De Stelling op Woensdag

De Amsterdamse ME is ook niet gek. Wanneer ze daar traangasgranaten afvuren staat er een mannetje bij die nauwgezet bijhoud hoeveel van die dingen richting het publiek worden geschoten. Aan het einde van de roerige Koninginnenacht bleef de teller op tweehonderd staan. Je moet er eens eentje in je huiskamer loslaten, dan weet je al van gekkigheid niet meer waar je het moet zoeken. En dat maal tweehonderd dus. De beelden van wanhopige moeders met kinderen die van de ene traangaswolk wegrennen om in de andere terecht te komen doen de rest. Die zullen zich volgend jaar wel twee keer bedenken om de trein naar Amsterdam te nemen. Voorlopige conclusie van de nationale feestdag bij uitstek: het was een zooitje.
Inmiddels is het grote zwartepietenspel begonnen. De gemeente Amsterdam legt de schuld bij de Nederlandse Spoorwegen neer (te weinig treinen, geen noodplan), de NS leggen de schuld bij de reizigers (noodrem trekken, lopen over de sporen) en de ME had gewoon zin om weer eens lekker de benen te strekken en de wapenstok te laten zwiepen. Dit alles brengt ons tot de volgende stelling:

“ALS DE NS EN DE GEMEENTE AMSTERDAM EEN EVENEMENT ALS KONINGINNEDAG NIET EENS FATSOENLIJK KUNNEN LATEN VERLOPEN, MOETEN WE VOLGEND JAAR MAAR THUISBLIJVEN”

Reacties hier