Karma Outdoor 2016

Party: Karma Outdoor
Locatie: De IJzeren Man, Eindhoven
Line-up: M, Bass-D, Rob & Mc Joe, Panic, Vince, Buzz Fuzz, Ruffneck, Pavo en Dana
Datum: Zaterdag 30 juli 2016

Als je bij de tweede editie van een festival al uitverkoopt, moet je wel het nodige karma opgebouwd hebben.  Karma House Classics deed het met haar outdoorfeestje Karma Outdoor in Eindhoven afgelopen weekend.  De line-up was dan ook weer speciaal te noemen en bracht de terugkeer van Dana in een battle met Luna. Ook de indooreditie eerder dit jaar kreeg veel positief commentaar.  De organisatie heeft dus veel karma opgebouwd en kreeg dit ook terugbetaald in bezoekersaantallen.  Ook de weergoden vonden dat yin en yang in evenwicht waren, want de zon scheen geregeld en de temperatuur was dan ook lekker. 

Karma geven, Karma krijgen

Ondanks dat het feest uitverkocht was, stond er rond half twee geen rij aan de ingang.  We waren dan ook snel binnen en konden in raptempo munten halen. Dj M opende de dag niet zozeer met oldschool, dan wel met platen die deden terugdenken aan Atmoz Outdoor vorige maand: van ‘early jump’ als ‘This Is How It Started’, via Belgische retro (‘Cherry Moon – The Club, The People, The Music’) naar lekkere trance met ‘Jonah – Listen’.  Aan het einde van zijn anderhalf uur durende set voerde hij het tempo natuurlijk wat op, want ook Bass-D mocht daarna anderhalf uur voor zijn rekening nemen.

Ook hij draaide divers, maar leek niet echt een lijn te vinden.  Van early knallers als ‘The Music Is Too Much’ en ‘Time To Get Up’ ging het bijvoorbeeld opeens naar meer breakbeat-gebaseerde platen met ‘Outta Space’ van The Prodigy. Het podium zag er verzorgd uit: er werden poorten uitgebeeld met doodshoofden erboven en tussenin panelen met een grote vlammenzee. De dj’s stonden overdekt, maar dit bleek gedurende de dag dus gelukkig overbodig.  Toen we wat gingen eten, zagen we een grote dubbeldeksbus, waarin de cocktailbar gevestigd was.  Bovenin werd gedraaid door het dj-team van It All Started In The Nineties.  Gedurende de dag kon je hier zowel chart hits als ‘The Nightcrawlers’ horen, een streepje hiphop, later wat retro en blijkbaar (afgaand op de filmpjes op Facebook naderhand) zowaar ook dikke millennium hardcore!

Divers draaien, divers publiek

Uit Rotterdam waren Dj Rob & MC Joe afgevaardigd.  Zij openden met ‘Let Me Be Your Fantasy’ en lieten later nog ‘The Beat Kicks’, ‘Return To Zero’, ‘Alone’ en later nog de millennium-knallers ‘A Way Of Life (Promo Remix)’ en ‘Doomzday’ door de speakers knallen.  Want knallen was het woord: het geluid stond, als je tenminste voor het podium stond, prima afgesteld!  Vanaf de zijkanten klonk het al snel een pak minder, maar vooraan was er geen klagen.  Op een gegeven moment liet de techniek het echter afweten en vielen de speakers links uit, schijnbaar telkens bij het mixen. 
Na enig aandringen vanwege de bezoekers en Mc Alee, werd hier snel een mouw aan gepast.  Intussen hield Alee het publiek goed bezig door een klein jongetje van het podium te nemen om een aantal dames in het publiek letterlijk te ‘versieren’ met slierten die eerder via kanonnen waren afgeschoten. Het jongetje stal blijkbaar ieders hart, want hij kreeg van een bezoeker eerder ook al een waterpistool en lolly aangereikt.  

In de week voorafgaand aan het evenement werd op Facebook duidelijk dat de organisatie de artiesten opriep om al vroeg ter plaatse te zijn en de sets van hun voorgangers te beluisteren, om zoveel mogelijk ‘dubbele platen’ te vermijden.  Ook hiervoor verdient men zeker en vast het nodige karma, want dit is toch een veelgehoorde klacht op early feesten.  Buzz Fuzz leek hier goed gehoor aan te geven door te openen met ‘Rock This Joint’, en later ‘The Brother Marquiz’, ‘Beat Is Coming’ en ‘Come & Test Me’ te draaien.  Erg vette platenkeuze dus en zeker niet alledaags!

Het publiek was al even divers: naast aussies en labelshirts, voornamelijk van Ruffneck, die later zou aantreden, waren er ook veel ‘casual’ mensen.  Er heerste een prima gezamenlijk sfeertje. Bij Ruffneck vreesden we nog dat het voor sommigen misschien te hard zou gaan, maar daar paste hij zelf een mouw aan.  Na ‘Human Experiments’ ramde hij bijvoorbeeld ‘Number One Fan’ erin, om plots te vermelden dat hij wel veel stoere mannen zag, maar dat hij voor de stoere vrouwen ook nog een plaatje in petto had.  Dan volgde dus ‘Yihaaaaa’, toch een stijlbreuk van jewelste en voor ons niet meteen iets waar we op zaten te wachten.  

This was Karma Outdoor

Vreemd dat dit de voorlaatste set was, want afgesloten werd er dus door Pavo en Dana. Zij begonnen van vooraf aan met het wel erg toepasselijk getitelde ‘Walking At 140 BPM’, gevolgd door ‘Something For Your Mind’ en ‘Bass Machine’. Het laatste half uurtje werden zij vervoegd door Dj Vince en werd het tempo ook al snel opgevoerd met ‘X-Factor – The Underground’, ‘To Da Rhythm’, ‘Trip To Heaven’ en ‘Is NY In The House’.  Met de bomen rondom het festivalterrein leek het bij nacht plots of we op Ground Zero waren.  We haalden nog even wat te drinken (er waren trouwens drie verschillende barren, goed geregeld!) en konden dan weer richting auto. Het vuurwerk dat we nog meekregen was eerder beperkt. Maar dat boeit helemaal niet: het feest krijgt van ons weer een dikke voldoende!

Foto's zijn afkomstig van de Facebook-pagina van Karma Outdoor