Deborah\'s Trip

Dag 1

30.000 feestende mensen, een top line up met Spaanse rock, ska, punk, pop, kumbia en veel Boliviaans bier. Dat was ´Festi Music Paceña´ in La Paz. Volgens mij niet het allereerste waar je aan denkt bij een land als Bolivia. Een keer per jaar staan de Boliviaanse steden La Paz en Santa Cruz twee avonden lang in het teken van ´Festi Music Paceña´, een groot muziekfestival met verschillende populaire artiesten uit de Latijns Amerikaanse muziekindustrie.

Al tijden wordt er al door heel Bolivia geadverteerd met grote rode billboards en flyers: De Mexicaanse Molotov, Argentijnse Attaque 77, Amerikaanse/Mexicaanse Kumbia Kings, Argentijnse Autenticos Decandentes en de Boliviaanse Octavia betreden het podium. Via via weet ik als ‘NL journalist´ perskaarten te bemachtigen. Een aantal van onze Boliviaanse kennissen hebben toestemmig gekregen ons met auto en al over het festivalterrein te verplaatsen. Natuurlijk geen goed idée….! Ook onze bestuurder komt hier al snel achter en besluit de plaatselijke politie in te schakelen. Met een paar Bolivianos zit deze ´vriendelijke´ meneer binnen no-time bij ons in de auto om het allemaal wel even te regelen. Prima dus! Voor we het weten staan we dan ook bij de achteringang en lopen we zo het backstage gedeelte in?! Erg gemakkelijk dus.

`Twee Nederlandse meisjes uit Amsterdam`, schijnt nogal de nodige indruk te maken want de deuren gaan aan alle kanten open. Het backstage gedeelte bestaat uit een aantal witte tenten met voor mij volledig onbekende namen erop. We worden verwelkomt door de organisatie (de sponsors) en mogen volledig onze gang gaan: ´daar het podium op, achter het podium door naar de VIP en via de andere weg kun je voor de hekken het terrein op, eten en drinken staan in de kleedkamers. Mochten jullie vragen hebben weet je me te vinden´!, aldus een vriendelijke Argentijnse chica, die het vanavond allemaal moet gaan doen. Verder kunnen we het beste in het backstage gedeelte blijven wachten en zullen we worden geroepen voor de interviews. Interviews?! Ik heb geen idee wie al deze mensen zijn, laat staan dat ik weet wat ik ze moet gaan vragen.

Molotov
´Energetic en explosieve optredens met spraakmakende teksten´. Zo wordt de Mexicaanse Molotov, bestaande uit zanger/gitarist Tito, bassist Mickey and Paco, and drummer Randy, omschreven.  Met verschillende awards en gouden platen op hun naam, talloze tours achter de rug en miljoenen fans zijn deze Mexicaanse chico`s niet meer weg te denken uit de Latijns Amerikaanse muziekindustrie.

De controversiele rockband weet met een mix van punk, metal, rap and funk, samen met `socio-political lyrics´ menig publiek volledig los te laten gaan. Zo ook vanavond: de Bolivianen schreeuwen de teksten uit volle borst mee ... `Puta! Puta!`.... Mickey, Paco en Randy wisselen zo nu en dan van drum naar bas en allemaal zweten ze zich een ongeluk. Ik heb een speciale plek op het podium gekregen dus kan alles prima volgen.

Na verschillende populaire albums als `Donde Jugarán Las Niñas?` (release album), `Molomix`, `Apocalypshit` ( produced and recorded by Beastie Boys’ Producer Mario Caldato, Jr.), `Dance and Dense Denso`, is ´Con Todo Respeto´ Molotov´s nieuwste werk. Een pittig album met, onder meer tribute nummers aan de the Beastie Boys, El Tri, Gill Scott Heron and ZZ Top, een geheel eigen versie op de bass line uit ´The Magnificent Seven´ van The Clash en de gigantische coverhit ´Rock me Amadeus´.

De `Bon Jovi´s` van Latijns Amerika, en ik kan ze zonder problemen even interviewen. Ze hebben er alleen nog niet echt zin. De hoogte heeft er behoorlijk ingehakt. La Paz ligt namelijk op een hoogte van 1660 m dus dat is bij aankomst altijd even wennen. Verder zitten de Molotov`s met de MTVLatino Awards in hun hoofd. ´We gaan de Awards dit jaar hosten en wilden het helemaal zelf schrijven, erg leuk maar veel werk en erg spannend. Deze Awards zijn uiteindelijk vanwege alle orkaan ellende helaas afgelast, aldus drummer Randy later.

