Turbotechno

Intro: De twaalfde editie van deze interessante cd-reeks gaat weer eens een stapje verder dan zijn voorgangers. Lee Burridge vergt het uiterste van je uithoudingsvermogen met maar liefst drie cd's vol stampende techno. Een hele zit dus, maar ach, wie kan hier nou eigenlijk bij stil blijven zitten? 

Genre: Techno-uitwassen.

Bijzonderheden: Als Lee plaatjes uit zijn doos begint te trekken, blijkt al snel dat hij het tempo hoog wilt houden. Toch is er sprake van een soort opbouw in zijn set. Op de eerste cd horen we vooral lang uitwaaierende sfeertracks met veel minimal sounds. Stevig, trippy maar vooral ook erg technisch. Echte mannenmuziek dus. Weinig tekst, monotoon, en veel technisch gedoe onder de motorkap. Cd twee is eigenlijk meer van hetzelfde. Alles is hier echter net een tandje zwaarder aangezet. Maar nog steeds hangt hier diezelfde grijze lucht boven ons, wanneer Dj-Lee ons een blik onder de motorkap van zijn zescilinderset gunt.

Cd drie is zonder enige twijfel het hoogtepunt van de set. Als een straaljager gaan we met z’n allen door de geluidsbarrière met voluit beukende beats, diep aangezette bassen en ratelende percussie. Hier vinden we dan ook veruit de meeste klappers. Een heftige cd, waar zowaar de stoom haast vanaf slaat.

Hoogtepunt: Cd drie is zonder meer de fijnste cd van het stel.

Dieptepunt: Hoe serieus we het hier ook allemaal nemen, bij elkaar genomen is het vaak toch nét wat te monotoon, technisch, en ach, gewoon soms ronduit saai.

Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader voor de echte technoliefhebbers. Minder leuk voor de mensen die wel van een beetje variatie houden. Cd drie was misschien ook wel genoeg geweest.

Luisteren naar: Balance 012

Luister misschien liever eens naar: Balance by Paolo Mojo

Lee Burridge