René Passet's filmreview: Ora O Mai Più

Eigenlijk is David een beetje een studiebol. Maar als hij op het punt staat om na vier jaar zijn bul Natuurkunde aan de universiteit van Pisa te halen, mist hij zijn examen omdat hij per toeval bij een meeting van een groepje linkse studenten terechtkomt. Niet omdat David plotsklaps politieke idealen heeft, maar omdat hij heimelijk verliefd is op Viola.

De bloedmooie Viola is in alles zijn tegenpool. Zo'n meisje dat 's avonds laat bovenop een auto gaat zitten, op een feestje bij een vriendin in bed kruipt of bij een villa inbreekt voor een duik in het privézwembad. Ze ziet de rationele David ook wel zitten, maar er is één probleem. Viola gaat met Luca, de leider van het linkse groepje.
Binnen korte tijd wordt David meegezogen in de politieke idealen van zijn nieuwe vrienden. Ze kraken een leegstaand gebouw en beginnen een actiegroep.. Waartegen ze ageren wordt niet echt duidelijk. Ja, tegen rechts en het grootkapitaal. Maar oplossingen, ho maar. Zo wijst Luca David terecht als hij een blikje Coca Cola wil kopen in de supermarkt. Waarna het blikje simpelweg wordt gejat.
De verontwaardiging is heerlijk puberaal en beslist herkenbaar uit de tijd dat jezelf op de middelbare school zat. Toen deden oneliners als "ideeën kun je niet ontruimen" het erg goed, toch?
Blijven de acties aanvankelijk beperkt tot een handvol rotte tomaten tegen het plaatselijke politiebureau, later volgen serieuzere demonstraties. Zo ontrollen ze vanaf de beroemde Toren van Pisa een spandoek met de tekst ' De toren is recht, de wereld is krom' en houden ze een 'sit-in' bij een nieuwe snelweg.
Ora O Mai Più (Nu of nooit) is dan al een uur onderweg en tot dan toe duidelijk een 'coming of age-film' die zich volgens vaste regels ontrolt. De verrassing zit hem in het einde, als het actiegroepje van Luca, Viola en David besluit mee te demonstreren met de Anti-Globalisten in Genua, waar op dat moment (in de zomer van 2001) een G8-Top wordt gehouden. De warme, zonnige toon van de film verandert met een harde dreun van een politieknuppel in een hele grimmige, bijna beangstigende.
De opgepakte studenten komen terecht in de beruchte Bolzaneto-kazerne in Genua, waar ze opgesloten, mishandeld en vernederd worden terwijl buiten een Italiaanse student dodelijk verongelukt onder de wielen van een politiewagen.
De rellen zijn echt gebeurd, de mishandelingen ook. Regisseur Lucio Pellegrini baseerde zich op talloze interviews die hij hield met studenten die in de kazerne hebben vastgezeten. Allemaal hadden ze hetzelfde verhaal. Maar in het Italië van Berlusconi werd de buitensporig harde aanpak van de politie grotendeels doodgezwegen.

Je kunt Ora O Mai Più dan ook zien als een protestfilm tegen het Italië van de mediamagnaat. "Je kunt onmogelijk optimistisch zijn als je nu in Italië woont", vertelde Pellegrini in een interview na afloop van de Nederlandse première van zijn film. Volgens hem wordt het proces tegen de politie dat nu gaande is ondermijnd door plannen voor nieuwe wetten waarmee politiemishandeling straks legaal wordt. Zo heeft Berlusconi immers zelf ook de gevangenis ontlopen. Hij paste simpelweg de wet aan.
De politieke boodschap en de radicale twist halverwege de film maken dat Ora O Mai Più uitstijgt boven de gemiddelde 'coming of age-movie'. Het sterke acteerwerk van de jonge talenten Jacopo Bonvicini (David) en Violante Placido (Viola) doen de rest.