Carl Cox - Second Sign (Pias)

Pieken en dalen

Intro: Net als vorig jaar stond de Rotterdamse Ahoy afgelopen zaterdag op zijn kop tijdens de tweede invasie van Carl Cox en zijn vrienden. Voor een uitzinnig publiek etaleerden Carl Cox, Umek, Valentino Kanzyani, Michel de Heij en Joris Voorn hun kunsten. Komende maand zal dit evenement een vervolg krijgen in diverse andere Europese steden. En vanaf deze week ligt Cox zijn nieuwe album Second Sign in de winkel, met medewerking van onder andere Norman Cook, Misstress Barbara, Josh Wink en Roni Size.

Tekst: Iddo & Marcel

Genre: Techno en house.
Bijzonderheden: Ondanks zijn enigszins afnemende populariteit is Carl Cox nog altijd een fenomeen. Met zijn Intec-label voorziet hij met catchy platen de elektronische muziekmarkt van toegankelijke tribaltechno. Zijn nieuwe album Second Sign herbergt vergelijkbaar materiaal, maar is uitgekiender dankzij de medewerking van andere producers. Carl Cox is een bijzonder goede DJ, maar als producer komt de Brit te kort. De beste tracks die hij ooit fabriceerde, zijn dan ook altijd in het bijzijn van andere getalenteerde producers gemaakt. Carl Cox, een persoonlijkheid die beschikt over zelfreflectie, beseft dat als geen ander. Dus belde hij onder andere Fatboy Slim, Christian Smith, Josh Wink en Kevin Saunderson op om hem te helpen bij de productie van Second Sign. Dat heeft zijn vruchten afgeworpen, want het is een oerdegelijke technoplaat geworden. Een plaat waarop Fatboy Slim, Saffron, Christian Smith, Onallee (Roni Size) en Josh Wink schitteren, maar waarop Phats and Small, Misstress Barbara en Cox himself door de mand vallen met saaie, eentonige cliche-techno. Een cd met pieken en dalen dus. Al zit het er dik in dat de laatste vier uitstekende, gevarieerde tracks (samenwerkingen met Roni Size, Onallee, Hannah Robinson en Saffron) de internationale dancecharts gaan veroveren. The Second Sign heeft dan ook (iets) meer pieken dan dalen.
Hoogtepunt: Tijdens de laatste fase van het album krijgen de uitgenodigde artiesten pas echt de kans om hun stempel op de muziek te drukken. Dat redt het album.
Dieptepunt: Eigenlijk alles waar Cox zich mee heeft bemoeid.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Twijfelgeval. Met zoveel kwaliteit in huis, had een veel beter resultaat gehaald kunnen worden.
Als je dit goed vindt, luister dan ook eens naar: Carl Cox - Phuture 2000 ('99).
Oordeel: 7-

Meer info: Carl Cox