'Interviews zijn altijd zo formeel, laten we wat gaan drinken´, aldus basist Mickey. Ik stel ze dan ook, met mijn geweldige voorbereiding, niet de meest briliante vragen. Tito: ´In Europa spelen we zeker, alleen zijn we inderdaad niet zo bekend`. Ambities in Europa? `We willen eigenlijk niet plannen. We zien wel wat er op ons afkomt. In Amsterdam stonden we in de Paradiso! Dat was echt een verrassing: We hadden nooit gedacht zo ontvangen te worden. Pinkpop daarentegen ging iets minder goed: veel regen, de mensen kennen je niet goed en dan heb je toch een taalprobleem.  De teksten spelen een belangrijke rol in onze muziek. Wanneer mensen deze niet begrijpen wordt het wat lastiger.`

Wat ze nou eigenlijk echt zo bijzonder maakt? Tjja dat weten ze zelf natuurlijk ook niet! Tito: ´We geven alles op het podium. Daarnaast geven we onze mening over verschillende politieke en maatschappelijke onderwerpen, met een hoop sarcasme en humor`. Dat neem ik maar aan. Helaas is mijn Spaans vooralsnog namelijk niet dusdanig gevorderd om alle teksten te begrijpen.

´Buenos Aires is een van onze favoriete steden om te spelen. Maar we zijn nu voor de 5e keer in Bolivia en La Paz blijft bijzonder. Dit festival is te gek en ook erg belangrijk voor Zuid Amerika. Zoveel gebeurt er niet op festival gebied in dit soort landen. En zoveel verschillende muziekstijlen bij elkaar. We horen voor het eerst bijvoorbeeld Octavia... Increible!´, aldus bassist Paco.

Zodra ik klaar ben met de vragen en de wodka wordt gebracht, beginnen de mannen wat enthousiaster te worden. En ook wij moeten eraan geloven: Astronaut? ´Een citroen met pure koffie en suiker, je neemt er een grote hap van, knalt vervolgens een glas wodka achterover en je voelt je helemaal top. Ja, dat doen we regelmatig voor een optreden…(ongelofelijk ranzig…!!!!)´, aldus bassist Paco. Zoals gewoonlijk staan er in de artiestenkleedkamers de nodige versnaperingen. Mickey: `Wij vragen altijd speciaal om oploskoffie en wodka. Ik hou namelijk niet van water, fruit en al die andere dingen. Fruit is for shampoo and water is to wash yourself´.

Los Autenticos Decadentes
Ook bij de Autenticos Decandentes is het groot feest. Deze Argentijnse ska groep, afkomstig uit Buenos Aires, bestaat uit 12 alternatievelingen. Met verschillende instrumenten als fluiten, trompetten, trommels, percussie, saxofonen, triangles en andere geluiden weten ze de nodige feest muziek te creeëren. De Argentijnen omschrijven het als muziek waar je goed dronken op kunt worden. Ze hebben volgens mij wel een goed optreden gehad. ´De Bolivianen gaan echt helemaal uit hun plaat, rennen, springen en dansen over elkaar heen. De Argentijnen zijn gepassioneerd maar de Bolivianen kunnen er ook wat van´, aldus Gaston, een van de Autenticos. De meesten praten niet goed Engels. In mijn beste Spaans probeer ik er toch nog iets van te maken maar veel verder dan Buenos Aires komen we niet. In Buenos Aires moet ik echt naar een concert komen en het feest gaat verder in de Autenticos tent.

Vippende Bolivianen
Ook in La Paz mag de plaatselijkse VIP ruimte natuurlijk niet ontbreken.
Via een steil blubberpad van achter het podium komen we terecht op een soort balkon, waar de belangrijke Bolivianen alles uit de kast halen om hun netwerk op pijl te houden. Te ronde gaat dat de Boliviaanse Fashion TV aanwezig is.

Deze VIP ruimte bevindt zich eigenlijk tussen enige huisjes van de sloppenwijken. Als ik naar boven kijk hangen verschillende kids en andere bewoners over de muren om ook mee te genieten van dit jaarlijkse spektakel. Deze bewoners hebben vandaag eigenlijk het allerbeste uitzicht. In plaats van de gratis champagne draait het hier natuurlijk om Boliviaans bier (sponsor-technisch gezien natuurlijk erg logisch). Uit respect voor het Boliviaanse bier, drink ik, als niet drinkende feestganger, toch maar een glaasje mee.

Dag 2

Vanavond staan tijdens de tweede Festi Music dag in La Paz de Boliviaanse ´Octavia´, de immense populaire Argentijnse ´Attaque 77´ en als grote afsluiting de ´Kumbia Kings´ op het programma.

