De tijdlozen

Waarom is die ene klassieke tune uit 1996 tegenwoordig echt niet meer om aan te horen en achterhaald, terwijl een andere klassieker uit 1983 je nog altijd hetzelfde kippenvel bezorgt? Op ontdekkingtocht door een platencollectie; op zoek naar tijdloosheid.

Eén van de grootste problemen van de vinylliefhebber is natuurlijk ruimtegebrek. Om de zoveel tijd moet je eraan geloven: het herindelen van al die bakken met platen. Een hele onderneming, maar toch ook vaak een leuke ontdekkingstocht door je eigen collectie. Je komt onvermijdelijk die mooie klassiekertjes tegen, waar je vroeger zwaar kippenvel van kreeg, maar die nu alweer jaren niet uit hun inmiddels stoffige hoezen zijn geweest. Ook ontdek je soms dikke verborgen pareltjes op lang vergeten B-kanten.

Wat tijdens zo’n muzikale reorganisatie ineens opvalt, is het enorme verschil in tijdloosheid van tunes. Zo kun je de meeste releases van een Carl Craig, Kerri Chandler, Dave Clarke of Moodymann uit midden jaren negentig, anno 2009 nog prima draaien in een set. De gemiddelde Josh Wink, Orbital, Ken Ishii en Leftfield-releases uit die tijd (om maar een paar willekeurige voorbeelden te noemen) raken daarentegen hooguit nog een sentimentele snaar.

Ervan uitgaand dat deze bekende producers op dat moment allemaal de beschikking hadden over dezelfde technische snufjes, is het toch eigenlijk vreemd dat de ene track je zo weer helemaal meeneemt op die trip, terwijl bij andere schijven je nekhaar nu overeind gaat staan door de compleet achterhaalde sound. ‘Higher State Of Consciousness’, een kneiter van een hit voor Josh Wink uit 1995, klinkt vandaag de dag alsof het gemaakt is op apparatuur uit het stenen tijdperk, vergeleken bij Carl Craigs ‘Science Fiction’ uit datzelfde jaar, dat nog maar weinig aan subtiliteit en flow heeft ingeboet.

‘Distant Planet’ van Fingers Inc. uit 1988 staat zijn mannetje tegenover menig fonkelnieuwe deephouse track en ‘Clear’ van Cybotron (Juan Atkins) uit 1983 is het soort pure electro waar de Treshers en Deadmau5en van nu alleen maar van kunnen dromen. Toch zijn veel andere house- en electrotracks uit diezelfde tijd niet meer om aan te horen, hoewel het publiek op de dansvloeren daar toen nét zo hard op uit zijn dak ging.

Op dancesites en fora (en ja, ook bij ons) vind je regelmatig top 10-lijstjes van dj’s met ‘de beste nieuwe, onmisbare tunes’. Maar blijkbaar kan dus alleen de toekomst echt uitwijzen wie de werkelijke muzikale meesters zijn. Wij stellen dan ook het volgende:

Op het moment dat een track uitkomt, kun je helemaal niet beoordelen of hij goed is.