Pleasure Island

In een hectische tijd als deze, waarbij alles en iedereen op zijn kop staat vanwege voetbal, gearresteerde oranjebabes en vuvuzela’s, gaat het festival seizoen gewoon ongestoord verder. Pleasure Island, is het feest waar ik vandaag naartoe ga. En zoals gewoonlijk begint mijn dag weer in het bruisende Brabant. Onderweg naar het Amsterdamse Java Eiland, is natuurlijk alweer veel te zien van de oranje gekte, die er vandaag heerst. Bij het passeren van het PSV Stadion is het dan ook een grote oranje gloed wat ik zie. Diezelfde taferelen kwam ik 150 kilometer verderop, ook bij de Amsterdam Arena tegen.

Maar genoeg over de oranje gekte. Ik ben vandaag naar Amsterdam gegaan om te feesten, dus dat zal ik ook zeker gaan doen.

Art of Dance is de organisatie van Pleasure Island. Een organisatie waarvan ik nog maar zelden een feest bezocht heb. Fabulous 2009 was zover ik kan nagaan het laatste feest van Art of Dance dat ik heb bezocht. En dit feest was absoluut een van de beste feesten van het afgelopen jaar. Met als hoogtepunt een grandioze set van DJ Eddie Halliwell.

Dit is ook een van de redenen dat ik vandaag Pleasure Island verkies boven Nederland-Japan. Want ook vandaag staat Eddie Halliwell als een van de headlines geprogrammeerd. De time-table van Mainstage zag er als volgt uit.

13.00 – 14.00 Quintin

14.00 – 15.00 Billy the Klit

15.00 – 16.00 Michael Burian

16.00 – 17.00 Marco V

17.00 – 18.30 Eddie Halliwell

18.30 – 19.30 Rank 1 vs. Jochen Miller

19.30 – 20.15 Randy Katana

20.15 – 21.15 Artento Divini

21.15 – 22.15 John O'Callaghan

22.15 – 23.00 Mike S

Hosted by MC Stretch

Eerste indruk

Rond 14:30 kwam ik aan op het Java Eiland. Op het eerste gezicht was het festival terrein een stuk kleiner dan wat ik verwacht had. Met uitzondering van Mainstage dat erg groot en overzichtelijk was, waren de andere tenten erg dicht tegen elkaar aangezet. Wat misschien nog wel voor de nodige geluids-vermenging heeft gezorgd.

Mainstage was op dit moment nog nagenoeg leeg. En ook de andere tenten, zoals die van Ex Porn Star, was het nog heel erg rustig op dit uur. Het druks bezocht was zonder twijfel de Hard Candy area.

Na even heel het hele terrein doorwandeld te hebben, kan ik wel stellen dat het heel erg leuk, en origineel gethematiseerd is. Zoals je naar aanleiding van de posters ook wel kon verwachten, was er heel veel gebruik gemaakt van ballonen. Die op tal van manieren en op heel veel plaatsen op het festival terug kwamen.

Voorzieningen en organisatie

Het verbaasde me eerlijk gezegd hoe uitgebreid er bij de ingangscontrole gefouilleerd werd. In deze mate heb ik het in de laatste jaren nog nooit eerder mee gemaakt. Maar op zich is dit natuurlijk helemaal geen slechte zaak. Op die manier ben je er toch een heel stuk zekerder van dat er niemand met wapens rondloopt op een evenement.

Qua voorzieningen scoort deze organisatie in mijn ogen ook helemaal niet verkeerd. Er was een ruime keuze aan eet tenten. Van vette hap, tot broodje gezond, en van Aziatisch tot vers fruit. Ook werd het door mij, en vele andere, erg gewaardeerd dat er meer dan voldoende regen poncho’s aanwezig waren. Want met een grijs bewolkte lucht vind ik het toch wel prettig om vast een poncho op zak te hebben.

Vanwege het WK, begon het terrein na afloop van de wedstrijd pas echt goed vol te stomen. Dus tot die tijd heb ik mijzelf maar even lekker laten verwennen door een van de dames van massagesalon Benny’s Angels, die hier op Pleasure Island een eigen stand hadden.

