Chesterfield Labelland Gold @ HMH, A'dam - 22 juni

Labelland, over en uit!

Labelland is vele edities geleden als underdog begonnen. Inmiddels is het concept uitgegroeid tot een groot en bekend fenomeen. In de loop der jaren wisten de organisatie zijn bekendheid te versterken door middel van een aantrekkelijk aanbod van artiesten en vooral veel entertainment. Helaas komt wegens de nieuwe tabakswet (D66 en ChristenUnie, jullie worden bedankt!) ook een eind aan dit sublieme avontuur en vond afgelopen zaterdag de allerlaatste editie plaats.
Aangezien voor een slotoffensief een passend feest geboden moet worden, werd er niet voor de gebruikelijke locatie gekozen. Ditmaal geen knallende Basement of dampende Melkweg, het werd de erg populaire Heineken Music Hall. De locatie waar Q-dance kind aan huis is bleek dus ook voor Labelland een goede optie te zijn. Met 5000 partypeople kon er een feest gebouwd worden die alle herinneringen nog eens naar boven brachten. Met in de grote ruimte plaats voor techno en in de lounge voor house, kon het aanwezige publiek breed genoeg genieten.

Line-up:

Techno Richie Hawtin Speedy J Slam Michel de Heij Benny Rodrigues

House X-Press 2 John Acquaviva Dj Deep Eric de Man Ezio

tekst: Iddo
Foto's: Ian

In een zeer mooi aangeklede grote zaal zat de sfeer er al vroeg goed in. Door een kleinere en knusse zaal te creeren met behulp van podia rondom de verschillende ruimtes, werd de sfeer er alleen maar beter op. Zeker nu ook duidelijk was dat het evenement niet uitverkocht was. Geen overvolle zaal dus, maar een gezellige drukte. Door de aanwezigheid van de warme Labelland kleuren werd de deur naar plezier en vertier alleen maar verder open gezet. Slam probeerde die opening duidelijk te versnellen. De twee Schotten, die je aan Laurel en Hardy doen denken, deden dat alleen niet op hun best. Onherroepelijk beschonken van de alcohol ('as usual', het zijn per slot van rekening twee Schotten :-), werd er een zeer slechte set gepresenteerd. Dit duo wist duidelijk niet zijn beste kwaliteit neer te zetten. Maar wie deed daar moeilijk over, de sfeer was immers goed.


Dat de organisatie van Labelland goede herinneringen aan het Canadese technolabel Plus 8 heeft overgehouden was wel duidelijk. Alle drie de dj's van waren er weer bij met de missie iedereen even goed te laten genieten. We begonnen met Speedy J waar uiteraard veel aandacht naar uit ging. Zijn nieuwe album Loudboxer is een dijk van een technoplaat. Dansbaarheid op en top die de menigte weet te besturen. Het werd weer een welbekende mengelmoes van oud en nieuw werk, die de zaal liet ontploffen. Zoals verwacht ging dat het best bij 'Krekc' en 'Krikc'. Een eindoordeel over dit optreden is alleen maar positief. Ondanks het feit dat de experimentele kant ietwat achterwege bleef en het geluid soms een beetje plat overkwam.



Een andere held die volgde was Richie Hawtin. De man die vorig jaar met zijn DE9, Closer To The Edit ook een meesterwerk wist af te leveren. Over zijn platenkeus zit niemand in, want die is altijd uitmuntend. Alleen liet zijn techniek het dit keer afweten. En dat is dan ook het enige waar je hem op af kan rekenen. Zijn set kwam vrij loom op gang, niet echt te waarderen voor dat moment van de avond. Toen het allemaal wat steviger werd, begon zijn verhaal te lopen en kon men er les uit trekken. Ondanks dat was het helaas niet de Hawtin in topvorm zoals bijvoorbeeld de laatste keer in Nighttown het geval was.


Het laatste vleugje energie uit de grote zaal kwam deze nacht van Michel de Heij. Net terug van de City Parade in Luik, kon hij weer met volle kracht aan de bak. Hij mocht het na het zwaargewicht overnemen om ook de overgebleven mensen nog een plezierig einde te bezorgen. En zo geschiedde...



Voor hoogstaande en diepzinnige house was je ook op het juiste adres. In de Postbank Lounge kon daar namelijk de gehele nacht van genoten worden. Om te beginnen met de Fransman Dj Deep. Hij bracht zijn zwoele en sexy deephouse klanken de nog vrijwel lege ruimte in. Maar al snel wist hij ook de binnenkomers te omhelzen, waardoor ook deze zaal snel gevuld was. Dit werd opgevolgd door een zeer komisch moment. Deep kwam namelijk voor het eerst in aanraking met de Final Scratch van John Acquaviva. Dit leverde een dol enthousiaste en verstelde Fransman op. Zo zie je maar weer dat nog niet iedereen de stap naar dit Nederlandse product heeft gemaakt.


Zoals gezegd was Acquaviva degene die met deze apparatuur aan het pronken was, wat betekende dat hij aan de beurt was. De nuchtere Canadees bezit een humoristische werkhouding die boeiende muziek brengt. Door op zijn gemak aan het werk te gaan met de Final Scratch weet hij de platen duidelijk over te brengen. Alleen blijft het idee bij hem dat het niet meer dan een platendraaier is. Veel gewaagde mixen zal hij zeker niet snel laten horen. Maar voor supersnel mixwerk hoef je bij Acquaviva niet te wezen, voor hem telt het geheel. Dat betekent dat de platenkeus belangrijker is, dan de techniek. En ook dat is een vak apart!


De driekoppige formatie X-Press 2 was ook aanwezig. Met hun boeiende producties weten ze zich een grote groep liefhebbers te verkrijgen. Zo zie je maar weer wat de mogelijkheden zijn van verdienstelijke producties. Achter de zes decks was hun set niet meer bijzonderder dan anders. De gewenste platen waren voor velen al een prestatie van voldoening. Misschien dat Eric de Man daar anders over dacht. Want die man bezit toch ook over veel mogelijkheden. En dat liet hij blijken. Want hij wist op het einde van deze nacht nog de weggeraakte energie uit de mensen te halen. Altijd lekker zo'n oppepper voor het laatste moment.

Labelland is nu ten einde: Chesterfield bedankt!