Drum Rhythm Festival - Java eiland 8, 9 & 10 juni

Een decennium lang Drum Rhythm vraagt om een speciale editie! De vertrouwde locatie op het terrein van de Westergasfabriek werd verruild voor de kop van het Java eiland. Een erg geschikte plaats om een dergelijke evenement te organiseren, zo bleek. Klaarblijkelijk had niet iedereen die mening waardoor een teleurstellende kaartverkoop het onvermijdelijke gevolg was. Of er dan toch te weinig toonaangevende namen naar Nederland waren gehaald valt te betwisten. Toen er ook nog eens grote namen als Outkast en King Britt van de playlist werden geschrapt, werd het nog moeilijker om een memorabele verjaardag te realiseren. Een impressie van misschien wel het meest vooruitstrevende muziekevenement dat Nederland rijk is.

Niet alleen de technoten van Nederland missen 'hun' Westergasfabriek, ook de bezoekers van het Drum Rhythm Festival kwamen na jaren Westergasfabriek en bijbehorend terrein, in de kou te staan. Letterlijk en figuurlijk, want de alternatieve locatie aan het water zou bij temperaturen van 25 graden absoluut een toplocatie zijn. Maar met vijf tot tien graden Celsius en een snijdende wind was het op het festivalterrein toch een beetje afzien. Gelukkig vonden alle optredens in tenten plaats en kreeg je het van een groot aantal acts vanzelf warm. Heel warm zelfs! Ook dit jaar zag de line-up van het festival er weer uit om in te lijsten. Verdeeld over drie avonden waren het onder andere topacts als Basement Jaxx, Roni Size's Reprezant, Jazzanova en Kenny 'Dope' Gonzales die op de lijst stonden. Maar al jaren neemt het Drum Rhythm festival binnen het festivalseizoen een hele specifieke plek in. Bij dit festival gaat het toch meer om de uitdaging, het avontuur. Drum Rhythm zet ieder jaar met succes een aantal nieuwe ontwikkelingen, stijlen en acts in de spotlights. Je maakt er kennis met dance in de meest brede betekenis en uit alle landen. Ritmes, daar gaat het om. Dat betekent dat je op Drum Rhythm geniet van alles dat tussen jazz en drum 'n bass inzit. Tussen funk en house. Tussen hiphop en samba. En ga zo maar door.

Uitschieter: The Bays
De grote naam op vrijdag was natuurlijk Basement Jaxx. Een week na hun optreden op Pinkpop stond het duo als afsluiter in de grootste van de vier tenten op Drum Rhythm. Voor het zover was pikten we hier en daar wat korte stukken op van optredens van een aantal minder bekende acts zoals Mark De Clive Lowe, een uit de jazz afkomstige toetsenist die niet echt lang wist te boeien met op zich lekkere relaxte jazzy dance, maar toch iets te loungy. Persoonlijk was ik deze avond het meest nieuwsgierig naar het optreden van The Bays. Het is een bijzonder project van het duo Tom Middleton en Mark Pritchard. Deze twee opereren al jaren lang in de voorhoede van de elektronische dance. Onder namen als Reload, The Jedi Knights en Global Communication speelden ze een pioniersrol in genres als techno, de electrorevival en ambient. Tegenwoordig zijn ze vooral actief binnen de deephouse en is met name Tom Middleton een veelgevraagd dj en remixer. Hij staat dit jaar ook geboekt op Dance Valley. Alleen voor een beperkt aantal Europese festivals deze zomer stelde het duo een band samen voor een eenmalig liveproject. Live laat het duo zich bijstaan door een bassist, een drummer en nog een knoppendraaier. En laat deze band al vroeg op de avond gelijk een van de hoogtepunten van heel Drum Rhythm opleveren! Kippenvel bij het lange intro vol zweverige melodieen. Zachtjes deinen bij de relaxte jazzy ritmes. De vette baslijnen, het indrukwekkende geknal van de drummer. Bij ieder nummer nam zowel het tempo als de intensiteit toe. Een diepe groove vol stemsamples en betoverende melodieen en klanken. Een waanzinnige opbouw van prachtige jazzy dance tot heftige drum 'n bass en opnieuw van lome dub reggae naar stevige deephouse en breakbeats. Maar het mooist was toch wel de ongedwongen sfeer, het plezier en enthousiasme waarmee de vijf muzikanten op het podium stonden te improviseren.


Tegenvaller: Basement Jaxx
Na dit hoogtepunt kon het eigenlijk alleen maar tegen gaan vallen. En dat deed het dus ook. De grote naam van de avond, Basement Jaxx, verzoop in een snoeiharde, maar lelijke dikke geluidsbrij. Visueel zag het er allemaal een stuk beter uit dan op zo'n openluchtpodium op Pinkpop. Maar qua geluid werden vele oren geteisterd. Niet dat dat een volle tent belette om helemaal los te gaan op de Braziliaanse ritmes en stevige vierkwartsmaten. De zangeres zong haar longen op ongetwijfeld prachtige wijze uit haar keel. Maar goed te horen was het niet. Nee, dan maar even naar de tent waarin het Engelse gezelschap Plump DJ's draaide. Al van een afstand kwamen er snoeiharde beats uit die tent denderen. Binnen droop het zweet nog net niet van het tentzeil. Maar een stevig feestje wisten die Engelsen wel te bouwen. Moddervette beats, knallende breakbeats. Helaas mocht het feest niet al te langen duren en werd op stevige wijze afgesloten met Future Sound of London's klassieker 'Stakker Humanoid' in een modern jasje dat zeer goed paste.


