Paul Brtschitsch - Venex (News)

Begin jaren negentig bezocht Paul Brtsshitsch de befaamde club 'Omen' in Frankfurt. Omen was een van die clubs die Duitsland een ijzersterke plaats op de internationale muzikale kaart gaven. Een bezoekje was er voor nodig om de leven van de jonge Kroaat definitief te veranderen. Het technovirus sloeg over en niet al te lang daarna, eind 1995, verscheen zijn eerste track 'Anolog Confusion', een eerbetoon aan de minimale techno van de Amerikaanse dj en producer Jeff Mills.

Zes jaar later en een aantal 12-inches verder, kunnen we eindelijk zijn debuutalbum beluisteren. En dat is genieten! Dit is een van die waanzinnige verrassingen die af en toe in de brievenbus terechtkomen. Een naam en een label die mij niet echt veel zeggen. Totdat de eerste knallen de speakers uit komen zetten. Het maakt gewoon geen ene moer uit wie of wat. Onbekend maakt onbemind? Nou vergeet het maar. De Kroaat met de onuitspreekbare achternaam gaat gewoon helemaal los. En ik ga mee. De opener 'Sound Technology' start met een krakend reclamespotje dat overgaat in zweverige soundscapes die een fascinerende mannenstem begeleiden. Een volle baslijn zet in en een rustig tikkende vierkwartsmaat bepaalt het ritme. Warme melodieen wentelen zich hoorbaar met het grootste gemak rondom de gestaag doortikkende beats. Het is fraaie Detroit techno die als opwarmer dient voor een stevige dosis minimale maar soulvolle techno.

Vanaf track twee is er weinig andere keuze dan dansen. 'Cars' is een van de mooiste en heftigste technotracks die ik de laatste tijd heb gehoord. Maar dat geldt eigenlijk voor dit hele album. De meedogenloze beats op een heerlijk tempo gaan door de bekende filters, er klinkt electro doorheen, uit de synthesizers tovert hij allerlei bizarre klanken en stemsamples. Maar het gaat vooral om het ritme. Dat is minimaal en dwingend. En het wordt er op track drie zeker niet minder om. Waanzinnige mooie klanken liggen verscholen tussen heftig beukende beats. De droge klappen komen als mokerslagen op je af. En dansen is toch echt het enige wat je kunt doen. Het is deze minimale maar haast wellustige techno vol fascinerende stemsamples dat het album domineert. Op track 8 gaat het dak er echt af. 'Fireflight' is een smerige technoput waarin je wordt opgezogen. Een hypnotiserend ritme krijgt versterking van heftig roffelende percussie. Klanken en stemmen borrelen langzaam omhoog. Echt waanzinnig. De laatste twee minuten biedt Paul ons even een adempauze. Om vanaf track negen de vierkwartsmaat en zuigende baslijnen gewoon weer los te laten!

Luisteren naar vennex