Dj Marnix 24 uur @ Moskou

Het begon allemaal al op z'n Marnix. Ik rennen om in te checken op Schiphol, blijkt dat ik verkeert op mijn ticket had gekeken, ik vloog niet om 11.45 maar om 12.45. Dus ik had wat tijd over voor ontbijt een zalig massage en om tijdschriften kopen. Vervolgens natuurlijk weer als laatste bij de gate nadat ik al was omgeroepen. Ik vloog met Aeroflot en was doodsbang dat deze rare vogel uit de lucht zou denderen. In ieder geval is het eten zeker vier keer beter dan in zo'n KLM ding. Gerookte zalm en Bief Stroganoff. Drie uur later zette ik voet op Russische bodem. Overleeft! Voor mijn tijd was het nu 16.00 uur, daar 18.00 en al donker. Bij de gate stond iemand met een naambordje en ik werd via een zogenaamde VIP route naar een VIP ruimte geleid. Even 5 minuten wachten en zo zat ik 10 minuten na landing al in een ruime limo. We reden binnen 45 minuten via het rode plein naar mijn hotel. Ik wilde zelf nog even de stad in maar dat mocht niet i.v.m. mijn eigen veiligheid? Heb dus maar een bad genomen om vervolgens even een uurtje te liggen op het 5 sterren-300 dollar per nacht overdreven riante hotelbed. Om 22.00 werd ik opgehaald en gingen we eten in de Club.
Club Zeppelin bestond uit een hoofd-dansruimte, twee kleine dansruimtes, drie VIP rooms, een restaurant en nog wat kleine ruimtes waar je kon chillen. Het geheel was verdeeld over drie verdiepingen in een oud gerestaureerd Russisch gebouw. Om 23.00 had ik me al rondgegeten aan de zalm, kaviaar en steaks. Maar ik hoefde pas om 02.00 uur te draaien. Dan maar drie uur rondkijken met mijn begeleider van de avond : Mr Vodka. Ik wist niet wat ik zag, alleen maar vrouwen, de een nog mooier en langer dan de ander. Bij een nadere informatie bron bleek het vrouwendag te zijn. Zoals wij moeder en vaderdag hebben, hebben ze in Rusland ook vrouwendag. De mannen moeten de vrouwen verwennen die vervolgens weer helemaal door het lint gaan. Pas op het einde van de avond was het redelijk in verhouding, 1 man op de drie vrouwen.
Toen ik mijn eerste plaat opzette ging direct het dak eraf (ik denk i.v.m. de grandioze niet te verstane aankondiging). De mensen snapte zeker waar het over ging en ze gingen helemaal los. Ik draaide tot een uur of vijf en begon al behoorlijk ruzie te krijgen met mr. Vodka, hij bleef maar langskomen. Toen ik klaar was heb ik er nog een uurtje rondgestruind om vervolgens om 6.30 in mijn hotel te douchen en klaar te maken. Om 7.00 werd ik opgehaald om alweer naar het vliegveld te gaan. Ja je leest het goed, geen slaap voor Marnix, slechts vodka en......nog meer vodka. Mijn chauffeur dropte me in de VIP lounge en zei dat ik moest wachten tot ik zou worden omgeroepen zodat ik dan aan de balie mijn paspoort en instapkaart kon ophalen. Het was toen reeds 8.30 en ja, natuurlijk, ik val in slaap.
Om 10.10 schrik ik helemaal bezweet waker, waar ben ik! Waar? paspoort?..... weg ! ticket?.....weg! Was helemaal vergeten dat mijn chauffeur die had afgegeven. Vervolgens pak ik mijn platentassen en ga op zoek naar een uitgang, ik heb wel drie keer verbaasd in de wc's gestaan op zoek naar de uitgang! Toen ik na 5 minuten uit mijn vodka roes weer wat helderder ging denken, kwam ik erachter dat mijn vliegtuig om 10.00 zou vertrekken, horloge: 10.15. Eindelijk vond ik een trap, loop naar beneden en hoor iemand al zwaaiende ‘Amsterdam’ roepen. Ik merk nu pas dat mijn platen nog boven staan en ren snel weer terug met een gillende Russische keukenmeid achter me aan. Ik grijp mijn tassen en ren vervolgens weer achter haar aan. Ze geeft mijn ticket en paspoort en duwt me een sluis in.
Bij het vliegtuig aangekomen, dat al 30 minuten op mij stond te wachten omdat ik al was ingecheckt, zoek ik snel drie lege stoelen naast elkaar en drop mijn tassen, ren naar de keuken en drink in een teug een literfles water leeg om vervolgens te crashen op de drie stoelen. Ik weet dat ze nog hebben geprobeerd een riem om te doen maar dat was echt mission impossible, einde oefening Moskou voor Marnix. Toen ik wakker werd stonden we al in Amsterdam aan de grond en was het hele vliegtuig leeg, weer zo'n gillende keukenmeid die aan me zat te trekken dat ik weg moest. Ik pak mijn koffers om bij de uitgang recht in de armen te lopen van mijn ontvangstcommitee. 4 man security + 2 man douane. Paspoort! Ja die heb ik weer! Ik mocht snel weer door, kennelijk hadden de mensen aan boord van het vliegtuig het zekere voor het onzekere genomen en maar even gemeld dat er een of andere randdebiel was meegevlogen. Geef ze eens ongelijk!