Stand up-comedy is mijn grootste passie

Kenny Larkin kwam in 1990 tijdens het stappen in aanraking met de bloeiende technoscene van Detroit en surfte vervolgens behendig mee op de tweede golf van vernieuwende producers en dj’s, samen met andere grootheden als Carl Craig, Derrick May en Richie Hawtin.

Tekst: Susanne Woning

Zeventien jaar later draait hij nog steeds vol enthousiasme in clubs over de hele wereld en zijn nieuwe technoalbum ‘Keys, Strings And Tambourines’ komt binnenkort uit op het label Planet E. Maar er zijn ook geruchten dat Larkin van plan is zijn draaitafels definitief aan de wilgen te hangen om zijn tweede passie te realiseren. Larkin’s hart ligt namelijk in de wereld van de stand up comedy en hij is regelmatig te zien in de bekende comedy clubs van L.A. Love2party vroeg Larkin wat er waar is van al die geruchten.

Je hebt net een kleine tour door Europa gemaakt in de afgelopen weken. Heb je het naar je zin gehad?

Kenny: “Klopt, ik had vijf gigs in Europa. Het hoogtepunt was zeker Awakenings op 7 april. Het publiek was erg cool. Ik was blij dat ik vóór Dave Clarke in de line-up stond, want hij draaide stevig en ik moet toch altijd wat meer variatie in mijn set kwijt kunnen. Monumental was ook erg tevreden, dus ze hebben gevraagd of ik binnenkort weer op een editie wil draaien.”

Maar je hebt diezelfde avond bij Dave Clarke in zijn radioprogramma gezegd dat je gaat stoppen met het maken van muziek, om je volledig op je carrière als stand up-comedian te kunnen richten.

Kenny: “Nee, nee (lacht), dat was een geintje. Ik kan er nooit mee stoppen, want muziek is een belangrijk deel van mijn leven. Het zou wel zo kunnen zijn dat ik me de komende jaren minder op techno ga richten, omdat ik daar momenteel weinig uitdaging in vind. Ik wil mijn muziek onder het alias ‘Dark Comedy’ naar the next level brengen; bijvoorbeeld veel meer verschillende stijlen bij elkaar brengen. Het is wél zo dat stand up-comedy mijn grootste passie is, maar al zou ik een hele grote worden in die scene, dan nog zou ik de muziekwereld de rug niet toe kunnen of willen keren. Maar ik houd ook erg van vooruitgang en verandering en ik weet niet of dance me dat mijn hele leven zal kunnen blijven bieden.”

We kunnen dus gerust zijn dat we je voorlopig nog vaak in de clubs zullen zien draaien?

Kenny: “Nou, dat is een ander verhaal. Ik geniet nog steeds ontzettend van de feestjes en het draaien, maar ik begin genoeg te krijgen van het vele reizen. Ik wil het nog drie á vier jaar blijven doen, ook om voorlopig in mijn levensonderhoud te kunnen blijven voorzien natuurlijk. Verder ben ik inmiddels bijna veertig en wil ik uiteindelijk ook een normaal gezinsleven opbouwen. Dat lukt niet als je de hele tijd onderweg bent.”

Hoe is de wisselwerking tussen stand up en dj-en eigenlijk? Valt dat te combineren?

Kenny: ”Het is erg lastig. Bij belangrijke comedyclubs als de ‘Laugh Factory’ en de ‘Improv’ in L.A. moet je veel moeite doen om een gig te bemachtigen. Deze clubs zijn belangrijk, omdat daar vaak grote comedy-producers of regisseurs aanwezig zijn, die nieuw talent scouten. Je wordt er geboekt voor een showcase over een paar maanden, maar tegen die tijd heb ik dan misschien ook weer een belangrijke dj-gig buiten de VS. Op die manier is het erg moeilijk om je voor beide carrières voor de volle honderd procent in te zetten. Dat is dus nog een belangrijke reden waarom ik in de nabije toekomst minder zal gaan draaien. Maar ik zal wel altijd muziek blijven maken. De moeilijke combinatie van deze twee dingen is trouwens ook de reden waarom er vaak veel tijd tussen mijn releases zit”.

Ben je vanwege het comedyklimaat van Detroit naar L.A. verhuisd of waren daar ook muzikale redenen voor?

