Jeff Mills, Mulatu Astatke en Konoko Nr. 1….

Als roodverbrande 'Dorothies' begaven we ons op de eerste Sonardag van 2009 in het Oz van wizard Jeff Mills. Soppen in je teenslippers met temperaturen boven de dertig graden...

Tekst & foto's: Susanne Woning

De bezoekers van Sonar By Day moest heel wat doorstaan om Jeff Mills te kunnen zien draaien. Het hoofdpodium lag vol in de zon, windstil tussen de universiteitsgebouwen van Barcelona, zodat je letterlijk stond te soppen in je slippers bij temperaturen ver boven de dertig graden. Toch was het  de opoffering meer dan waard. De technogigant draaide deze middag onder zijn Wizard-alias, het pseudoniem dat hij eind jaren tachtig gebruikte in zijn befaamde lokale radioshows in Detroit.

Geen lange technoset dus, maar in  vogelvlucht door Mills’ electro, house en hiphopcollectie, waarbij hij zo ongeveer iedere minuut doormixte naar de volgende track. Tussen de heerlijk obscure plaatjes door was er veel ruimte voor dikke oldskool hits. Van King Bee’s ‘Back By Dope Demand’ en Tom Tom`Clubs ‘Wordy Rappinghood’, tot Afrika Bambaataa’s ‘Planet Rock’ en Subliminal Aurra’s ‘Ease The Pressure’. Toen ‘The Show’ van Doug E. Fresh voorbij kwam, wist het kippenvel het zelfs even te winnen van de verzengende hitte. Voor de finale trok Mills ook nog een vadsig stukje onvervalste Chicago house uit de platentas. Het rustige tempo en het feest der herkenning maakten dit een erg relaxte opener van deze Sonar-editie.

Op zoek naar wat schaduw kwamen we terecht in de overvolle tent van Sonar Dome, waar de 72-jarige Ethiopische jazzmuzikant Mulatu Astatke en The Heliocentrics het publiek al in hoger sferen hadden weten te brengen. Hoewel de Gilles Petersons en de Laurent Garniers van deze wereld momenteel weglopen met deze artiest, vinden wij zijn afrobeats niet altijd  even toegankelijk. Maar de heren lieten het echt lastige jazzwerk vandaag gelukkig links liggen en kozen voor warme, lome vierkwartsmaten met een diepe  flow, waarbij de bekende track ‘Yerkermo Sew’ uit de film ‘Broken Flowers’ natuurlijk niet mocht ontbreken.

Op het hoofdpodium was het label Ghostly International inmiddels begonnen aan een verjaardagsfeestje, want ze draaien alweer tien jaar mee. SV4 en Michna lieten zich niet uit het veld slaan door technische problemen met het geluidssysteem die ineens waren ontstaan: het gemiddelde trommelvlies trekt krakende torenhoge speakers nou eenmaal niet zo goed. Het geduld van het publiek, terwijl deze problemen werden verholpen, werd uiteindelijk in de herkansing beloond met  dikke hiphop van Dabrye en J. Dilla. De IDM en electronica van de Amerikaan Lusine, die daarna achter zijn laptopje kroop, was een te grote omslag qua stijl en het publiek kakte dan ook massaal in.

Tijd voor een kijkje binnen, bij Sonar Halls, waar de band Konoko Nr. 1 uit Congo haar opwachting maakte. De opzwepende Afrikaanse ritmes en enthousiaste zanger kregen de voeten al snel van de vloer. De vraag ‘of we het naar ons zin hadden’ werd continu met luid gejuich beantwoord. Maar dat zou ook iets te maken kunnen hebben met de op een louche Congolees militielid lijkende bassist, waar je liever geen ruzie mee krijgt.

De timing van deze act was trouwens vreemd: wie zet een zonnige Afrikaanse percussieband nou aan het eind van de dag in een binnenzaal neer? Ondanks twee prima dansbare tracks kreeg Konoko ons dan ook niet meer in beweging. Het was tijd om het ontstane vochttekort eens goed aan te gaan vullen met koud bier op een relaxed terrasje…

Hoogtepunt: Oergezellige opfriscursus ‘oldskool’ van Grandmaster Mills.
Tegenvaller: Het was echt veel te warm om dansen. En doordat er dit jaar minder podia zijn doet het festivalterrein ook veel drukker aan.

Decoratie: De binnenstad van Barcelona als decor; welke organisator wil dat nou niet?
Oordeel: De donderdag was muzikaal nog niet heel uitdagend, maar voor een eerste dag is dat ook niet zo erg. Op naar dag 2!!

Verslag Sonar 2009, dag 2

Verslag Sonar 2009, dag 3

Sonar Festival