"Mijn muziek moet groovy, sexy en niet voor de hand liggend zijn."

In 2005 dook de onbekende Martin Buttrich op tussen gevestigde namen van het label Poker Flat Recordings. Een jaar later volgde de enorme dansvloerkraker ‘Full Clip/ Programmer’ op het prestigieuze Planet E-label. Maar waar kwam deze talentvolle producer ineens vandaan? Zijn biografie onthult weinig en interviews geeft hij niet graag. Voor Love2party maakte hij echter een uitzondering.

Tekst: Susanne Woning

‘Nieuwkomer’ Martin Buttrich verraste muziekliefhebbers wereldwijd door in de afgelopen twee jaar de ene na de andere prachtige track uit zijn mouw te schudden. Zijn muziek is niet onder een bepaald genre te plaatsen en spreekt zowel minimal-, house- als technofans aan. Ook kreeg zijn optreden op het Awakenings Festival dit jaar veel lovende recensies en wordt hij geprezen door de ‘grote jongens’ binnen de scene.

Uit de summiere informatie die over de man beschikbaar was, konden we in ieder geval opmaken dat Buttrich eigenlijk helemaal geen nieuwkomer is. Hij werkt al acht jaar nauw samen met Timo Maas en sinds vier jaar ook met Loco Dice. Verder heeft hij ‘Twisted’ van de Sugababes geproduceerd en had hij met Timo Maas zowaar een Grammy-nominatie te pakken voor de remix van ‘Don’t Make Me Come To Vegas’ van Tori Amos. Na een muzikaal verblijf van een aantal maanden met Loco Dice in New York, was hij weer terug op zijn thuisbasis Hannover en had hij gelukkig tijd voor een gesprekje met ons.

L2P: Het kostte nogal wat moeite om info over je te vinden. Heb je soms een hekel aan interviews geven?

Martin: “Net als de meeste andere artiesten is het niet mijn favoriete bezigheid, maar ik doe het toch wel af en toe. Dit is waarschijnlijk mijn twaalfde interview in mijn hele carrière. Op de één of andere vage manier komen ze nooit bovendrijven als je ze zoekt op het internet.”

L2P: Je leek in 2005 vanuit het niets te komen, maar je bent dus al erg lang werkzaam in de muziekindustrie?

Martin: "Klopt, al vijftien jaar. Mijn eerste release was voor het label Adam & Eve Records in 1992. Ik heb met verschillende mensen producties uitgebracht onder vijftien aliassen zoals ‘Sounds Of Life’, ‘Rhythm Assault’ en ‘Phunk Diggaz’. Op een gegeven moment merkte ik gewoon dat het releasen onder zoveel verschillende namen niet echt zoden aan de dijk zette. In 2003 kon ik ‘Meeting Dave Dish’ uitbrengen onder mijn eigen naam op het label Four:Twenty en had ik eindelijk de gelegenheid mezelf eens te promoten.”

L2P: Je hebt een ook eigen productiebedrijf, Time Tool Studios?

Martin: ”Nou dat is eigenlijk een collectief van producers uit Hannover dat gezamenlijk studio’s afhuurt. Ik ben er met Timo Maas mee begonnen. Voornamelijk om de kosten de drukken, maar het levert ook over en weer veel creativiteit op.”

L2P: Hoe is de samenwerking met Timo Maas en Loco Dice ontstaan?

Martin: “Timo Maas werkte midden jaren negentig als salesmanager bij de verkoopafdeling van het label Peppermint Jam. Hij heeft mij daar aan een baantje geholpen. Zo hebben we elkaar leren kennen en acht jaar geleden zijn we samen gaan produceren. We hebben volgens mij inmiddels al wel 120 releases en remixen uitgebracht, maar op dit moment wil hij zich wat meer concentreren op het draaien en ik meer op mijn producties, dus die samenwerking staat even op een laag pitje. Loco Dice ken ik weer via Timo: ze traden vaak samen op en ik kon het erg goed met hem vinden. Hij heeft veel humor en goede muzikale ideeën, dus het was logisch dat wij ook eens een keer samen de studio in gingen. Die samenwerking loopt al vier jaar erg goed.”

L2P: Jullie waren genomineerd voor een Grammy. Heb je thuis ook voor de spiegel geoefend op een speech, of op een ‘oh wat ontzettend leuk voor die ander’-pokerface, voor het geval dat je niet zou winnen?

