Interview Mike van Loon

Tekst: Frank Böhm

PS: Waar ging je vroeger zelf altijd uit?

In m’n echt jonge jaren werkte ik al in het nachtleven dus van veel uitgaan kwam het niet. Later toen ik in Amsterdam kwam te wonen ging ik graag naar verschillende avonden zoals in de Melkweg, Paradiso, Chemistry en natuurlijk de Roxy: Erick E op zaterdag, wow!

PS: Waar werkte je dan?

Tja, wat bijna niemand weet is dat ik eerst als glazenhaler en barkeeper ben begonnen in een discotheek in Sneek. De resident DJ daar, DJ Lucien, heeft mij de fijne kneepjes van het vak geleerd!

PS: Hoelang draai je dan al en waar was je eerste gig?

Op mijn 14e draaide ik in het jeugdhonk van m’n woonplaats maar echt draaien kan je dat niet noemen. We hebben het dan over 1987 ergens in Friesland, mixen op de beat… DJ's, clubs ... daar had ik nog nooit van gehoord. Vanaf 1991 begon ik met het echte draaien, een beetje hier een beetje daar maar pas in 1997 begon ik echt. Voor mijn gevoel was mijn eerste echte gig in Escape samen met Sash (van die enorme rotplaat Encore Une Fois)en Marcello. Wauw wat was ik zenuwachtig!

PS: En hoe ging die eerste gig ondanks de zenuwen?

Ehh, ik had te weinig platen bij me. Ik moest ook de B kanten draaien om de set helemaal vol te maken.

PS: Hoe ben je vervolgens in contact gekomen met Mark Doyle van Hed Kandi?

Mark kwam ik in 1999 tegen toen een evenementenorganisator mij inhuurde om de DJ boekingen te verzorgen. Deze man drukte mij de eerste Hed Kandi CD in m’n hand en zei: deze gozer moet je voor me regelen. Niet zo moeilijk want Mark zijn telefoonnummer stond in die tijd nog gewoon op de CD hoes vermeld!

PS: Je boekte Mark dus voor die organisator, maar hoe kwam je voor Hed Kandi te werken?

Toen ik Mark boekte had hij nog nooit met Hed Kandi opgetreden. Twee weken later krijgt hij weer een aanvraag voor een boeking en heeft mij toen gebeld om dat hij een DJ tekort kwam. Sinds die tweede Hed Kandi live ben ik altijd resident gebleven.

PS: Hoe was t om al die jaren wereldwijd resident te zijn voor het label?

Met Tokyo Project reis ik nog steeds de hele wereld over. Veelal in Engeland en laatst nog in Sao Paulo. Ben dus al in m’n zevende jaar met het rond de wereld reizen. Hed Kandi was natuurlijk super. Toen we begonnen stond de funky house (gooi het maar even onder die noemer) nog in de kinderschoenen. Het was erg mooi om wereldwijd de opkomst van deze stijl mee te maken. Erg grappig ook om te zien dat als aan DJ's wordt gevraagd welke stijl zedraaien, ze soms als antwoord geven: Ik draai Hed Kandi stijl. Je kan zeggen dat we met het label toch zeker een herkenbare eigen stijl hebben gecreëerd, en ja: dan ben ik toch een beetje trots.

PS: Wat is het vreemdste wat je ooit op één van die avonden hebt meegemaakt?

Ik heb in de afgelopen jaren toch wel zo'n 400 optredens gedaan voor zowel Hed Kandi als Tokyo Project. Je kan je voorstellen dat ik dus heel veel dingen heb meegemaakt: draaien zonder monitor boxen, met de platen van iemand anders (met dank aan British Airways die nog wel eens koffers kwijtraken...), draaien op een naakstrand in Ibiza, na een optreden ontvoerd worden door de plaatselijke maffia om bij hun thuis nog even de boel op z’n kop te zetten, Hollywood filmsterren op de dansvloer, huilende mensen op de dansvloer (dankzij een geweldige houseremix van U2's With or without you), draaien in een trein, draaien op de Loveparade, draaien in een autogarage.... ga zo maar door. Maar het raarste was echt met oud en nieuw 2004. Ik draaide in Singapore voor 10.000 man. Alleen waren er problemen met de beveiliging bij de deur zodat iedereen pas na 00.00 uur naar binnen kon. Ik stond om klokslag middernacht in m’n eentje op een gigantisch groot podium (denk Dancevalley mainstage) voor een compleet lege zaal van enkele voetbalvelden groot. En stipt als ze in Singapore zijn: de vuurwerkshow werd afgestoken en 40 Braziliaanse danseressen stormden het podium op. En er stond echt helemaal niemand, maar dan ook niemand in de zaal; zelfs het barpersoneel was vetrokken om ergens anders het oude jaar uit te luiden... dat was op zijn zachtst gezegd erg vreemd!

