René Passet's filmreview: Sin City

Tuurlijk, stripboekverfilmingen zijn er al genoeg de laatste tijd. Spider-Man 2, Batman Begins, The Incredibles. De ene nog braver of voorspelbaarder dan de ander. Maar stripfanaten raakten opgewonden toen vorig jaar bekend werd dat niemand minder dan Robert Rodriguez (Once Upon A Time in Mexico, From Dusk Till Dawn, El Mariachi) de boeken van culttekenaar Frank Miller zou verfilmen. En daarbij hulp kreeg van Quintin Tarantino (die één scène regisseerde) en Miller zelf.

En meesterzet, blijkt nu, want iedere shot in Sin City lijkt rechtstreeks uit de boeken vertaald naar 3D. Lange schaduwen, wapperende jassen en sinistere, overhellende gebouwen in verlaten straten. Alles gefilmd in contrastrijk zwartwit, waarin af en toe een prachtig kleuraccent doorsijpelt. Rood gestifte lippen, een fel oranje medicijnbuisje of doordringende blauwe ogen in zwart decor. Alles even adembenemend.

Sin City is een stad van meedogenloze moordenaars, corrupte politieagenten en fatale vrouwen. Zelfs de 'good guys' moeten zich verlagen tot extreem geweld om hun liefjes te beschermen tegen het kwaad. "I cut you in ways you are useless to a woman", is nog wel de mildste bedreiging in deze film, die vol zit met dit soort gespierde one-liners.

Gespierd is ook Mickey Rourke, die als verbitterde wraakengel de rol van zijn leven speelt in Sin City. Rourkes gehavende postuur is behangen met protheses, waardoor zijn karakter Marv een kin en borstpartij krijgt waar Arnold Schwarzenegger jaloers op zou zijn. Marv gaat op zoek naar de moordenaar van het hoertje Goldie (de enige persoon op aarde die ooit aardig tegen hem was er niet toevallig ook het enige karakter dat volledig in kleur gefilmd is). Het aantal witte pleistertjes op zijn gehavende gezicht neemt gestaag toe, net als de kogelgaten in zijn borst. Maar dit is een stripverhaal, remember? Dus Rourke sterft nooit.

De rest van de cast is ook niet mis: Bruce Willis, Benicio del Toro, Rasario Dawson, Jessica Alba, Elijah Wood (als perverse moordenaar!), Micahel Clarke en onze eigen Rutger Hauer in een kleine maar huiveringwekkende rol. En dan is de lijst nog niet eens compleet.

Is er dan niks negatiefs over Sin City te zeggen? Natuurlijk wel, als je je best doet. Met twee uur is de film eigenlijk te lang. De vorm is zo uniek dat het op den duur tegen het verhaal gaat werken. En na de zestigste 'wise crack one-liner' zul je wellicht wat vermoeid grinniken. Maar wat een film. Wat een bizarre, adembenemende en fantastische film.

Mij is het een raadsel hoe het compromisloze en gewelddadige Sin City in Hollywood gemaakt heeft kunnen worden, anno 2005. Maar vraagt niet hoe het kan, geniet ervan.

Vijf facts over deze cultfilm in wording:

* Quintin Tarantino speelt een cameo. Hij zit naast Marv in de bar terwijl ze kijken hoe Nancy danst

* het zwaard dat in de film gebruikt wordt door Miho (Devon Aoki) is hetzelfde zwaard dat een aantal strijders van de Crazy 88 in Kill Bill 1 gebruikten. Tarantino bewaarde het zwaard in zijn garage.

* het biermerk Chango komt voorbij in Kadie's Bar. Rodriguez gebruikte het fictieve biermerk eerder in zijn films Desperado (1995) en From Dusk Till Dawn (1996).

* één van de wapens die Hartigan (Bruce Willis) gebruikt, is een Beretta M93R Auto 9. Hetzelfde wapen werd gebruikt in RoboCop. Frank Miller schreef mee aan deel 2 en deel 3 van die films.

* Rodriguez verzorgde de filmsscore voor Kill Bill 2 en vroeg daarvoor slechts één dollar. Tarantino beloofde hem een fragment van zijn volgende film te regisseren voor dezelfde prijs. Het gaat om de scène waarin Dwight (Clive Owen) en Jackie Boy (Benicio Del Toro) in een auto door een politieagent worden aangehouden.