`Arrancacorazones`
De hele Vipruimte heeft het erover! De Argentijnse punkers van Attaque 77 (setenta siete) betreden binnen enkele minuten het podium. Ooit begonnen als kleine alternatieve band, de laatste jaren zijn ze niet meer weg te denken uit de Zuid Amerikaanse hitlijsten. Ook zij zingen over de nodige sociale, politieke problemen en situaties. Iets wat ze nog specialer maakt, volgens een aantal Boliviaanse fans. ´Attaque 77´, uit het lager gelegen Argentinie, heeft iets meer moeite met het hoogteverschil. Met name de toetsenist moet dan ook af en toe met zuurstof worden bijgetankt.

Met de mega hit `Arrancacorazones`: `Mas dame poco mas, quiero entoxicarme en vos, Arrancacorazones. Hoy, antes del final, quiero entoxicarme en vos ´Arrancacorazones´.. dame tu droga…!!!` weten ze èèn krioelende, rennende en springende mensenmassa te veroorzaken. Als je denkt in Nederland wel eens verplet te worden tijdens festivals of concerten….

Helaas krijg ik deze Argentijnse helden niet te spreken. Ze kunnen de hoogte van La Paz niet langer aan. Het concert stopt iets eerder en de boys gaan er vandoor.

Octavia
We maken kennis met de Boliviaanse Octavia, dé Rockband van Bolivia. Wanneer ik binnenkom word ik voorgesteld aan een groepje typisch Boliviaanse mannetjes (klein en donker): Omar Gonzales (zang), Ricardo Sasali (percussie), Simon Lujan (gitaar), Vladimir Perez (bas), Guimer lllanes (traditionele instrumenten) en Martin Fox. Ik moet erg lachen om een Aymara (indianencultuur) bandlid (ben zijn naam helaas kwijt). Hij vindt de Engelse taal maar niets, ´veel te universeel´. Hij probeert me dan ook de nodige Aymara woorden bij te brengen en als afsluiting stort ik me met hem in de traditionele Aymara dans. ´Octavia´ heeft het in Bolivia helemaal voor elkaar en mogen zich terecht een zeer unieke band noemen: een mix van hedendaagse invloeden, rock, pop met traditionele Boliviaanse instrumenten. Bijna iedere concert is dan ook akoestisch. Ik krijg een korte performance en ben werkelijk onder de indruk. Het klinkt echt bijzonder en goed!

Kumbia Kings

´Sabes a Chocolate´, ´Mi Gente´, ´Mi Dulce Nina´. Wanneer je een nummer eenmaal hebt gehoord, is het niet meer uit je hoofd te slaan. Een Kumbia ritme (een typische Latino muziekstijl) in een modern sexy pop jasje, populaire boys en een ongelofelijke succesformule is onstaan.

De Kumbia Kings, bestaande uit 8 jonge jongens, weten met hun vrolijke nummers en de daarbij behorende sexy moves de meisjes helemaal gek te maken. Verschillende Boliviaanse chica´s moeten dan ook  worden afgevoerd. Vanuit het publiek komt gedurende het gehele concert een aanhoudende stroom aan gegil en geschreeuw: de jongens springen en rennen door het publiek, dansen als een gek en zingen de longen uit hun lijf.

Na afloop begeef ik mezelf dan ook in een krioelende jongens massa. De boys komen uit de States en zijn via verschillende zang en dansaudities bij elkaar gekomen. Aangezien de ´Kumbia Kings´ met een een stuk van 20 man op het podium staan, zijn er de vaste ´Kumbia Kings´ en een wisselgroep. Wanneer ik ze vraag naar het ultieme Kumbia gevoel, blijft het stil. Dat weten ze niet echt uit te leggen…. ´Een bijzonder gevoel´, zegt super danser Nino B. Hij vertelt me ook dat het best moeilijk is om zoveel onderweg te zijn, iedere keer maar weer op te moeten treden en al zijn vrienden en familie steeds te moeten missen. ´Maar het gevoel wat je op het podium hebt, is onbeschrijfelijk. Daar doe ik het echt voor!´ Met een groet groep werken is soms wel lastig inderdaad. We vechten veel zoals je ziet´. Daar laat ik het maar bij.

Van traditionele invloeden en punk, tot pop, rock en Kumbia… De Bolivianen kunnen werkelijk alles op een avond verteren. Festi Music wordt afgesloten met een spetterend vuurwerk en de Bolivianen keren terug naar huis.

Ik heb me twee dagen uitstekend vermaakt en ben voor even een andere muziekwereld binnengetreden. Het blijft een apart idee: 30.000 mensen geheel uit hun dak voor sterren waar ik nog nooit van had gehoord…..