Kenny: “Voornamelijk vanwege het feit dat er veel goede comedy clubs in L.A. zitten, maar ook omdat er op dit moment in Detroit bijna geen creatieve broedplaatsen zijn. Niet alleen qua muziek, maar bijvoorbeeld ook in de kunstwereld. De stad heeft natuurlijk wel iets bijzonders, waardoor al die goede muziek er vandaan is gekomen, maar er gebeurt momenteel niets wat de geest stimuleert”.

Hoe is het gesteld met de dancescene in L.A.?

Kenny: “Er is hier totaal geen goede undergroundscene. Trance is erg populair en er zijn twee clubs waar wat meer diepe West Coast-house met veel vocals gedraaid wordt, maar dat was het dan wel. Verder is het vooral hiphop wat de clubs beheerst en er is nog een kleine rockscene. Mensen gaan hier niet voor de muziek naar de clubs, maar om te netwerken en gezien te worden. Het maakt ze niet uit welke artiesten er op het podium staan en het is dus heel anders dan in bijvoorbeeld Europa. Ik heb in de vijf jaar dat ik hier woon, maar een keer of zeven gedraaid in een club in L.A.”.

Je hebt, samen met Hawtin, May en Craig, veel invloed gehad op de ontwikkeling van de technoscene. Wat zijn jouw verwachtingen voor elektronische muziek in de komende jaren?

Kenny: “Ik weet zeker dat het nooit meer zal verdwijnen, maar ik denk niet dat er snel een heel nieuw genre zal worden ‘uitgevonden’. De apparatuur blijft grotendeels hetzelfde, dus de muziek zal niet veel veranderen. Hooguit zal iemand een nieuwe variatie bedenken door bestaande stromingen samen te voegen tot iets nieuws. Zo is minimal nu hot, maar dat is gewoon een stripped down versie van dance die al bestaat. Het wordt toch op dezelfde drumcomputer gemaakt, met dezelfde synthesizers”.

Je verwacht geen baanbrekende ontwikkelingen op het gebied van software?

Kenny: “Uiteraard breidt dat je mogelijkheden wel uit. Ik draai zelf, naast vinyl, met Final Scratch en live controllers en kan hierdoor veel meer doen, met meer tracks en effecten. Technologie kan je helpen en hinderen. Een slechte bijkomstigheid is dat hierdoor ook meer ‘luie’ producers bekend worden met tracks vol ontzettend simpele loopjes. In sommige gevallen zou dat echt verboden moeten worden, omdat ze een bepaald genre zo echt om zeep kunnen helpen. Ik vind dat je moet bijdragen aan het vakmanschap en niet alleen op zoek moet zijn naar bekendheid of populariteit. Maar ja, dat is natuurlijk een wel heel oud muzikaal dilemma: Gaan voor kwaliteit of gemakkelijk geld verdienen met crap, of met iets dat al vaak door anderen gedaan is”.

Wat is er gebeurd met je nieuwe album ‘Keys, Strings And Tambourines’ die wij al in juni 2006 hebben aangekondigd, maar waarover we niets meer gehoord hebben?

Kenny: “Hij komt nu echt snel uit op Planet E; ik moet nog twee tracks afmixen. De release stond ook pas gepland voor 2007, maar ik heb het er vorig jaar al wel eens over gehad. Oh ja, dit is natuurlijk het moment waarop ik aan promotie moet doen. Het is echt de allerbeste shit die ik ooit heb afgeleverd!!! (Lacht) Zet je er wel drie uitroeptekens achter? Nee serieus, het is een goed album met het typische Larkin-geluid en ik heb er ook een aantal lekkere ‘clubvriendelijke’ tracks op staan. Ik ben er erg blij mee dat het op het mooie label van Carl Craig uitkomt. Maar zoals gezegd zou dit wel eens mijn laatste technoalbum kunnen zijn en ben ik van plan een nieuwe richting in te slaan met de Dark Comedy-projecten”.

Zeg Kenny, weet je nog een leuke grap over dj’s?

Kenny: “Tja, dat zit dus echt niet in mijn repertoire. En dat zou in L.A. ook totaal niet aanslaan, aangezien de mensen hier geen namen van bekende dj’s kennen of snappen hoe de dancescene in elkaar zit. Ik gebruik wel vaak dingen die ik op reis meemaak voor mijn gigs. Kijk anders even op mijn MySpace, daar staat een filmpje van mijn allereerste stand up-optreden in de ‘Improv’”.

Kenny Larkin draait 5 mei met Kevin Saunderson in de Panama tijdens Houseplay invites Detroit

MySpace-pagine van Kenny Larkin

Kenny Larkin @ Awakenings