PS Interview: Vive La Fête

Tekst: Jesse Voorn

Het klinkt weer lekker absurd…
Els: “Inderdaad. Onze nummers zitten totaal niet logisch in elkaar en dat komt omdat wij zelf nou eenmaal erg abstract in elkaar steken. We willen ons niet houden aan vier maten dit, dan een refreintje, een stukje tekst en weer vier maten van hetzelfde.”
Danny: “We maken de muziek in de eerste plaats voor onszelf. Als we dan iets leuk hebben gedaan, dan zeg ik tegen Els: ‘Toch goed gevonden hè?’”

Hoe komt het dan toch dat Vive La Fête steeds populairder wordt?
Els: “Daar zijn we niet echt mee bezig. Wij voelen ons niet hip en trendy. Wij doen gewoon ons ding en dat er toevallig mensen zijn die het ook leuk vinden, is mooi meegenomen. Wij passen ons niet aan.”
Danny, mijmerend: “We willen mensen een goede tijd bezorgen. Door onze muziek zo eenvoudig te houden, willen we mensen het idee geven dat ze het ook zo kunnen spelen.”

Iedereen zou het in principe kunnen maken?
Els: “Dat nou ook weer niet.”
Danny, ertegenin: “Jawel, jawel.”
Els: “Ja? Oh ja, dan wel.”
Danny: “Het is gewoon een beat met een riff en een melodietje. En dan gewoon ‘Uh’ zeggen, of ‘Oe oe oe’ en dan heb je een nummer. We willen jonge mensen laten zien dat het simpel is om een bandje te beginnen. Het is niet echt de bedoeling dat ze dat dan ook doen, maar toch ook weer wel. Niet, wel, niet, wel.”
Els: “Ik kan het nu niet meer volgen hoor.”
Danny: “Sorry.”

Jullie moeten wel een hoop lol met elkaar hebben?
Danny: “Zeker, maar wel met de voeten op de grond blijven.”
Els: “Je moet je amuseren, maar je moet een en ander wel in banen leiden, want als je alleen maar feest dan loopt het fout. Dat hebben we ook al meegemaakt. Vroeger feestten we teveel en dan heb je geen energie meer om muziek te maken of je laat je rekeningen te lang liggen, omdat je een kater hebt. Inmiddels zijn we volwassen geworden en hebben we door dat er een balans moet zijn.”
Danny: “We worden voor veel feestjes uitgenodigd en dan moet je soms nee durven zeggen.”

Is dat moeilijk?
Danny: “Ik vind dat moeilijk ja, maar ik verdwijn soms op feestjes en verdwijn dan ook weer even snel. Ik ben er goed in om te verdwijnen. Dan zeg ik dat ik even naar de toilet ben en dan zien ze me niet meer terug. Ze missen me ook niet.”

Zouden jullie zonder elkaar kunnen?
Els: “Ik zou geen muziek kunnen maken zonder Danny.”
Danny: “Dat gaat niet hè. Ik kan ook niet optreden zonder Els, maar dat hoeft ook niet hè?”
Els: “Die chemie hangt in de lucht, we zijn nou eenmaal voor elkaar bestemd.”
Danny: “We hebben veel geleerd de laatste jaren, door veel te toeren, maar je mag geen dikke nek krijgen.”

Geen sterrenstatus voor jullie?
Els: “Neuh. Ik voel me wel een ster als ik in mijn pontiac rond rij, maar niet naar de buitenwereld toe.”
Danny: “Ik kan soms wel van die arrogante sterallures krijgen, als het nodig is, als ik voel dat ik ergens de ster moet uithangen.”
Els: “Ja, hij kan dat wel.”
Danny: “Ik kan dat wel ja. Je drinkt twee tequilas en je hangt de klootzak uit, zo gaat dat. Zonnebril op en een grote muil opzetten. Zo gaat dat.”

Zijn jullie wel eens bang om snel vergeten te worden?
Els: “Vroeger was ik daar wel bang voor, maar nu niet meer. We hebben nu ook wel een trouwe schare fans, die ons niet snel zullen vergeten.”
Danny: “We zijn niet zo commercieel, we zijn alternatief. Je kunt wel een grote hit hebben en dan weer verdwijnen, maar wij gaan liever langzaam omhoog. Als ik morgen stinkend rijk ben, dan zou m’n gezondheid misschien achteruit gaan, omdat ik teveel drugs nam. Neem, nam. Huh?”
Els: “Op deze plaat hebben we echt ons ding gedaan en als ie flopt, dan is dat jammer. Maar ik weet zeker dat ie niet flopt, want we hebben gedaan wat we leuk vinden. Je moet altijd jezelf blijven.”