Report: Erykah Badu transformeert ijshal tot broeierige nachtclub

Erykah Badu staat bekend om haar grillige karakter, en liet haar band dan ook een maar liefst twintig minuten durend intro spelen terwijl de soul diva ondertussen in geen velden of wegen te bekennen was. Het werd menig bezoeker al snel teveel en een
aarzelend fluitconcert was dan ook al aan het begin van de avond het onvermijdelijke gevolg. Een beetje flauw, want ondertussen was Badu’s band wel bezig met een ijzersterke jam sessie. Dit voor de soul diva kenmerkende begin was de aftrap voor een bijzonder experimentele avond, waarbij Badu veel nieuw werk afkomstig van haar derde (meer naar hiphop hangende) album ‘Worldwide Underground’ liet horen, maar ook oude ballads als ‘Bag Lady’ en het prachtige (maar liefst een kwartier durende) ‘Green Eyes’ niet vergat.

De in Dalles woonachtig Badu heeft haar stem nog lang niet verloren, en bracht bij vlagen heerlijke vocale momenten. Geen grote show, maar een bijzonder intiem concert. Bezoekers moeten zich bij tijd en wijlen op North Sea Jazz gewaand hebben en niet in de kille, maar qua akoestiek aan perfectie grenzende HMH. Badu, soms verwarring zaaiend met ‘rocky’ intermezzo’s (inclusief middelvinger richting publiek) maar -zoals we van haar gewend zijn- gelukkig ook vertederend huppelend over het podium weet dat ze een publiek kan entertainen.

Zo bleek de in Dallas woonachtige Badu in de loop van de tijd een voorliefde voor het ‘scratchen’ ontwikkelt te hebben. Zo stond er het gehele optreden een cd jockey naast de Amerikaanse. Althans, tot het apparaatje omviel. Het kon Erykah Badu allemaal niet zoveel schelen. Haar stem is haar kracht, en de rest is bijzaak. Het publiek had ze toch allang met zich mee. Gefloten werd er niet meer, en slechts een oprechte bewondering overheerste.

Tekst: Gijs van der Togt
Beeld: Raymond van Erkel