MAW - In The House / Roger Sanchez - Release Yourself 3

Release myself in the house

Intro: Ik zit met mijn koptelefoon op achter de computer. Zwaarmoedig te zijn, luisterend naar ene Murcof uit Mexico die de meest zwaarmoedige melancholische elektronica op mij loslaat. Ik zie dorre woestijnvlaktes waarin klanken en melodieen tergend traag uitwaaieren. En ik geniet. Echt waar. Maar er knaagt iets. Stapels cd's vallen er wekelijks op mijn deurmat. En vrijwel iedere house en techno plaat schuif ik zonder te luisteren door naar de collega-recensenten. Ik bevind me in een crisis. Een housecrisis, ben ik bang. Want recenseer ik een keer enthousiast een houseplaat dan hangt collega Marcel op de hem zo bekende ongenuanceerde wijze aan de telefoon: "Jezus man, wat weet jij er nou van? Jij staat nooit op die dansvloer!" Wat is er met me aan de hand? Openhartig stort ik mijn hart uit bij Masters at Work en Roger Sanchez. De hoogste tijd voor een house-healing-session.

Tekst: Nico

Genre: House
Bijzonderheden: Het gaat niet goed met me. Ik weet het nu echt zeker. Ik kan de talloze signalen niet langer negeren. Terwijl tienduizenden dansliefhebbers dansen, springen en swingen op Dance Valley, hang ik ergens in de bossen in Soest op een betonnen bank in een openluchttheater bij het Photonic Festival, turend naar een stel onbeweeglijke nerds, waar zelfs ik nog nooit van heb gehoord, achter laptops. Ik bestel een mandje met stokbrood, pate, brie en een flesje Rose. En ik geniet ervan. Echt waar.

Gaan we met de hele Love2Party crew naar Extrema Outdoor Festival dan bied ik me vrijwillig aan om het verslag te schrijven vanaf de opening. De organisatie is nog druk bezig met de laatste hand aan de decoraties en soundchecks, zit ik daar om 10.00 uur op een picknickkleedje in het gras te ontbijten met een bakkie koffie en een croissantje met jam. En als 's middags iedereen uit z'n dak gaat bij Tom Middleton, lig ik in het gras bij het Supernatural tentje te luisteren naar veel te moeilijke broken beats plaatjes waarop ik gelukkig toch niet kan dansen.

Op de betonnen banken bij photonic

De drukte en de hitte bij de bars irriteren me en als het feest naar z'n kolkende hoogtepunt gaat, zoek ik voor mezelf een goed excuus om huiswaarts te keren. Ik voel duizenden ogen ongenadig in mijn rug prikken. Het is nog maar zeven uur sukkel! Het feest begint pas! Ja, maar ik ben moe. Ik was hier al om 09.30 uur. Echt waar! Nog steeds staat er een file voor het parkeerterrein, en ik streel me met de gedachte dat ik een parkeerplekje vrijmaak voor een auto vol partypeople voor wie het feest pas gaat beginnen. En terwijl ik uitgeteld, echt waar, thuis op de bank hang, ontvang ik een sms bericht van Marcel: "Waar zit je man? Wij staan bij Felix Tha Housecat en het gaat los!!!! Gruwelijk vette set, kom snel hierheen." Ik lees het en reageer maar niet. Stel je voor dat ze weten dat ik al weer thuis zit. Want ook "I love 2 party", toch?

Ik hang nog steeds op die bank. Kenny en Louie staren me vertwijfeld aan. Ik voel een hand op mijn hoofd. Nee, geen verhoging. Er moet toch iets mis zijn met die tobberd, hoor ik ze denken. Ik hoor hun muziek. Sulheaven Presents Masters At Work. The Definitive Guide tot Upfront and Classic House. Zwoele, zomerse, feel good housetunes. Lekker gebekte soulvolle vocalen, blazers en veel percussie. En dat alles doordrenkt met een zoete Zuid-Amerikaanse saus. "If you're life is missing soul satisfaction, remember he's just waiting to make it right", zingt Carolyn Victorian in 'Little Black Samba'. Maar ik mis niks. Ik geniet ervan. Echt waar. Ik hoor de muziek en zie dorpspleintjes voor me met witte gebouwen eromheen, vrouwen met bruinglanzende strakke lichamen en al even strakke zomerjurkjes. Ze wiegen met hun heupen, armen half in de lucht, de sfeer wordt steeds uitbundiger. Ik zie strakke buiken en navelpiercings en drink gulzig van mijn frisse cocktail. Ineens hoor ik een stemmetje: "We zijn een hit baby! Maak me gek!!" Met een ruk schiet ik overeind. De Masters draaien nog steeds hun lekkerste tunes, terwijl ik blijkbaar met een glimlach aan het wegdommelen was. Terwijl ik ze nog zo veel te vertellen heb.