Reprazent zegeviert, ondanks slechte geluidskwaliteit
Zaterdag staat duidelijk in het teken van hiphop. Acts als Rahzel & Js-one, Ty en The Proov brengen de nodige hiphop vibes naar het Java eiland. Vooral de imponerende set van Rahzel (van The Roots) gaat er bij velen in als koek. Als er iemand op deze editie van Drum Rhythm heeft geimproviseerd, dan is het deze rapper wel! Niet voor niets werkte de Reprazent-crew op hun laatste album 'In The Mode' maar al te graag met hem samen. Daarom rapt Rahzel een aantal nummers tijdens het concert van Roni Size & Reprazent. Maar ach en wee, alweer dat verneukte geluid! Juist bij een act als Reprazent moet de sound honderd procent in orde zijn, anders kan het overdaad aan rollende bassen, opzwepende vocalen en ijzingwekkende geluidsmuren wel eens terechtkomen in een vreselijke brei takkeherrie. En ja, je raad het al, alweer speelt het geluid hier een negatieve rol. Natuurlijk brengen de heren uit Bristol een weergaloze set ten gehore. Net als Basement Jaxx, speelt Reprazent een aantal oude nummers. 'Brown Paper Bag' zal hiervan het meest tot de verbeelding spreken. Petje af voor de twee hosten van de avond, Mc Dynamite en zangeres Onallee, die de set subliem vocaal ondersteunen. Vooral Dynamite maakt zijn naam waar en wind het publiek om zijn vinger. Op commando het publiek laten zingen, dat is pas een menigte aanvoelen! Niet voor niets geeft hij aan dat Nederland hun favoriete land is waar ze optreden.


Kenny Dope Gonzales doet hiphop set
De ene helft van de Masters at Work, Kenny 'Dope' Gonzales, neemt het vervolgens over en krijgt te maken met een verkeerd geinformeerd publiek. De Masters at Work zijn vernoemd naar de gelijknamige hiphop-parties die Kenny met zijn maatje Mike Delgado boven een lokale schoenenzaak gaf. Na zijn ontmoeting met house-DJ Louie Vega is er natuurlijk veel wonderschone house genaakt, maar o.a. ook latin, salsa en......??? Juist: HIPHOP! Als je alleen Kenny 'Dope' Gonzales boekt, weet je als programmeur dat je hiphop in huis haalt en geen house. Dat de hiphop die hij vervolgens draait van het bekendere soort is, is het gevolg van een lam publiek dat zijn muziek in eerste instantie niet oppikt. En of kenny daar zelf ook een beetje sacherijnig van wordt, blijkt uit zijn blik die je spreekwoordelijk met onweer kan vergelijken. Platen van Snoop Dogg, Missy Elliott en Cypress Hill komen voorbij en de verbaasde stemming wordt verruild door het feest der herkenning. De zaterdag is ten einde...


Jazzanova en Modaji brengen zonnestralen door de regenbuien heen
Zondag begint het programma een paar uur eerder, maar dat is voor het werkende volk helemaal niet zo erg. We starten met een swingende set van Modaji in de Xenon tent. Een van de aanstormende Nu Jazz talenten van dit moment, hetgeen hij recent bewees met zijn gelijknamige album. Zwoele jazz, seventies disco, zweverige soul en funky ritmes nemen de benen meteen in hun grip. Dansen totdat je ertbij neervalt is het motto van Dominic Jacobson. Invloeden van Kruder & Dorfmeister, Jazzanova en LTJ Bukem komen overduidelijk naar voren en zijn set wordt door iedereen met open armen ontvangen. Ian Simmonds staat in de Xenon zijn kunsten te vertonen. Deze triphop-held bewijst met een atmosferische set dat elke pegel die voor hem werd neergeteld, een terechte was. Voor het Duitse collectief Jazzanova geldt hetzelfde. Zij trotseren de Neon tent met een zeer ingetogen, maar veelzijdige set. Zowel jazz en hiphop als R&B en house galmen uit de speakers. Vanwege het feit dat hun set niet echt van dansbare aard is en veelal de loungeharten streelt, verlaat een deel van het opgekomen publiek de tent. Ondergetekende doet dat zeker niet en geniet van de messcherpe vocalen van Vikter Duplaix die Jazzanova gedurende de set vocaal begeleidt.


De meningen over de kwaliteit van deze editie liggen overduidelijk verdeeld. Sommige acts vielen tegen dankzij te grote verwachtingen, terwijl de 'underdogs' zegevierden. Feit is dat er geluidstechnisch een aantal acts door de mand vielen. Grote uitschieters waren The Bays en Modaji, die ijzersterke sets ten gehore brachten en het publiek lieten genieten tot de laatste klank. Veel lof over het niveau van de warme belichting in alle tenten. Ook de locatie op het Java eiland was een prima substituut voor het klassieke terrein van de Westergasfabriek, al waren de weergoden ons niet al te gunstig gestemd. Naast het feit dat de productie van een tienjarig evenement van het kaliber Drum Rhythm grootschaliger mag zijn, hebben de muzikale pieken op de tiende editie van het Drum Rhythm festival het toch gewonnen van de negatieve momenten. Dat zegt echter meer over de muziek dan over de organisatie.

Tekst & foto's: Nico
Coordinatie: Marcel