Dennis Christopher

Partyscene Redactie | 13 juni 2007

blogs

Dj en producer Dennis Christopher is in het buitenland een household name. De Amsterdammer scoorde vorig jaar met zijn Beatfreakz maar liefst 2 top 10 hits in Engeland. Vanaf deze week blogt hij voor ons…

Het balletje kan raar rollen

Heb je nou een lot of is alles aan kans te danken?! Ben je voorbestemd voor dingen?! ik geloof van wel, maar je kan het lot ook een handje helpen als het vorige niet het geval is....

Toen ik eind 1999 na jarenlang klooien op mijn kamer een bandje met eigen housetracks aan een vriend van mij gaf, had ik er geen idee van dat dit bandje een eigen leven zou gaan leiden.

"Ja goedemorgen, Mick Boskamp aan de lijn hier. Ik wil vragen of je het leuk vind om bij mij in mijn radioshow een interview te doen en wat van je tracks te laten horen..."

Ik was het bandje allang vergeten, en was alweer enkele maanden de god in mijn eigen geheime dans wereldje (op mijn kamer natuurlijk!). Na een leuk gesprek toog ik naar Amsterdam om daar aan het spannende interview deel te nemen. Ik was behoorlijk zenuwachtig en toen Mick tijdens de radioshow hier ook nog een opmerking over maakte, zonk de moed me helemaal in de schoenen. Gelukkig liep alles goed af, want niemand minder dan Erick E was daar ook aanwezig en die vroeg een kopie van, jaja, dat bandje!

Ik kreeg vervolgens een platencontract, stopte met mijn school en verhuisde van Rotterdam naar Amsterdam. Onder Erick's hoede heb ik een paar platen op zijn label uitgebracht, en.... ik woonde in Amsterdam!

Dus dat was ook een hoop (lees veel te veel) stappen en lekker wild doen. Na verloop van tijd was de structuur, qua produceren, uit mijn leven weg en veranderde de passie voor muziek in een obsessie. Nou kan dat op zich een heel goed iets zijn, maar zonder structuur maak je ook geen dingen af, en dat bleek bij mij het geval. Demo's na demo's stapelden zich op tot een grote berg, maar niets werd afgemaakt. En elk project was mijn beste stuk ooit....

Er kwam dus onvermijdelijk een moment dat ik boilingpoint bereikte. Ik voelde me als een ballon die alleen maar volliep, zonder de druk kwijt te raken. Ik heb toen op een dag mijn studio apparatuur verkocht en ben toen naar Los Angeles verhuisd. Hier kwam ik terecht in de filmscene. Ik had een agent daar, volgde acteerlessen, ging naar Hollywood feestjes en ontmoette een hoop leuke mensen. Ik maakte ook nog wel muziek, maar dan wel sporadisch. Weken werden maanden en toen sloeg het (nood)lot weer toe... Langzaam maar zeker voelde ik toch een soort van schuldgevoel. Ik kreeg heimwee naar al mijn vrienden en familie die ik achter had gelaten, en miste de europese vibe enorm.

"What the fuck doe ik eigenlijk hier! Ik wil helmaal niet acteren!" schreeuwde ik op een avond en ik begon vervolgens aan wat ik nu beschrijf als de meest intense spirituele introspectieve trip van mijn leven die de heftigste avond stappen ooit teweeg heeft gebracht.

Ik begon me dingen af te vragen over de zin van het leven, mijn doel hier (en op aarde), waarom ik bepaalde dingen deed, dingen die ik goed of fout had gedaan en ik vond, l'histoire se répète, een berg met onafgemaakte niet opgeloste shit waar ik me toch niet echt lekker bij voelde. Die berg had ik al eerder gezien en de triest conclusie voor mij was dat ik er een zooitje van had gemaakt. Al mijn vrienden in Nederland hadden een goede baan, relaties en huizen (ik ben op dit moment in totaal 35 keer verhuisd...) Ik besloot dat het tijd was 'to face the music', een echte man te worden, en al die zooi op te ruimen.

Eenmaal terug in Nederland ben ik achter de bar gaan werken in Hilversum, ik wilde mijn studie afmaken en ik zou ook een normale baan gaan vinden. Het ging allemaal zo goed.

Maar....

Ik had in Amerika stiekem ook nog een bandje (jaja CD) gemaakt... En dit kwam terecht bij Spinnin records. Weer werd ik gebeld, ik weer op bezoek met als resultaat dat ik met een contract het pand verliet.

Dit was 2 en een half jaar geleden en ik heb sindsdien niet meer omgekeken.... Alle shit is inmiddels als sneeuw voor de zon verdwenen en ik kan mezelf weer in de spiegel aankijken. Via Spinnin ontmoette ik mijn huidige compagnon Mark Nieuwenhuijzen (aka Mark Simmons) en samen zijn we verantwoordelijk voor een hoop plaatjes die jullie wellicht kennen. Beatfreakz, Rockefeller en onze solo projecten komen op de vreemdste plekken op aarde naar boven, en nu schrijf ik ook nog een blog voor partyscene met als hoofdredacteur... Mick Boskamp. Ik keek in de spiegel vanmorgen en dacht bij mezelf:
"Wat kan het balletje raar rollen!..."