Hardshock Festival

Party: Almere Strand
Locatie: Muiderzandweg, Almere
Datum: Zaterdag 15 april 2017

Geluidskwaliteit

Hardshock kreeg dit jaar opnieuw de kans om het waar te maken op een nieuwe locatie in Almere.  Vorig jaar moest het festival vanuit Zwolle namelijk verhuizen wegens de geluidslimieten die er gelden. Maar op het strand in Almere viel de geluidskwaliteit tegen. Hoog tijd om te kijken hoe dat dit jaar was.

Rheeza

Als eerste liepen we de early area binnen, die de afgelopen jaren eigen altijd wel tegenviel qua geluid. We waren dan ook blij dat hier tijdens de set van Rheeza (die normaal samen met Painbringer zou draaien) duidelijk paal en perk aan was gesteld.  Platen als “Dreamgirl” en twee producties van Delirium (“Anger” en “Straight From Bolivia”) knalden door de boxen en zorgden voor een warming up van de spieren.  Een hele sterke platenkeuze van Rheeza, dus!

Lucy Furr, Nico & Tetta

Even naar de volgende “deejane”, namelijk Lucy Furr in de PRSPCT/Hertz area.  Bij binnenkomst hoorden we al “Bow Or Burn” van High Rankin met het kenmerkende geluidje en geratel.  De volgende track, tevens op PRSPCT uitgebracht, was “BSA – Clubwalker” van de gelijknamige release.  Onder het alziend oog van het enorme PRSPCT-logo werd er al flink gefeest door een traditioneel divers publiek.  Veel trainingspakken en allternatief volk. Ook hier was het geluid dik in orde, topscore tot hiertoe dus. 

Verder beozochten we vluchtig beide uptempo/frenchcore tenten waar het geluidssysteem ook in orde was. Uiteindelijk belandden we nog in de Hardcore Italia stage, waar een grote banner van Hardshock in Italiaanse kleuren hing en een ietwat sip kijkend doodshoofd erbij.  We hadden Placid K gemist, maar wilden zeker de andere minder frequent in Nederland opduikende namen Nico & Tetta nog eens zien.  Het werd een redelijk millennium-getinte set, zoals we gehoopt hadden, met: “ G-Member”, “Gangsta Gangsta” en “Anime - Detonated”.

Simon Underground en Hidden & Eye-D

Om 14u00 moesten we echter weer klaar staan voor Hidden & Eye-D, onze drum & bass helden.  Veel onbekend werk weer, wat je weinig bij andere dj's hoort. Het klonk wederom prima! Gedurende hun set liep de man van de techniek geregeld heen en weer om dingen te fiksen, dat beloofde veel voor de set van Simon Underground, die enkel met vinyl draait.  Er kwamen dan ook veel vette oude platen voorbij, waaronder ook het waanzinnige “Hell’s Basement” van zijn voorgangers.  Het geluid was inmiddels echt keihard en met het scratchen tijdens “Fight For Your Right To Party” werd een dikke, maar helaas korte set van 45 minuten afgerond. 

Distortion & Dione

Vervolgens zouden Switch Technique en Micromakine het tegen elkaar opnemen, maar werden we even meegesleurd naar de early voor het nodige socializen. Het werd erg gezellig en dus bleven we hier hangen tijdens de set van Distortion & Dione, die zoals gehoopt een hoog millenniumgehalte kende met bijvoorbeeld “How Much Can You Take” en “Art Of Fighters – Earthquake”.  Inmiddels hadden we het toch wat warm gekregen en dus werd de jas naar het kluisje gebracht.  Door de intieme opzet van Hardshock (het terrein leek zelfs kleiner dan vorig jaar) was dit snel gefikst. Even later stonden we we weer paraat voor de set van een andere legende: Marc Acardipane. 

Marc Acardipane

Aangezien hij in de jaren ’90 altijd de slogan “see you in 2017” propageerde, wordt dit het jaar van de waarheid voor hem en zijn aanhangers.  Hij wordt dan ook druk geboekt onder zijn verschillende aliassen, bijvoorbeeld als The Mover op technofeestjes.  Vandaag draaide hij een afwisselende set van een uur onder zijn “eigen” naam (eigenlijk heet hij Marc Trauner) met zowel early als millennium knallers (“E-Shifter” tegenover “Fuck This Track Up”). Ook kwamen er voorspelbare platen en meer verrassende tracks voorbij zoals “Bastard/Asshole” en “Bulldozer Project – Arise”. Hij sloot uiteraard af met “6 Million Ways To Die”. Dit had wat ons betreft liever iets van Kotzaak Klan mogen zijn, maar we vragen soms teveel.  Het publiek leek soms ook wel wat nood te hebben aan hits, want behalve bij “Drunken Piece Of Shit” werd er niet echt massaal losgegaan of meegezongen wanneer Marc de schuiven naar beneden duwde.  Voorheen zat de sfeer er eigenlijk beter in.  Misschien toch maar eens een aparte millennium area programmeren dan?