Iedereen uit z'n dak bij Tom Middleton op Extrema

Want het kan nog erger. Waarom gaan mensen ieder jaar weer naar het Lowlands Festival? Precies, om er drie dagen lang, 24 uur per dag als een volslagen idioot verrot te gaan. En waarom heet het middagprogramma, middagprogramma? Precies, om na een stevige nacht doorhalen, door te slapen tot in de middag. Maar nee, als niemand kijkt, duik ik om 23.00 uur snel in mijn slaapzak. En 's ochtends om 09.00 uur loop ik fris gedoucht met gladgekamde haartjes, met het bekende bakkie koffie over het campingterrein. Lekker, een croissantje met jam. Om me heen worden er blikken bier opengetrokken en zijn de ogen roder dan de ketchup die ze driftig op hun vette hamburgers spuiten. En ik geniet. Echt waar.

Roger Sanchez neemt plaats achter de draaitafels. Ik heb echt genoten van de Masters, al zijn ze er niet in geslaagd mij van die bank af te krijgen. Ook Sanchez krijgt twee draaibeurten. Zijn eerste set noemt hij 'Pre-Party', gevuld met al even lekkere zwoele zomerse, feel good housetunes met zo'n zelfde zoete Zuid-Amerikaanse saus. Ook hem begin ik aan z'n kop te zeiken. Over het Drum Rhythm Festival op het Java Eiland in Amsterdam. Terwijl de Basement Jaxx mannen de speakers aan gort blazen met hun moddervette Sambahouse, en een paar duizend armen in de lucht gaan, sta ik in de tent bij The Bays. Als een complete loser hang ik over het dranghek, bewonderend te kijken en luisteren naar een stelletje improviserende muzikanten, die zelf meer lol hebben dan het grootste deel van het publiek. En ik geniet ervan. Echt waar.

Duizenden armen in de luchti bij Basement Jaxx opDrum Rhythm

Na afloop van Drum Rhythm slaap ik ergens in Rotterdam in een studentenhuis, waar we de kamer van de vriendin van Marcel inpikken. Het wordt al licht en ondanks dat het studentenhuis van boven naar beneden is gevuld met vrouwelijk schoon, die toch bekend staan om hun feestdrang, vallen onze ogen (ja, ja, zelfs die van Marcel) snel dicht. En weer sta ik om 09.00 uur fris gedoucht met m'n gladgekamde haartjes met een bakkie koffie in mijn hand. Op zoek naar een croissantje met jam. Ik maak er Marcel's vriendin voor wakker, die dat heuglijke feit niet echt blijkt te waarderen. Evenmin als Marcel trouwens, die 's nachts een aanzienlijk grotere bek heeft dan 's ochtends vroeg. Ik weet wanneer ik te veel ben. Ik dek het tweetal nog even toe, en ga naar huis. Sanchez begint er aan zijn 'Party' set. Het tempo wordt opgevoerd, de grooves worden groovier en de beats dwingender. "Let the music take control. I wanna see you dancing, I wanna see you dancing. Feel it, feel it. It's time to release yourself," roept Jaquita in goed gezelschap van A Tribe Called Es me toe. Ik besmeer een croissantje met jam en waag zo waar een paar voorzichtige pasjes in mijn huiskamer. En ik geniet. Echt waar!
Hoogtepunt: Met deze vier schijven kom je de zomer wel door!
Dieptepunt: nee
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader
Als je dit goed vindt luister dan ook eens naar: Check de Soul Heaven en Defected catalogus en de eerste twee delen van Release Yourself
Oordeel: MAW 8- / Sanchez 8+

Meer info: Defected / Masters At Work / Release Yourself

WIN WIN WIN WIN
Hier op de redactie hebben we een gesigneerd exemplaar en drie 'gewone" exemplaren van Roger Sanchez presents Release Yourself Vol. 3 klaarliggen! Stuur daarom snel je antwoord op de volgende vraag naar Nico: Voor welke remix ontving Roger Sanchez in 2003 een Grammy Award?
Alleen reacties voor 14 juli, voorzien van naam en adres worden in behandeling genomen!