Groot-Brittannië is anno 2016 vooral bekend van Adèle en de Brexit (beetje kort door de bocht, dat wel), maar eind jaren tachtig en begin jaren negentig waren de westerburen – Noordzee even wegdenken - minstens zo bekend van de acid house en de zogenaamde Madchester-stroming.
Dat 'Madchester' (niet alle bands kwamen uit Manchester, maar de wieg stond er in de vorm van de Haçienda, een nachtclub mede in bezit van enkele New Order-leden) was een stijl waarin Britse indie en shoegaze werd gecombineerd met house-invloeden en een snuf triphop, gebracht door veelal bandjes met wortels in de rammelrock- en punkhoek.
LEES OOK: DIY met electroclash
Bekendste en misschien wel beste voorbeeld is de band Primal Scream, begin jaren tachtig gestart als gruizig garagerockbandje in Glasgow, ver van Manchester. In 1991 brachten ze het klassieke 'Screamadelica' uit, een LP die zich amper laat bestempelen. Een uniek meesterwerkje waarin psychedelica, acid house, triphop, rock en glam worden samengebracht tot een uitermate bezwerend geheel.
Hoogtepunt is de track 'Loaded'. Zeven minuten genialiteit geproduceerd door de legendarische Andrew Weatherall. Wat we horen zijn trompetjes, een stroperige groove, samples uit Primal Screams eigen 'I'm Losing More Than I'll Ever Have', 'I Don't Want to Lose Your Love' van discoband The Emotions en een drumloop uit een Italiaanse bootlegremix van Edie Brickell's 'What I Am'. Verder hoor je Bobby Gillespie - de zanger - die een zin uit bluesheld Robert Johnson's 'Terraplane Blues' in de kookpot dondert.
Het meest herkenbare ingrediënt uit 'Loaded' blijft de stem van acteur Peter Fonda gebruikt in de filmklassieker 'The Wild Angels' (1966). Alles wordt afgetopt met een flinke lik Rolling Stones-swag en je bent klaar.
Weatherall brouwde nog wat geniale mixen die de aternative dancefloors in de brand zetten. Was het dancerock? Indie house? Madchester dus. Na Screamadelica maakte Primal Scream nog enkele prima platen (check ook 'XTRMNTR' uit 2000 eens). Dit jaar kwam daar nog het album 'Chaosmosis' bij, maar niets haalt het bij de sublimiteit van Screamadelica en Loaded.