Fuse On Tour, Expo - Kortrijk, 27 jan

De Fuse kennende van de twee keer dat ik er was, had ik een hele leuke avond in het zicht. Vooral gezien de line-up in de techno room met Deg, T-Quest, Green Velvet, Dave Clarke en Trish & Kash. Ook mocht de house room zeker niet overgeslagen worden, waarin Frederik, St Dic, Benjamin Diamond live, Smos & Baby Bee, Kojak en Pierre hun kunsten vertoonden. Alleen werd het een beetje de avond van de tegenstellingen zowel positief als negatief.

Het feestgebruis begon al om negen uur en bij aankomst om elf uur stond er tot onze grote verbazing helemaal geen rij voor de ingang. Misschien kwam dat omdat er totaal niet gefouilleerd werd, wat mij altijd verbaasd in het buitenland. Snel de jassen ophangen en feesten dus. Alleen ging dat iets minder snel dan verwacht omdat de garderobe en later ook de wc's niet echt duidelijk aangegeven waren. Positief was echter wel dat de organisatie zowel voor de garderobe als de wc's twee aparte hallen hadden ingericht met genoeg capaciteit. Hierdoor ontstonden er absoluut geen wachttijden.

Toen werd het tijd voor de nodige beats en daar zorgde T-Quest voor in een techno zaal zoals een techno zaal er uit moet zien. Simpel maar doeltreffend! Door een klein podium met daarachter een groot vj-scherm en een laserinstallatie in de ene hoek, en drie danspodiums met perfect afgestelde lichtshows in de andere hoeken. Ook hing er in het midden van de zaal een supergrote ballon waar vj-beelden op te zien waren van het welbekende Fuse logo. Alleen miste ik 1 heel belangrijk detail! Het geluid stond echt te zacht om de voetjes van de vloer te krijgen en die mening werd door het overwegend jongere publiek gedeeld.

Echt veel tijd om hier over na te denken was er niet, omdat Benjamin Diamond rond middernacht in de house zaal de longen uit zijn lijf zou gaan schreeuwen. Met de nadruk op zou, want het optreden begon driekwartier te laat. Benjamin Diamond live betekent niet dat je alleen hem voorgeschoteld krijgt maar ook een hele band bestaande uit een gitarist, bassist, keyboards, drums en backing vocals. En dat is natuurlijk weer eens wat anders dan een strak geprogrammeerde set uit een computer. Om even op de tegenstellingen terug te komen, bij het horen van 'The Music Sounds Better With You' van Stardust verwacht je dat de catchy vocals door een neger zijn gezongen, maar Benjamin Diamond blijkt gewoon blank te zijn. Het wat oudere publiek in deze mooie zaal die mij deed denken aan een soort art-gallery swingde lekker op de klanken van de soulvolle muziek. Ook was het geluid in deze zaal wel heel vol en hard genoeg, ook de verlichting past precies bij het type house. Alle negen nummers waren boeiend dankzij een show waarbij je merkte dat iedereen het naar zijn zin had. Dit mede door de hechte interactiviteit tussen het publiek en Benjamin Diamond zelf.



Terug naar de techno zaal want daar was een hele grote naam begonnen, mischien wel de reden waarom ik naar dit feest wilde: Green Velvet! Terwijl we naar het podium liepen om wat fotootjes te schieten van deze grootheid, viel me op dat hij er toch anders uitzag als de laatste keer in Nighttown. Ook de groovy platenkeus stond me niet echt bij van deze excentrieke neger. Maar wat bleek? Green Velvet had al zijn optredens voor dit weekend afgezegd en daarvoor in de plaats had de organisatie Kenny Larkin weten te strikken. Wel leuk, maar toch jammer en helemaal als je zoals sommige party-people helemaal uit Deventer kwam om Green Velvet voor het eerst aan het werk te zien. Ook stond het geluid in deze zaal nog geen streepje harder hetgeen nu echt een grote ergernis begon te worden omdat het al halftwee was.

De sets van Smos & Baby Bee en later die van Kojak in de house zaal waren de betere van de avond. Ondanks het feit dat we die niet altijd in zijn geheel bijwoonden. Juist omdat het iedere keer boeide zodra we de zaal in kwamen lopen. Na een beetje pendelen tussen de ene en de andere zaal waarbij de house zaal toch wel favoriet was, werd het tijd dat de techno zaal zich maar eens moest bewijzen. En dat gebeurde. Eindelijk knalde de techno via de platen op de draaitafels van Dave Clarke keihard uit de boxen. Heerlijk! Na tien minuten hadden we dan ook nog maar 1 ding voor ogen. Feesten! Vooral tijdens de nieuwe track van Technasia (Force ep) donderde het in de hal en gingen de naar schatting acht a negenduizend mensen massaal uit hun dak. Uiteindelijk werd het dus toch nog een vermoeiende avond voor vele technofanaten. Tijdens overgangen van zijn eigen platen, zoals de te verwachten Compass ep naar de op mp3 te verkrijgen E-Crunch werd er dan ook eensgezind gejuicht. Helaas kan deze man mij nog steeds geen twee uur boeien, omdat hij na verloop van tijd rommelig kwa platen en mixen wordt. Bovendien gaat hij vervolgens zijn eigen ding doen en verliest hij het contact met het publiek.



Trish & Kash bewezen daarna ook dat ze eigenlijk meer geboekt moeten worden op de grotere feesten in het buitenland. Met Devilfish op Bush waar de geweldige sample van Innercity's 'Good Life' inzit en de inmiddels overbekende Electric de Luxe, maar nog steeds een dijk van een hit van onze eigen Jochem Paap, wisten zij elkaar goed aan te vullen.

Al met al was het een leuke avond met zowel goede als slechte punten. Natuurlijk overwinnen de goede, waardoor ik zeker nog wel een keer naar de Fuse in Brussel zelf ga. Daar heb ik alleen maar goede herinneringen aan overgehouden. Niet voor niets werd de Fuse in de toonaangevende Engelse muziekbladen opgenomen in de top tien van de beste clubs ter wereld!

Auteur:Mark van den Berg
Foto's:Nash Umarella