PS Interview: Vitalic

Tekst: Jesse Voorn

Het heeft even geduurd eer je debuut er was?
Vitalic: “Ik maak alleen muziek wanneer ik daar zin in heb en ik kan dat niet forceren. Na de ‘Poney EP’ werd het een gekkenhuis en wilde ik vooral genieten van het optreden en wat er verder allemaal gebeurde. Ik wilde helemaal geen nieuwe nummers maken.”

Hoe komt dat dan?
Vitalic: “Soms heb je zin in vlees, dan weer in vis. Soms wil je muziek maken en soms niet; het is eigenlijk hetzelfde. Maar na al dat toeren had ik op een gegeven moment wel weer het idee dat ik wat te melden had en ben ik weer aan de slag gegaan. Dat was te gek en ik had echt weer zin om de studio in te gaan.”

Met welk gevoel ging je de studio in?
Vitalic: “Ik wilde mijn wereld openstellen voor de luisteraars en een heel persoonlijk album maken. Een plaat die je kunt haten of fantastisch kunt vinden, maar ik wilde er niet tussen in zitten. Ik heb er verder niet bij nagedacht en ben gewoon aan de slag gegaan. Daarom zijn sommige nummers heel rustig en melancholisch en anderen weer hard, brutaal en rocky. Het zijn allemaal verschillende sferen, die mijn verschillende stemmingen tijdens het produceren weergeven.”

Geven je nummers altijd je stemmingen weer?
Vitalic: “Zeker, ik kan niet net doen alsof. Moby zei ooit dat hij zichzelf zo in een melancholische stemming kan brengen, zelfs als hij vrolijk is, maar dat kan ik niet. Mijn omgeving is de oorzaak van wat ik voor muziek maak. Het zijn altijd bepaalde ervaringen die tot een nummer leiden. Iedereen heeft wel van die korte, vreemde gedachten, die je snel weer vergeten bent. Die wil ik juist graag onthouden. Ik heb het graag over dingen die mensen niet opvallen.”

Een beetje een aparte geest dus?
Vitalic: “Misschien wel, maar daar hou ik van. Ik ben wel een obsessieve persoonlijkheid. Als ik iets in mijn hoofd heb, dan geef ik niet op voordat ik het bereikt heb. Als ik een bepaald geluid wil, dan werk ik net zo lang totdat ik het heb. Voor ‘La Rock’ had ik acht verschillende versies en uiteindelijk vond ik de goede.”

Door de week produceer je en in het weekend treed je op. Is Vitalic een rol?
Vitalic: “Het is natuurlijk wel een tweede karakter, een andere kant van mijn persoonlijkheid. Mijn leven bestaat uit verschillende delen. Als ik aan het optreden ben dan kan hem me niet schelen wat mensen zeggen, maar als ik thuis in Dyon dan wil ik met rust gelaten worden. Het is goed om een tweede persoonlijkheid te hebben die gekke dingen doet en er allemaal niet zoveel om geeft. Er zijn veel dingen die ik als mezelf niet snel zal doen. Ik ben niet echt gek, maar als Vitalic kan ik dat wel zijn. Het gaat bij muziek om feesten, wilde dingen doen en experimenteren. Dit is een goede balans in mijn leven, want mijn gewone leven kan soms behoorlijk saai zijn.”

Welke persoonlijkheid prefereer je?
Vitalic: “Ik heb ze allebei nodig. Als ik twee weken Vitalic ben dan heb ik echt rust nodig, maar als ik twee weken niet optreedt, dan ga ik me ook vervelen. Als ik Vitalic niet ben dan ga ik hem op een gegeven moment missen. Thuis ben ik namelijk geen ‘muzikant’ meer. Veel muzikanten hebben ook thuis muzikanten als vrienden en ik wil niet altijd in die omgeving zitten. Dan ga je al snel denken dat je belangrijk bent.”

Maar ben je dat als artiest niet ook?
Vitalic: “Ja, natuurlijk wel, je wordt overal geboekt omdat mensen in je geïnteresseerd zijn. En dat is ook prima, maar je moet de dingen wel binnen proporties houden. Er is meer dan alleen dat bestaan.”