Danny Krivit & Simon Dunmore in the House (Defected)

Overdaad schaadt

Intro: Een oud Nederlands gezegde luidt: 'Overdaad schaadt'. Het Engelse label Defected lijkt hier geen boodschap aan te hebben. In een razend tempo worden de 'in the house' verzamelalbums uitgebracht. Keer op keer weten ze weer een grote naam te strikken om een dubbelaar vol 'upfront and classic house' samen te stellen. Dit keer mocht dj-veteraan Danny Krivit de twee schijfjes aan elkaar mixen, terwijl labelbaas Simon Dunmore de honneurs waarnam op het jaarlijkse 'Eivissa' album. Het resultaat is een verzameling van zes schijfjes die je moeiteloos de zomer door helpen.

Tekst: Roelf Jan

Genre: Soulvolle house
Bijzonderheden: In minder dan drie jaar tijd kwamen er niet minder dan 14 'In the House' verzamelaars uit. Top dj's als Dimitri from Paris, Masters at Work, Jazzy Jeff en Joey Negro mixten al hun favoriete nieuwe en oude plaatjes aan elkaar en nu is de New Yorkse legende Danny Krivit aan de beurt. Krivit verdient al vanaf 1971 (!!!) zijn geld met het draaien van plaatjes, en heeft een platenverzameling die zo groot is dat een verhuizer al nachtmerries krijgt bij de gedachte om die te moeten verplaatsen. Maar met deze kennis in het achterhoofd valt het beluisteren van zijn compilatie voor Defected wel wat tegen. Het is allemaal erg prettig Danny voorschotelt, maar voor iemand die al bijna vijfendertig jaar met muziek bezig is, had het wel wat spannender gemogen. Het begint hoopgevend met een van de zo befaamde DK-edits van 'Stay this way', een klassieke track van de Brand New Heavies. De ingetogen broken beats onder 'Just a breath away' van Nadirah Shakoor lijken de cd een onverwachtse wending te geven, maar helaas biedt de eerste cd verder niet veel platen die niet al op vele andere verzamelaars te vinden waren. CD twee begint verrassender met een latin kletser van De Lata, waarna het klassieke 'Killer' van Adamski er subliem in wordt gemixt. Na het veelgezochte 'Awade' van Instant House zit je plotseling echt op het puntje van stoel als de typische tachtigerjaren sound van Jan Leslie Holmes opeens uit de speakers klinkt. Hier zaten we op te wachten! Maar al vervalt de cd weer in een aaneenrijging van de laatste US-garage hits. Stuk voor stuk prachtige platen, maar niets waarvan je de volumeknop echt verder wilt opendraaien. Het kabbelt rustig voort, het irriteert niet en bij vlagen is het prachtig, maar als Danny iets dieper had gegraven in zijn kolossale platenverzameling, was hier meer van te maken geweest.

Danny Krivit

Simon Dunmore

Maar gelukkig is het allemaal nog niet zo obligaat als Simon Dunmore het maakt op 'Defected in the House: 'Eivissa 05'. Een verzameling deuntjes waar je deze zomer ongetwijfeld mee doodgegooid wordt in hippe strandtenten langs de kust, maar wel heel erg vrijblijvend allemaal. Ook hier zit af en toe een pareltje tussen, zoals de Osunlade mix van Vivien Green's 'Emotional Rollercoaster', Kerri Chandler's 'Bar a Thyme' of 'Love Calls' van Kem. Maar echt beklijven doet het niet, daarvoor speelt Dunmore te veel op safe. Alleen Donny Hathaway zorgt met 'The Ghetto' voor een onverwachts moment. Daarna wordt gewoon weer doorgeborduurd op hetzelfde stramien: vrolijke zomerse Ibiza house. Niks mis mee, maar verwacht niet dat dit de verzamel-cd is die alle andere verzamel-cd's overbodig maakt. Maar let op: het derde schijfje is een bonus-cd met oude discostampers, en daar laat de labelbaas zien dat hij zijn klassiekers zeker kent. Tijdloze platen van Inner Life, Melba Moore, Cerrone en Earth Wind and Fire maken de cd op de valreep dan toch nog het aanschaffen waard.
Hoogtepunt: Nadirah Shakoor 'Just a breath away', Jan Leslie Holes 'I'm you superman' en cd 3 van Eivissa '05
Dieptepunt: Het is allemaal 'wel lekker'. Maar dan ook niet meer dan dat.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Als je in een keer up to date wilt zijn met de hits van het moment, zijn het aanraders. Als je verrast wilt worden door nieuwe muziek, kan je deze cd's beter laten schieten.
Als je dit goed vindt, luister dan ook naar: De andere 12 Defected-verzamelaars. Die zijn in veel gevallen (MAW, Jazzy Jeff) trouwens beter.
Oordeel: Danny Krivit: 7.5 / Eivissa 7 (vanwege cd 3)

Defected
Love2Party-interview Danny Krivit