PS: Geweldig verhaal! Hoe loopt het nu wereldwijd met Tokyo Project en wanneer is er in Nederland een nieuwe editie?

Engeland heeft op dit moment de prioriteit omdat dat altijd onze thuisbasis is geweest. De eerste compilatie is eind vorig jaar uitgekomen en we hebben op dit moment al zo'n 10 residenties in de UK. Nederland gaat zeker dit jaar nog gebeuren! We zullen ons best doen om onze oude publiek te verrassen. Stay tuned via de site voor meer informatie later.

PS: Wat vind je eigenlijk van de dancescene in Nederland?

Ik ben erg trots op wat er op dit moment in ons kikkerlandje gebeurt. Ik noem alleen maar een paar namen: Erick E, Roog, Sidney Samson, Fedde Le Grand, Gregor Salto. Ik ben erg onder de indruk van wat er op dit moment voor sound gemaakt word. En het publiek duidelijk ook. Als je het over de dancescene hebt, vind ik het publiek echt even een hot topic op dit moment. Je ziet dat het allemaal niet meer zo makkelijk gaat. Het publiek is kritisch en het aanbod nog steeds groot. Je ziet duidelijk dat er een nieuwe generatie aan het opstaan is. Een generatie die niet meer weet wat de Summer of Love was, niet in aftandse pakhuizen heeft gestaan waar de installatie telkens uitviel, funky house gewoon in de top 40 kan horen en overspoeld wordt met R&B, Hip Hop en bling bling. Alles is nu meer een lifestyle dan dat het vroeger was (God wat klink ik oud nu). Gelukkig zitten we in een scene waar we snel kunnen schakelen, al zullen er wel offers gedaan moeten worden. Ach, het is die onvermijdelijke wet van 7 magere 7 vette jaren. Het keyword in de dancescene blijft natuurlijk altijd: doorzettingsvermogen.

PS: Ben je ook al aan het produceren geslagen?

Produceren... ach, beetje gerommel in de marge. De lat ligt natuurlijk zo hoog dat het nog wel even duurt voordat ik met iets naar buiten durf te komen. Maar op dit moment heb ik erg veel lol in het bewerken van bestaande tracks: m’n eigen edit van een track. Heb je toch iets speciaals om te draaien.

PS: Als je, ongeacht de realiseerbaarheid ervan, een feest mocht geven, hoe zou dat eruit gaan zien?

Ik heb laatst een bruiloft meegemaakt van vrienden. Dat was op Ibiza en dat waren een van de meest bijzondere ervaringen die ik ooit heb meegemaakt. Onbekenden werden vrienden voor het leven en iedereen zat op de zelfde golflengte. Met deze exact dezelfde club mensen en nog een paar goede vrienden zou ik dit graag eens dunnetjes over willen doen. Op Ibiza of Bonaire en natuurlijk zouden mijn Tokyo Project collega's, mijn ex-Hed Kandi collega's en Erick E en Roog moeten komen draaien. Het mooiste zou natuurlijk zijn als dit mijn eigen bruiloft betrof... maar ja, nog immer vrijgezel hè?

PS: Okay dan plaatsen we bij deze een Valentijnsoproep. Beschrijf jouw perfecte vrouw eens, dan kunnen we op zoek naar jouw ultieme Valentijnsdate!

Gaan we dan hè? Gezocht: Een vrouw die van muziek houdt, leuk, lief en grappig is en ze moet ook van reizen houden. Lekker kunnen koken hoeft niet, want dat doe ik wel! Oja, als je mijn passie voor muziek begrijpt en nog nooit van Mike van Loon hebt gehoord dan heb je een streepje voor. Partyscene mag uiteraard ook op m’n bruiloft komen als de vrouw van m’n leven zich aanmeldt!

PS: Daar houden we je aan Mike! En dames, laat je horen hieronder! Serieuze reacties inclusief guitige foto kunnen ook naar frank@partyscene.nl gemaild worden, dan zorgen wij ervoor dat ze bij Mike terechtkomen.

www.tokyoproject.com