Het ga je goed…..

Het is niet de eerste keer dat ik iemand te grave ga brengen, al meerdere personen om me heen zijn er niet meer. Jonge mensen in de bloei van hun leven. Mensen met plannen en dromen, met levenslust en innemelijke persoonlijkheid. Het raakt mij altijd diep dat zo iemand wordt weggevoerd uit het leven. Want dat had ik ook kunnen zijn. En ik wil nog zoveel doen. Dat wilden zij ook en nu kan dat niet meer. Althans, niet in dit leven.
Er zal wel een reden voor zijn dat deze mensen zich ergens anders moeten melden, maar het is nooit makkelijk voor de achterblijvers. Joost was een stille jongen die wel van een feestje hield. Maar die sinds hij ziek geworden was aan kanker zich niet zoveel meer liet zien. Begrijpelijk wel, want het is best wel heftig wat er allemaal met hem gebeurde. Maar de momenten dat we hem tegenkwamen was altijd waardevol en soms zelfs hilarisch. Joost droeg zijn last als een groot persoon, praatte er graag over met diegene die hem begreep en kon zo ook zijn ei kwijt. Joost, we zullen je missen.

Ambient Daan