Painbringer

Vervolgens zou Lenny Dee het Amerikaanse onderdeel van de dag inluiden, alleen hadden we nog geen glimp van hem opgevangen.  Op het podium stond wel plots Painbringer, die eerder ontbrak tijdens de vooropgestelde battle met Rheeza.  Blijkbaar had Lenny Dee het dus niet gehaald en dit werd ook bevestigd door de MC.  Zijn stijl richt zich op de snellere early hardcore en vooral met “Bow To Me” van Psylocke wist hij te verrassen, waarna hij ook nog eens “The Future” van Nosferatu bracht. De grote moot van zijn set hebben we echter toch moeten missen, aangezien er tussendoor ook nog wat gegeten moest worden.  We hadden immers nog wel een tijdje te gaan.  Een patatje met kostte anderhalf muntje en een hamburger twee muntjes. 

The Horrorist

Sommigen zouden zich wellicht even verslikken in hun hapje als ze The Horrorist het podium zagen opstormen met zijn “Stahlhelm” en keihard geschreeuw.  Oliver Chessler is namelijk vooral bekend in electro-goth-middens en daar speelt men wel vaker met de Duitse taal en aanverwante artikelen, zonder daarom als nazi te willen doorgaan.  Alleszins weer eens wat anders dan een standaard synthesizer-act en zeker wat betreft het tempo. Ook hier weer een pluim voor High Energy Events dat zij zulke namen boeken om de donkere kant van hardcore te belichten, want behalve zijn grote hit “Flesh Is The Fever” waren er vele platen die wellicht wat minder bekend in de oren klonken van een leek.  Zo startte hij met “Can You Hear The Sound”, vervolgde met “Hardstep Future Force” en aangezien hij als Skinhead en Temper Tantrum ook een aantal terror-platen gemaakt heeft, konden “Ich Habe Die Macht” en “Fucking Hostile (Skinhead Remix)” niet ontbreken naar het einde van de 45-minuten-durende act. 

Promo

Daarmee waren we klaar voor de volgende battle tussen twee grootheden.  Hardshock toonde hiermee een zoveelste staaltje van haar kunnen om eens wat anders te programmeren: The Prophet draaide nog een zeldzame hardcore set  tegen niemand minder dan Promo.  Geen alledaagse combinatie en daarom zeker niet te missen.  Qua invulling leek het even wennen voor de heren, want de ene plaat volgde naar onze mening niet altijd even logisch op de vorige.  Zo hadden we al verwacht dat Promo eerder de millenniumtoer op zou willen gaan.  Na het vette “Brainwashkiller” van TNT ging het dan ook al snel die richting uit met “I Come Correct”, “Vicious Circle”, “Through Inner Core”, “Mastah Of Shock”,” Like A Shot” en het eigen “Among The Best”.  Naar het einde toe werd er toch weer naar de early teruggegrepen met het speciale “Cixx – To The Bass”, het vrolijke “Bass Be Louder” van Scott Brown en “Alright Now Here We Go” van The Prophet zelf.   MC Da Syndrome hakte zelf vrolijk mee, zoals hij eigenlijk de hele dag een echte liefhebber bleek. 

Laatste uurtjes

De laatste uurtjes brachten we door in de industrial en later de early met respectievelijk Hellfish & Producer en uiteraard Frantic Freak.  Ook in de late uurtjes viel op dat de tenten precies de juiste grootte hadden, want ze waren altijd gezellig gevuld.  Wellicht ook door het feit dat de kou een stuk draaglijker was dan vorig jaar en het niet of nauwelijks regende.  Zelfs de zon kwam er vaak uit en dan warmde het al snel op.  En anders kon een koffiietje altijd nog soelaas brengen. 

Conclusie

Al met al was dit misschien wel de best editie van Hardshock tot nu toe. De underground-attitude wordt nog steeds succesvol uitgedragen met de Prspct-area en het 100% hardcore-karakter.  Met het nodige suizen achteraf kan eindelijk gesteld worden dat het geluid overal in orde was en is het voornaamste struikelblok van vorige jaren aangepakt.  We hopen dat hiermee dan ook een solide basis is gelegd voor de komende jaren, zodat men op deze locatie verder kan groeien.  Door alle area’s, behalve de main, in een tent onder te brengen is ook adequaat gereageerd op de bijtende kou van vorig jaar.  Dat belooft voor 2018!