De dj's op Lovefields

Als er iemand is die progressive toegankelijker kan maken voor het grote publiek dan is Lemon8 dat wel. Dit bewees hij door in de progressive tent een heerlijke, energieke set neer te zetten, afgemaakt met een toefje zomer. Hij draaide niet te diep en niet te zwaar waardoor er af en toe ook iets van een zonnige techhouse sound te bespeuren was, prima passend in de sfeer. Hij wist zijn publiek mee te nemen naar hogere sferen.

In dezelfde tent overtuigde de Engelse Global Underground held Danny Howells met een voor zijn doen stevige set. Veel bezoekers waren speciaal voor hem gekomen en er ontstond een lichte paniek toen in plaats van Danny onze eigen Remy achter de draaitafels kroop. Zonder aankondiging was er namelijk een kleine switch in het programma gemaakt.
Toen Danny uiteindelijk het roer van onze, overigens zeer sterk performende, Haagse techhouse held overnam slaakten de echte Howells fans een kreet van opluchting en begroetten hem met luid applaus. Het extra wachten werd beloond met een afwisselende en boeiende mindtrip waarbij de trein duidelijk harder reed dan normaal gesproken op z’n GU cd’s te horen is.

In schril contrast stond de vervanger van Tom Middleton, James Zabiela die in dezelfde ruimte wat platte en oppervlakkige progressive ten gehore bracht en was er geen echte lijn in z’n set te bespeuren.

Ondertussen knalde het dak eraf bij de Bredase DJ Montana in de technotent. De techno/ techhouse held van het Black Hole Recordings label liet zien wat echte funky techno is. Dit keer ongeremd en daardoor volledig z’n eigen gang kunnen gaan slingerde hij de ene springer na de andere de zaal in. Door goed in te spelen op het publiek, afgewisseld met klassiekers zoals Speedy J, Electric de Luxe hield hij tot het eind van de set de feestgangers in z’n greep.

De mainstage werd voornamelijk bezet door soulfull en deep house, waarbij ook live performers zoals Soulvation optraden. Echter sloeg het voor de mainstage wel een aantal keren dood, onder andere tijdens rapacts.

Als één na laatste mocht 100% Isis het publiek bij de mainstage gaan vermaken. Ze kwam wat aarzelend op gang, maakte in het begin een paar foutjes maar ging daarna prima op de deep house tour verder met een frisse uitstap naar wat techhouse.

De progressive tent werd afgesloten door de oude rot in het vak en producer, Mr. C. Het werd al snel duidelijk dat deze man al langer meedraait dan de gemiddelde DJ op het feest. Technisch was er zowieso niets op aan te merken en ook z’n platenkeus was subliem. Dit is voor het eerst dat ik een “tijdloze” set heb mogen meemaken. Zap Mr. C een jaar of vijf terug in de tijd en z’n set zou de tent om doen keren, zap Mr. C een jaar of vijf verder in de tijd en z’n set zal nog steeds de sterren uit de hemel knallen. Hij was een absoluut hoogtepunt van de avond, ondanks de wat lege tent.

Bij de mainstage mocht het publiek nog even hun laatste energie eruit gooien bij Luke Slater, die de laatste 45 minuten opvulde met lekkere funky beukers, om vervolgens met een voldaan gevoel huiswaarts te kunnen keren.

Tekst: Geoffrey Davies + Jeannette v.d. Ent-Braat

(toegevoegd:14-08-2002/13:07)