Kings of Diggin & Kings of Techno

Intro: Het is een van de leukste serie verzamelaars die de laatste jaren verschijnen: de 'Kings of'. De lijst met koningen die het Britse kwaliteitslabel BBE wist te strikken is indrukwekkend: Masters at Work, dj Premier, Gilles Peterson, the RZA, Joey Negro, Dimitri from Paris. Voor de 'Kings of Diggin' werden Kon & Amir en Muro gevraagd zo diep mogelijk in hun platenkast te duiken, en voor de 'Kings of Techno' werden twee technozwaargewichten van stal gehaald: Laurent Garnier en Carl Craig.

Genre: Extreem rare grooves.
Bijzonderheden: Een raar fenomeen, dat 'diggin'. De essentie is dat je je leven in het teken stelt van het vinden van platen die niemand anders heeft. Je struint dus de hele wereld af, in de hoop om in een stoffige kelder van een platenzaak die ene zeldzame 7 inch te vinden, waarvan er in 1971 maar vijftig zijn geperst. De vraag die opkomt is: zijn er maar vijftig exemplaren geperst, omdat de muziek het blijkbaar niet waard was om meer uit te geven? Maar deze vraag is voor toegewijde 'crate diggers' van minder belang. Een postzegelverzamelaar gaat het immers ook niet om de afbeelding op die ene postzegel uit 1934 uit Frans Polynesie, het gaat om 'de heb'. Bij Kon en Amir en dj Muro heeft deze verzamelwoede geleid tot een platencollectie van meer dan honderdduizend stuks. En da's knap lastig, als BBE dan aanklopt met de vraag of je de meeste obscure plaatjes op een cd wil zetten. De Japanse hiphop-dj Muro lijkt dan ook moeilijk een keuze te kunnen maken en propt 44 nummers in 80 minuten. En zo word je als luisteraar oerdonderend door een mix van ouwe funk, gefreakte boogie en vage latin, waarbij je het stof nog onder de naald hoort kraken. Maar of het nou echt een aangenaam album is om eens rustig naar te luisteren: nou nee, daarvoor is het allemaal iets te onrustig.
Bij Kon en Amir ligt het tempo iets lager, en krijg je nog wel eens tijd om langer dan 2 minuten naar een nummer te luisteren. Ook qua platenkeus is het allemaal wat aangenamer voor de oren, maar dat komt ook omdat de kwaliteit ten opzicht van Muro's low-fi kraakfunk, een stuk beter is. Voor de muziekfreak valt er ook hier genoeg te smullen: de tracklist bestaat uit namen die zelfs bij de grootste kenner de wenkbrauwen zal doen fronsen.
Hoogtepunt: De tracklist: je kijkt je ogen uit!
Dieptepunt: 61 obscure tracks in twee cd's zorgt voor een vrij nerveuze luisterervaring
Twijfelgeval, aanrader of bagger: Twijfelgeval. Als je genoeg hebt van verzamelaars met dezelfde bekende nummers, kun je je hart ophalen. Als je op zoek bent naar een cd met classics, zijn er betere alternatieven.
Luister dan ook eens naar: Dimitri from Paris en Muro: Super Disco Friends

Kings of Techno: Laurent Garnier en Carl Craig

Genre: Techno en een hoop andere genres.
Bijzonderheden: Wat is techno? Ja, da's een moeilijke vraag. In ieder geval zullen de meeste mensen bij een cd met als naam 'The Kings of Techno' andere muziek verwachten dan ze door Laurent Garnier en Carl Craig voorgeschoteld krijgen. Vooral Laurent Garnier maakt het bont op zijn cd, die hij "The history of Detroit noemt". Hij opent met de onversneden rock van The Stooges en de typische Motown sound van Aretha Franklin en later komt ook hiphop van Dabrye voorbij. Wat heeft dit met techno te maken? Verdomd weinig, behalve dat het ook uit Detroit komt. Maar dit is een flinterdun criterium. Gerard Cox komt ook uit Rotterdam, maar die vonden we niet terug op Michel de Hey's 'Recorded in Rotterdam'. En terecht. Laurent Garniers cd is dan ook een onsamenhangend geheel geworden. Niks mis met een uiteenlopende verzamelaar, maar er moet wel een lijn in zitten. Deze ontbreekt helaas. Het vergt wel heel veel van een luisteraar om binnen 2 nummers over te schakelen van The Temptations naar het sferische 'Utopia' van Jeff Mills.
Carl Craig doet het een stuk beter. Ook hij hanteert een brede definitie van techno, maar in zijn synth rock, italodisco en new wave kun je wel goed horen waar de latere technoproducers hun inspiratie vandaan hebben gehaald. Het is niet zo moeilijk om een bruggetje te slaan tussen het electronische geluid van Yello of The Art of Noise en de typische Detroitsound van het prachtige 'Acid Eiffel' van Choice. En daar zit hem het verschil tussen de geschiedenisles van Laurent Garnier en die van Carl Craig: waar de eerste een allegaartje is van muziek uit Detroit, biedt Carl Craig de luisteraar een duidelijke context. En hoewel de vraag 'wat is techno?' nog steeds onbeantwoord blijft, begrijp je na Craig's mix in ieder geval een stuk beter waar techno vandaan komt.
Hoogtepunt: De bijdrage van Carl Craig, zowel zijn cd als het bloedstollende 'No more words' op Garniers mix.
Dieptepunt: Het ontbreken van iedere samenhang op Garniers mix. Niks ten nadele van de nummers, maar er zit totaal geen lijn in.
Twijfelgeval, aanrader of bagger: Voor de doorgewinterde technoliefhebber met een brede muzieksmaak is deze dubbelaar een aanrader, anders een twijfelgeval.
Luister dan ook eens naar: DJ Kicks: Henrik Schwarz

Meer info Kings of Diggin' & Kings of Techno