De zwoegende Mexicaan

Er is niets mis met genieten van grote jongens die hun reputatie meer dan waar maken. Maar vergeet niet af en toe goed naar die opwarm-dj in het donker te luisteren. De volgende Garnier of Schwarz zou er zomaar tussen kunnen staan.

Tekst & foto’s: Susanne Woning

Wat is het DJ-leven soms toch ook moeizaam. Kom je helemaal uit het warme Mexico naar een herfstachtig Amsterdam gevlogen, om het publiek met een selectie spannende platen op te warmen voor de Kompakt Labelnight in de Melkweg Rabozaal...kom je terecht in een zaal die nog het meest aan een puberaal schoolfeestje doet denken. De jongens en de meisjes stonden nog net niet apart van elkaar aan de randen van de dansvloer.

Toegegeven: het was nog vroeg in de tweede opwarmset. Maar de dj/ producer in kwestie, Rebolledo, moest wel bijzonder hard werken om de sfeer erin te krijgen. Hij begon zijn verleidingsritueel met John Carpenters ‘The End’ en werkte zich vervolgens zo ongeveer door de complete Kompakt-catalogus heen, met veel lekkere synthpop en dubby techno. Het publiek leek echter vastbesloten om nauwelijks te bewegen op tunes van een redelijk onbekende, compleet in het donker gehulde dj.

Toch wist hij, met telkens een hihatje meer, een kleine verhoging van het tempo of een iets zwaardere baslijn, de stugge bezoekers letterlijk één voor één voor zich te winnen. ‘Synthesize’ (Speicher 69) was na lang zwoegen het keerpunt. En met een keurige climax op een kwartier voordat headliner Matías Aguayo op het podium verscheen, was het game, set en match voor de Mexicaan.

Een mooie wedstrijd om mee te maken. Hij had wat ons betreft ook nog wel wat langer mogen draaien, want de liveset die zijn ‘mentor’ Aguayo vervolgens neerzette blonk uit in schel, kitscherig geluid en weinig bezieling. Toch ging het publiek bij deze meer bekende naam uiteraard volledig los.

Niet dat bekende dj’s de lof nooit verdienen! Het blijft geweldig om te zien hoe een Henrik Schwarz binnen een handomdraai zelfs de meest kille winkelruimte in de Spuistraat omtovert tot een oergezellig feestje. En hoe een Laurent Garnier na meer dan 20 jaar in het vak nog steeds zo hard geniet achter de decks, dat hij niet eens een slok water kan nemen zonder de helft al dansend over zijn kleren te morsen.

De Fransman heeft samen met Scan X en Benjamin Rippert inmiddels de ultieme vorm van het L.B.S.-project uitgevogeld, waarin stukken liveset worden afgewisseld met dj-solo’s van Garnier. De heren, en vooral Garnier zelf, waren op deze avond in topvorm. Een overvol Paradiso kolkte en zinderde door de muzikale overmacht van deze goed geoliede machine.

En er is natuurlijk niets mis met genieten van grote jongens die hun reputatie meer dan waar maken. Maar vergeet niet af en toe ook goed naar die zwoegende dj in het donker te luisteren. De volgende Garnier of Schwarz zou er zomaar ineens tussen kunnen staan.