Report: Pooley @ Risk Club More

14 dec 2002: de avond waarop Carl Cox zijn opwachting zal maken in de “O”. Club- en partyorganisatoren moeten flink wat uit de kast halen om dat te kunnen overtreffen. Maar wie anders dan Risk weet deze uitdaging op een uitstekende wijze aan te gaan. Niemand minder dan Ian Pooley staat deze avond te concurreren met Carl Cox. Of concurreert ome Cox met Ian Pooley…   Bij de ingang werden we opgehouden door een manspersoon dat ondanks de toch zeer heldere uitleg van de fraaie gastvrouw maar niet wilde begrijpen dat er al teveel single men binnen waren. Eenmaal binnengekomen werd al snel duidelijk dat de gastvrouw niet had overdreven; het leek een waar jachtveld met schaars prooi. Tip voor de heren: trek een wat creatiever jachttenue aan, en vergeet onder het jagen vooral ook niet te feesten! Het muzikale spectrum werd gevuld door de warme klanken van Richard's platen die de avond openden. Ondanks een aantal hoogtepunten die hij uit zijn tas toverde (waaronder de classic "4 you" die de bekende uitzondering op de regel vormde) bleef de sfeer koeltjes. De man verdient zeker meer.   Ian Pooley deed tegen de klok van drie aantrede en wist met zijn groovy tunes de benen wat losser te krijgen. De man uit Mainz (Duitsland) is al van jongs af aan genspireerd door de Detroit sound van onder andere Derrick May. Samen met DJ Tonka is hij verantwoordelijk voor verschillende techno releases als Low Mass en Space Cube. In 1994 begint Pooley aan zijn solocarrire. Een gouden zet. Want de jonge Duitser kan twee jaar later remixes voor Deee-lite, Yello, the Cardigans, Dave Angel, Green Velvet en Ken Ishii op zijn naam zetten. Zijn tweede album Meridian is dan een logische stap. Een tijdloos album met “What’s your number” als klapper op de vuurpijl. En dat hij niet alleen in de studio maar ook achter de draaitafels tijdloze momenten kan creren werd al gauw duidelijk. Pooley draaide een heerlijke set. Ook de sfeer was perfect. En de drukte was precies goed; er was alle ruimte om te dansen zonder het gevoel te hebben alleen te staan. Wel kreeg ik het idee dat er boven de tent een rusthuis gevestigd was, want het volume bleef op huiskamer niveau, wat bij deze sounds toch niet de bedoeling mag zijn.

En dan gaan de lichten aan. Na een gezellige avond met goede muziek die vooral door de schaarse dames goed werd begrepen, dropen we af. Heren, feest mee en de volgende aflevering is een topper!   Joshi