Estuary English - Music from Memphis Industries Vol.One

Je vrienden hebben hem vast niet

Voor iedereen die wel eens in Londen geweest is, en de sfeer van Soho en de pubs geproefd heeft, zijn al deze gevoelens gevangen op een zilveren schijfje. Indielabel Memphis Industries, met als belangrijke troef Blue States, brengt een vreemd allegaartje bij je thuis. Het is er wel eentje die in je cd-speler blijft plakken. Ook uitermate geschikt voor die-hard Air fans, maar dan wel met een Open Mind!

Tekst: John

Een vrolijk hoesje kijkt mij aan, en vol verwachting schuif ik de cd in mijn speler. Het wordt mijn eerste kennismaking met een heel eigenwijs Engels labeltje: Memphis Industries. In 1998, in Londen opgericht door twee broers en thuisbasis voor artiesten als Broadway Project, Fort Lauderdale en Blue States. Die laatste kennen we van het in 2000 verschenen downbeat (toen nog gewoon lounge geheten) album Nothing Changes Under The Sun. Inderdaad op Memphis Industries, maar in Amerika uitgebracht op ESL Music, het label van Thievery Corporation. De vorig jaar verschenen opvolger, Man Mountain, lag een stuk verder af van de loungy sound van Thievery Corporation. Maar veel meer bij de sound van Memphis Industries, dat met Estuary English, tegen een zeer aantrekkelijk prijsje, laat horen wat het in huis heeft.

Een nogal lo-fi, overstuurd geluid komt uit mijn speakers, gevolgd door een soort van Motown-zang over een vreemde mix van electro en big beat. Nummer twee doet me gelijk denken aan het moment dat ik voor het eerst de cd van Skinny draaide, een heel erg Engelse mix van gitaar- versus danscultuur. En dat gevoel zit eigenlijk in de hele cd verweven, allerlei invloeden uit allerlei muziekstijlen treden naar voren,maar het blijft een echt Engels gebeuren, dance invloeden te over, zonder ook maar in de buurt van de clubs te komen. Fort Lauderdale doet een Air-pastiche of twee, en het moet gezegd, deze sound hangt over een heel groot deel van de nummers, maar dan toch net wat donkerder en ongepolijster. Verder horen we Beach boys, bouzoukis, easytune soundtracks, Carly Simon, electroclash style, Pink Floyd's Syd Barrett en The Lord knows wat al niet meer. Een op het eerste gehoor nogal bijeen geraapt zootje, blijkt na een paar draaibeurten toch een vrij coherent geheel te vormen. Beetje zat van al die keurige concept-compilaties? Probeer deze dan eens, goed voor je humeur en je vrienden hebben hem vast niet.

Meer info: Memphis Industries