kaas-brood-wijn-mandje", schenken nog maar een glaasje rose in, roken een blowtje of lurken gemoedelijk aan een waterpijp. Het publiek blijft binnendruppelen, en als Orb voorman Alex Paterson rond halftien het podium beklimt, zijn de trappen van het theater goed gevuld en de verwachtingen hooggespannen. Wat gaat hij draaien? Materiaal van het in september te verschijnen nieuwe album van The Orb, Bicycles & Tricycles? Ouderwets zweverige ambient, diepe dubby stuff? Voor het eerst komen er draaitafels in zicht op de tafel en als de platentas van Paterson open gaat, is het gewoon chillen van de eerste orde. Geen al te veel en te hoog zweven, zo diep gaat Paterson niet. Vanaf het begin zit er een lekkere groove in zijn set.





De voorman van The Orb injecteert zijn zweverige soundscapes met opmerkelijke funky hiphopbeats en meeslepende ritmes. De eerste beats die hij erin gooit, in de gestage opbouw, komen overigens van het nieuwe album van The Orb, en voor het eerst van de dag wordt er zowaar gedanst. Niet te uitbundig, want Paterson laat zich door het gejoel en gefluit niet verleiden om al te stevig te werk te gaan. De mannen van videocollectief Photonic en Judocus zijn inmiddels op volle sterkte en bieden een waar schouwspel aan kleuren, figuren en afbeeldingen op de grote witte overkapping. In het bos verschijnen er kleurrijke afbeeldingen op de grote witte doeken die tussen de bomen hangen, het straattheater mengt zich op verrassende wijze tussen het publiek en in de lucht hangt een opmerkelijk gevoel van love, peace and happiness.





Rond middernacht neemt DJ Moos de draaitafels over van Alex Paterson en het bos vult zich opnieuw met experimentele en abstracte techno en zweverige soundscapes. Mensen dansen maar het merendeel geniet chillend met volle teugen van het totale plaatje. Het overrompelende visuele aspect, de waanzinnige locatie, het prachtige weer, het uiterst relaxte publiek en natuurlijk de bedwelmende muziek. Ik hoor materiaal van Boards of Canada voorbijkomen en als ik het goed heb nog meer spul van het Warp-label, maar mijn zintuigen staan na zoveel prikkelingen niet helemaal meer op scherp.

Ergens in de nacht, met troebele geest, maar in een gelukzalige roes, zoeken we de fietsen op en wagen we ons aan de slingerende bospaadjes op weg terug naar de camping. Een geweldige ervaring rijker...