Martin (lacht): “We waren bij de Awardshow aanwezig, wat heel cool was om van dichtbij mee te maken. Maar dat oefenen was niet nodig, want er zijn ontzettend veel categorieën en alleen de tien belangrijkste categorieën worden uitgezonden op tv. De andere 58 categorieën werden uitgereikt tussen de lunch en het diner. Natuurlijk wel erg jammer dat we niet gewonnen hebben, want het is toch de belangrijkste prijs die je als muzikant kunt winnen.”

L2P: Hoe komt het volgens jou dat je muziek zo breed aanslaat, binnen zoveel verschillende substromingen?

Martin: “Ik sta open voor alle muziekstijlen, bijvoorbeeld zelfs voor trance, vocal house en gitaarmuziek. Misschien dat je die vrijheid terug hoort in mijn muziek? Anders zou ik ook echt de reden niet weten. Ik probeer alles gewoon zo goed mogelijk te maken en breng een track alleen uit als ik er honderd procent achter sta. Verder heb ik in al die jaren al erg veel muziek gehoord en veel geleerd over de muziekindustrie, wat waarschijnlijk ook helpt. Het is erg leuk om te merken dat mensen de releases onder mijn eigen naam nu zo blijken te waarderen.”

L2P: Hoe zou je je stijl zelf omschrijven?

Martin: “Voor mij moet het groovy, sexy en niet te voor de hand liggend zijn. Ik gebruik net zo snel een ‘jaren negentig’-sample, als iets wat recenter is en probeer er altijd een volgende stap mee te maken.”

L2P: In één van de weinige interviews die we konden vinden zagen we een enorme lijst van 38 synths, programma’s en plug-ins, die Timo en jij een aantal jaren geleden in de studio hadden staan. Gebruik je nog steeds zoveel apparatuur?

Martin: “Die lijst is van vijf jaar geleden. In de loop van vijftien jaar verzamel je natuurlijk van alles, maar inmiddels werk ik eigenlijk met de typische studio-uitrusting waar de meeste producers mee werken. Wel heb ik een voorliefde voor analoge spullen, zoals oude compressors, equalizers en mijn supergrote console. Tijdens mijn live-gigs werk ik momenteel met Ableton, twee analoge synthesizers om wat mee te variëren, wat effecten en twee midi-controllers. Meer apparatuur wil ik er niet hebben staan, want dan kun je het in je eentje niet meer overzien. Dat leidt af van datgene wat het belangrijkst is: dat je een goed optreden neerzet.”

L2P: Naar welke artiesten luister je zelf regelmatig?

Martin: “Eigenlijk luister ik als ik vrij ben niet vaak naar elektronische muziek, omdat ik dat het hele weekend al in de clubs hoor. Bovendien loop je dan ook het risico dat je bepaalde tracks onbewust gaat kopiëren. Ik heb dat al een keer meegemaakt; dat ik enthousiast bezig was met een vette nieuwe melodielijn en dat iemand de studio binnen kwam lopen, die gelijk hoorde dat het ontzettend op een andere track leek, terwijl ik dat zelf niet in de gaten had. Ik luister vooral naar chill-out, jazz en rock en ik heb pas geleden weer wat oude albums van Cinematic Orchestra herontdekt. Geweldige albums zijn dat! Ik moet trouwens eerlijk bekennen dat ik door de drukte de nieuwe releases van de afgelopen maanden niet echt heb kunnen bijhouden.”

L2P: Met wie zou je nog wel eens willen samenwerken en waar wil je nog echt een keer optreden?

Martin: “Aangezien ik nog niet zo lang in de clubs sta, is alles nog nieuw voor me. Op dat gebied heb ik dus nog geen echte wensen. Wel zou ik graag een keer een house-album met John Legend maken, want zijn stem is echt fantastisch.”

L2P: Four:Twenty heeft half juli dubstep-remixen van jouw track ‘Well Done’ uitgebracht. Ben je daar tevreden over en wat kunnen we komend jaar nog van jou zelf verwachten?

Martin: “Ik houd eigenlijk meer van drum’n’bass en de soulvolle two-step van een aantal jaren geleden, maar ik vind deze dubstep-mixen wel goed geslaagd. Op dit moment staan er voor mij helaas geen gigs in Nederland op de planning, maar er komen wel een aantal releases aan. Zo komt er een opvolger voor ‘Full Clip/ Programmer’ uit op Planet E, ben ik bezig met een release voor Cocoon en werk ik samen met Loco Dice aan zijn nieuwe album. De titels mag ik nog niet vrijgeven.”

MySpace Martin Buttrich