Perfect weer maakt Mysteryland

En de grote natte droom van iedere organisator van outdoor-festivals; het perfecte weer, werd voor in dit geval ID&T werkelijkheid. Vanaf het vroege begin tot aan de allerlaatste laserstraal werd Mysteryland namelijk voorzien van een strakblauwe hemel, een stralende zon en een verkoelende bries.

De eerste vroege verkenningsronde over het terrein liet zien dat vooral de twee buitenpodia, de Mainstage en de Industrial er zeer verfrissend uitzagen. Bij de Industrial opende K-Cee, en waar hij op Shockers nog met snoeiharde techno afsloot, bracht hij hier met electro in de arena van containers en zandhopen de mensen aan het dansen. Op de Mainstage, die letterlijk als een vlaggenschip was uitgerust, warmde begon Benny Rodrigues op, waarbij vooral zijn wisselvallige mixtechniek en het meerdere malen draaien van “Shakedown-At Night” opvielen.

Dichtbij gelegen waren de twee trance-tenten. De één gehost door Eclipse, de ander door Serious. Eclipse deed het voornamelijk met Nederlandse jocks als Rank 1, Ferry Corsten en Armin van Buuren, terwijl het Engelse Serious Britse wereldtoppers als Judge Jules en Scott Bond had ingevlogen.
In beide tenten ging al vroeg op de middag het dak eraf, in de Seriuos dankzij ‘crowdteaser’ Judge Jules en niet veel later had Ferry Corsten zijn publiek tot ver buiten de tent in een ijzeren greep.
En waarom Judge Jules zo’n last heeft van de laatst op deze site gemeldde ‘dj-rug’, werd ook snel duidelijk. Want bij Jules’ favoriete bezigheid, het gekke bekken trekken richting zijn publiek, probeert hij regelmatig zijn kin aan de achterkant van het mengpaneel te stoten.

Maar de tent waar het vroegst het dak eraf ging, was toch wel de Q-Dance tent. De tent waar al voor zes uur ’s avonds ‘iets harder’ dan hardstyle werd gedraaid, bood met de komst van Dana in de vroege avond al in een mum van tijd gabber-taferelen. De mc bleef haar vanaf het begin consequent ‘Lady Dana’ noemen en zij deed haar hardcore-naam eer aan door vanaf minuut één in de immense Q-Dance tent aan een dodenmars te beginnen waar bij iedere verse plaat het tempo weer een stuk hoger kwam te liggen.
De tent waar je als weldenkend mens ook het nodige beukwerk mocht verwachten, de Techno, lag aan de overkant en werd gehost door Sven Väth’s Cocoon-imperium.
De sets die ik hier hoorde waren van Funk d’ Void en Michel de Heij; beiden funky en groovy met een mooie aansluiting op elkaar.

Het terrein van Mysteryland was ondanks zijn grote aantal voorzieningen zoals marktjes, chillouts en decoraties compact en goed te lopen. Van de Techno (achteraan) naar de House (vooraan) duurde het zo’n tien minuten.
De House-tent, gehost door Soap, was geheel in Miami-stijl ingericht met veel palmen, badhokjes en een heus zwembad met halfnaakte inhoud. Omdat deze tent aan de ingang lag, het hij een probleem met het publiek. De meeste aanwezigen kwamen kijken omdat het de eerste tent was, en niet omdat zij hun danspasjes op de dampende clubmuziek wilden proberen. Zo kon het dus gebeuren dat een grote naam als Junior Sanchez een set neerzette als een ruwe diamant: rauw, ruig en blinkend; maar er was niemand die hem wilde polijsten.

En toen de zon zakte, en de blauwe lasers en vuurwerk op de Mainstage voor het visuele genot zorgden, waren het de allergrootsten namen als Mauro Picotto, Sven Väth, José de Divina en Stef die in de diverse tenten zorgden voor het muzikale beetje extra om het zeer geslaagde Mysteryland een waardig slot te geven.

Tekst: Ruben Maase

(toegevoegd:20-08-2002/16:41)