En ik moet zeggen; dit was zeker de moeite waard. Deze engels hebben het voor elkaar gekregen om de rugklachten van de voorafgaande zware werkweek, in een paar minuten tijd aangenaam te verzachten.

Show

Met Crazyland als mede organisator kan men wel verwachten dat de show van danseressen heel erg groots, veelzijdig en extravagant is.

Het aantreden van elke nieuwe DJ werd keer op keer visueel ondersteund door deze groep danseressen, die ook keer op keer weer in een andere sexy outfit op het podium verschenen.

Maar als echte muziek en festival liefhebber, vond ik het wel een beetje te veel van het goede. Het was een groep van ongeveer 15 danseressen, die hier voor het showaspect zorgden. Maar eerlijk gezegd gaat dit wel een beetje ten koste van de muziek van de DJ’s. Er is tenslotte te veel afleiding op het podium, waardoor de DJ naar de 2^e plaats word verschoven. Een kleinere groep van zo’n 5 man zou in mijn ogen veel beter tot haar recht komen.

Tevens mocht de man / vrouw verhouding wel iets meer op elkaar afgestemd worden. Want naast al het vrouwelijk schoon, was er slechts 1 man in dit geheel.

Muziek

De muziek en de DJ’s was uiteraard hetgeen waarvoor we met z’n allen naar het Java Eiland zijn afgereisd. Over de andere area’s kan en zal ik niet oordelen, maar op Mainstage was de muziek grandioos. Het is tenslotte weer een tijdje geleden dat ik zo’n goede sets gehoord heb.

Het feest begon pas rond 16:00 gezellig druk te worden. Marco V draaide vanaf dit tijdstip een lekkere opbouwende set. In een stijl die beter was dan wat ik de laatste tijd van deze man hebt gehoord.

Het allereerste echte hoogtepunt was zonder meer de set van Eddie Halliwell. Na de ietwat tegenvallende set die hij onlangs op Trance Nation neerzette, was hij nu weer helemaal terug met een uitmuntend stukje muziek. Qua mix stijl is hij veruit een van de meest onvoorspelbare DJ’s die ik ooit gehoord heb. Want in zijn sets is hij niet alleen maar platen aan elkaar aan het mixen, hij is ook zonder moeite real-time aan het remixen.

Rank 1 en Jochen Miller waren op hun beurt ook weer een muzikaal hoogtepunt. De stijl was natuurlijk helemaal anders dan dat van Eddie, maar het was wel degelijk een groot genot om te horen.

Zoals ik wel verwacht had zakte het tempo weer helemaal in elkaar bij de set van Randy Katana. Gelukkig waar zijn 45 minuten snel voorbij zodat de uplifting trance held Artento Divini het stokje weer kon overnemen. Zijn set was net als dat van Rank 1 en Jochen Miller van een zeer hoog dansbaar en uplifting niveau. Want deze 3 jongens zorgden samen met Eddie Halliwell voor een heel erg mooie en memorabele dag.

De laatste twee DJ’s gaven naar mijn idee geen echte verrassingen meer weg. John O'Callaghan draaide een lekkere, maar niet echt spectaculaire set. De muzikale keuze van Mr. Crazyland: Mike S vond ik jammer genoeg een beetje tegen vallen. Het is wellicht precies wat zijn stijl erg herkenbaar maakt, maar naar mijn mening draaide hij veel te veel (eigenlijk alleen maar) oude platen. Oude classics of ander geremixte jaren 80 nummers. Dit spreekt het oudere publiek misschien erg aan, maar ik vond het hierdoor een magere afsluiting van een hele mooie dag.

Al met al kan ik na deze editie van Pleasure Island toch wel concluderen dat het een mooi opgezet concept is. Het weer was jammer genoeg erg wisselvallig. Want naast dat ik verbrand ben door de zon, ben ik ook doorweekt door de regen. Al maakt dit voor een die-hard party-animal als mijzelf helemaal niks uit. Want we doen gewoon een regen poncho aan en we gaan net zolang door tot dat de laatste beat heeft geklonken. En met deze hele mooie herinneringen in het geheugen, zal er volgend jaar absoluut een plekje vrijgemaakt worden in mijn agenda, voor een nieuwe editie van Pleasure Island.