Moodymann - Black Mahogani (Peacefrog)

De gospel van de house

Intro: De vierde langspeler van Moodymann voor het Engelse kwaliteitslabel Peacefrog, en volgens velen zijn beste tot nu toe. Niet zo vreemd als je beseft dat op Black Mahogani de meest zeldzame en daardoor meest gezochte tracks staan die eerder verschenen onder zijn eigen naam. Tel daarbij op de samenwerking met Detroit jazz en soullegendes Norma Jean Bell (op sax) en Roberta Sweed (vocaal naar de sterren reikend) en een door Moodymann geschreven en geproduceerde, maar door Amp Fiddler uitgevoerde soulbomb en ook jij weet het: Dit zijn Moodymann's finest moments!

Tekst: Nico

Genre: Deep House, Soul, Funk, (Nu)Jazz
Bijzonderheden: Het begint met de twinkelende, schuifelende jazz van 'Holiday' met de doorleefde, levenswijze stem van Roberta Sweed, regelmatig toegejuicht door publiek. Tegen het eind zet een lome reggae-achtige housebeat in waarna de plaat nauwelijks hoorbaar overloopt in 'Roberta Jean Machine' waarop niet alleen Roberta Sweed naar de sterren reikt, ook het melancholieke saxofoonspel van Norma Jean Bell tovert het kippenvel op je lijf. Meer schuifelende jazz, gevoelige toetsen, de stem van Roberta en de sax van Norma op het veel te korte 'I Need You So Much', waarna de boel lijkt te exploderen op het maar liefst 12 minuten durende 'Runaway'. Housebeats, vocalen, sax en funky toetsen gaan van hoogtepunt naar hoogtepunt en duiken van break naar break, om weer opnieuw te beginnen. Dit is de blues, de gospel van de house.

Moodymann gaat doodleuk verder met het 10 minuten durende 'I'm Doing Fine' een soulhoogtepunt met Amp Fiddler achter de microfoon, gedragen door al even lekkere housebeats en toetsen. En dan 'Shades of Jae', een beetje dj laat hier echt iedere dansvloer compleet mee tot uitbarsting komen. Een funky groove, niet normaal meer, opzwepende stemsample (is dat nou Marvin Gay?) om je in vervoering te brengen en na een minuut of drie de beat om je de hemel in te drijven. Klassieker! 'Riley's Song' is een kort intermezzo vol geluiden, stemmen en een subbas om eng van te worden. Het korte 'Back at Bakers' is house in funky seventies style om te eindigen met nog een klassieker van formaat: 'Black Mahogani' dat maar liefst 16 minuten mag duren maar daarvoor wel in twee niet te versmaden stukken is gehakt.

Werkelijk alles aan deze plaat ademt bezieling, overtuiging en een liefde voor de zwarte muziek uit. En het klinkt allemaal zo losjes, nonchalant haast alsof Moodymann en zijn gasten op een willekeurige zondagmiddag een heel gezellige middag in de studio hebben doorgebracht en en passant het een en ander aan de recorder hebben toevertrouwd. Ondanks dat alle tracks in heel wat verschillende tijdsbestekken zijn opgenomen klinkt Black Mahogani als een lange jamsessie, met jazz, soul, reggae, blues, gospels en diepe housegrooves als ingredienten. De vierkwartsmaat ligt zeker niet voor hand, maar als hij er inkomt, gaan zelfs de gasten van Moodymann hoorbaar los. Wat een plaat!
Hoogtepunt: Eigenlijk alles maar ik ga toch voor 'Runaway' en 'Shaeds of Jae'
Dieptepunt: Nee.
Twijfelgeval, aanrader of bagger? Aanrader!
Als je dit goed vindt luister dan ook eens naar: De drie eerdere albums van Moodymann op Peacefrog.
Oordeel: 9

Meer info: Peacefrog

WIN WIN WIN
We mogen drie exemplaren van deze cd weggeven. Stuur voor 20 mei je antwoord op de volgende vraag naar Nico en maak kans op een exemplaar van Black Mahogani: Wat is de echte naam van Moodymann?
Alleen reacties met naam en adres worden in behandeling genomen!