FFWD Dance Parade, Rotterdam Centrum, 11 aug

Wat een feest!

Een omaatje van een jaar of 86 staat plezierig heen en weer te wiegelen op de funky techno van Laidback Luke. Twee Antilliaanse peuters gillen het uit van plezier als ze door beide vaders op de schouders worden genomen en met de handen in de lucht meedeinen op het ritme van Benny Rodriguez. Een straatkrantverkoper laat zijn nieuwsblaadjes voor wat ze zijn en realiseert in een uur tijd zijn normale jaaromzet met het opgehaalde statiegeld van weggeworpen bierflesjes. Jong of oud, Antilliaan of Kaaskop, Feyenoord hooligan of Chillnicht; iedereen viert feest in de straten van Rotterdam tijdens de vijfde editie van Fast Forward!

Dat de Rotterdam Dance Parade vooral een evenement van de tolerantie is, blijkt uit de veelzijdige trucks. Ineens leeft hardcore weer, getuige de enorme respons achter deze 'luidruchtige' wagens. De old skool truck dient als overbrugging van de 160 bpm (en meer) naar de 130 slagen per minuut van de Red or Dare technowagon van Michel de Hey en consorten. Even verder speelt de melodie weer een toonaangevende rol als de solokarren van Tiesto en Armin van Buuren voorbij komen. Zelfs reggae en nog steeds ook drum & bass spelen vandaag een rol in de straten van Rotterdam. De weergoden zijn ons zeer gunstig gezind, met als gevolg dat het enige vocht van de dansende lijven afgutst. Zwoele, glimmende lichamen kronkelen zich aangenaam door elkaar heen op de kar van de Haagse c.q. Arnhemse club O. Een als politieagent verklede rondborstige blondine rijdt wellustig heen en weer op het zaakje van een agent die wel degelijk een ambt vervult. De goede man verrekt echter geen 'spier' en bekijkt de parade met een goedkeurende houding.

Rustig verloop
Elders in de binnenstad krijgen deze blauwhelmen ook te maken met fysieke contacten, alleen van minder plezierige aard. Een stel wezenlozen vindt het nodig om in de Witte de Withstraat een aantal agenten af te tuigen, als deze tussen een vechtpartijtje springt. Hiermee zorgen ze voor een van de weinige smetjes, want op een aantal andere opstootjes na spreekt de politie Zuid Holland Zuid van een geslaagde dag! De tijd vliegt, voordat iemand er erg in heeft, zijn we alweer beland bij de Pieter de Hoochbrug op de Coolhaven. Nog een keer spurten we ons vooruit en zoeken we een mooi plekje op het dak van metrostation Coolhaven. Van daarop kan er nog eenmaal genoten worden van al die verschillende soorten trucks die de revue passeren.

De karren van Club Risk, Sound Architecture en City Parade Luik hebben zich voornamelijk met de muziek beziggehouden. Zij blinken daarom ook uit in geluid, maar missen helaas de schoonheidsprijs. Hun trucks zijn nagenoeg saai, waarmee het bewijs wordt geleverd dat je er met louter goede muziek nog niet bent. De dress-, decor- en kleurcodes op de karren van Nighttown, dj Promiss en Verse Geesten brengen daarentegen wel degelijk een meerwaarde aan het feest. Uiteraard zijn er legio uit de klei getrokken trucks, afstammend uit de polder. Niet alleen de platte muziek kenmerkt dit trieste feit, maar ook de bezetting van fout volk dat totaal niet op deze Parade past. Heeft Ted Langenbach, die uit protest tegen deze taferelen geen kar heeft, dan toch gelijk? Nee, natuurlijk niet! Hij zou met een even flamboyante truck voor de dag moeten komen als zijn altijd aansprekende clubavonden in Now & Wow, alleen al om aan te tonen hoe het wel moet! Helaas, hij is er niet bij, evenals toonaangevende Amsterdamse organisaties als Dance Valley en ID&T. Tijdens 's lands enige dansparade zouden deze jongens toch hun gezicht moeten laten zien?

Knallend eindfeest!
De avond is aangebroken. tienduizenden feestgangers hebben zich op de Mullerpier gemeld, waar het eindfeest gehouden wordt. Natuurlijk ziet het zwart van de mensen en vereist het eerste rondje pils enige wachttijd bij de bar. De prijzen liegen er niet om, maar niemand die klaagt, want vandaag mag het! Het personeel is bovendien in eenzelfde feeststemming als menig bezoeker en werkt hard om de dorstige mensenmassa aan goudgele rakkers en de immens populaire Wodka Ice te helpen. Lemon 8 bewijst dat hij niet alleen goede producties kan maken, maar ook zijn mannetje achter de draaitafels staat. Hij draait een zeer strakke set, waarin alles tussen house en techno op de draaitafels wordt gedeponeerd. Door menigeen progressive house genoemd, maar bovenal pompend, energiek en dansbaar.

De pier is verdeeld over vier velden. Aan de ene kant worden clubhouse en techno gepresenteerd door dj's als Soul Providers, Michel de Hey, Stef, Promiss en Ronald Molendijk. De andere zijde is het toneel voor hardstep drum & bass en de welbekende melodieuze geluidslagen uit het trancegenre. Vooral Tom Harding en Armin van Buuren zijn zeer op dreef. Het publiek smult ervan en danst onafgebroken tot de laatste melodieuze mokerslag hen raakt. Hollandse drum & bass coryfeeen Dreazz en Chaos & L-Dopa houden de relatief kleinste groep mensen in bedwang met hun enerverende drums en dito bassen. Het zijn echter niet de minst enthousiaste mensen, maar echte liefhebbers van dit ondergrondse genre, dat valt meteen op.

Ronald Molendijk sluit indrukwekkend af
"Eigenlijk zouden jullie allemaal even op dit podium moeten staan, om dit fantastische gevoel met mij te kunnen delen! gilt een zichtbaar emotionele Ronald Molendijk naar de mensenmassa. Uiteindelijk laat de Rotterdammer zijn gevoel uit de speakers galmen. Tijdens zijn afsluitende set gaat het spreekwoordelijke dak er af. Klassiekers als 'Velocity Funk' van E-Dancer (Kevin Saunderson), 'Jump Around' van House of Pain en Pete Heller's 'Big Love' worden in rap tempo opgevolgd door het nieuwe werk zoals 'Another Chance' van Roger Sanchez, 'Babarabatiri' van Gypsymen en natuurlijk zijn eigen (nou ja, van Soulvation) 'Summer in the City'. Nog een keer deint de menigte indrukwekkend op en neer op het geluid van deze enthousiaste dj. De lasers schitteren in de heldere nacht, evenals de overige lichteffecten. De laatste broodjes kipkerrie worden bereid en ook alle bierfusten lijken er door heen te zijn gegaan. Het is duidelijk, FFWD 2001 is weer een daverend succes geweest. Voor veel partygangers staat er nog een lange nacht voor de boeg, de anderen kunnen zich opmaken voor een lijdensweg van twaalf maanden. Een jaar lang wachten op de volgende editie van de Fast Forward Dance Parade, dat is pas afzien!