Waarom danceproducers van nu Patrick Cowley dankbaar mogen zijn

Beeld: Dark Entries Records

Dark Entries sluit soundtrackdrieluik af met invloedrijke tracks

Het in San Francisco gevestigde label Dark Entries Records is heer en meester in het uitbrengen van verloren gewaand materiaal, van disco tot dark wave en van punk tot gothic rock. Parel in de kroon van Dark Entries Records is het recent gecompleteerde drieluik met daarop nog niet eerder uitgebrachte muziek van de Amerikaan Patrick Cowley.

Cowley (1950-1982) brak eind jaren zeventig door in de discoscene van San Francisco dankzij waanzinnige producties die dankzij hun geile pulserende HI-NRG-sound enorm belangrijk en invloedrijk bleken voor de latere dance- en housemuziek. 

I Feel Love

Tracks als 'Menergy' en 'Megatron Man' zijn klassiekers en het werk van de producer met Sylvester is onverwoestbaar. Hoogtepunt was de ruim 15 minuten lange remix van Donna Summer's 'I Feel Love' uit 1982. Een kwartier lang elektronische gekte uit de synthesizers van Cowley.

Minder bekend was het andere werk van de veel te vroeg aan AIDS overleden muzikant. Hij maakte new wave, experimentele elektronica, ambient en soundtrackmuziek.

Homopornofilms

Die filmmuziek lag jarenlang te verstoffen in oude dozen op vergeten planken. Misschien deels ook omdat de ambient-achtige klanken op slome pulserende beats in eerste instantie bedoeld waren voor homopornofilms met titels als 'School Daze' en 'Muscle Up'. Veel van die muziek werd nooit gebruikt, maar kreeg dankzij de mannen van Dark Entries Records alsnog een prachtige release in drie delen.

Het laatste en afsluitende deel is nu uit: 'Afternooners'. Geen restjesplaat, maar voor de derde maal prachtige, dromerige en ja, geile klanken. Opgepoetst en wel. Daarmee is de nalatenschap van Cowley perfect geconserveerd zodat wij en vele generaties na ons kunnen genieten van het vooruitstrevende geluid van de producer.