Review: Dutch Dance – 25 jaar dance in Nederland

Dit jaar bestaat dance officieel 25 jaar, als we de opkomst van house als beginpunt nemen. Uiteraard kan dit niet ongemerkt voorbijgaan en dus worden er feesten georganiseerd om een kwart eeuw dance te memoreren en iedereen eraan te herinneren dat ons kleine land een rol van formaat heeft gespeeld en dat nog steeds speelt. Ook Dutch Dance – 25 jaar dance in Nederland is een ode aan het fenomeen. Het boek verschijnt niet voor niets in september. 25 Jaar geleden vond namelijk de eerste houseparty op de Surinamekade te Amsterdam plaats.

Het memoreren van een kwart eeuw dance gebeurt onder andere met een stapel speciaal uitgegeven boeken. Een van die boeken is Mary Go Wild, wat behoorlijk de aandacht weet te trekken. Sterker nog, de presentatie van het boek mag zelfs het ADE openen dit jaar, wat al aangeeft dat er veel van het boek verwacht wordt.

Dutch Dance

Een ander boek dat dit jaar verscheen is Dutch Dance – 25 jaar in Nederland. Het is geschreven door Mark van Bergen, een journalist uit Tilburg. Misschien zullen velen voor het gemak denken dat hij op de '25 jaar dance in Nederland'-trein is gesprongen om een slaatje uit een kwart eeuw dance in Nederland te slaan, maar niets is minder waar. Hij houdt zich al behoorlijk lang bezig met dance, als journalist maar ook als dj. Ruim drie jaar is hij bezig geweest met het boek Dutch Dance, dat deze maand eindelijk in de winkels ligt.

Zowel random als chronologisch

De kennis, interesse én kunde om de eerste twee in boekvorm te gieten is er dus en dat merk je behoorlijk. Het boek is logisch ingedeeld in vier delen: de jaren '80, de jaren '90, de jaren '00 en de jaren '10. Een prima verdeling vinden we, want ieder decennium kent precies genoeg ontwikkelingen om een hoofdstuk te verdienen. Door het gehele boek worden flarden interviews met dj's en organisatoren afgewisseld met schetsen van het regerende tijdsbeeld. Zo krijg je steeds een goed beeld van de context waarin je bepaalde muziek moet plaatsen gelardeerd met leuke, spannende en ook vaak komische anekdotes. Hierdoor ontstaat een boek wat je zowel willekeurig op een pagina open kan slaan, als netjes van begin tot eind kan lezen.

Bronmateriaal

Goed ook om te zien is hoe Mark zichzelf niet als dé autoriteit neerzet, maar juist iedereen aan het woord laat. Denk aan de eerder genoemde dj's en organisatoren, maar ook bijvoorbeeld Amerikaanse onderzoeken naar de effecten van drugs, quotes van en interviews met mensen die schreven voor kranten en tijdschriften (zoals het helaas opgeheven Bassic Groove) en mensen die zijdelings bij de dance zijn betrokken, maar wel van invloed waren.

Niet eenzijdig

Het boek is daarmee alles behalve eenzijdig van toon en heeft desondanks een duidelijke rode draad. Helaas wordt er wat minder ingezoomd op de underground (zoals teknivals en feesten in kraakpanden), maar dat kunnen we de schrijver amper kwalijk nemen. Immers, underground is niet voor niets underground, toch? Daarbij worden in kaders vaak wel de spelers genoemd die misschien niet in de lopende tekst passen, maar wel een rol van betekenis hebben gespeeld. Het boek behandelt labels als Bunker en Viewlexx uit Den Haag bijvoorbeeld, maar ook de latere techno, wat vanaf half jaren '90 bedolven wordt onder de populariteit van eurohouse en gabber (twee genres die objectief beschreven worden en het respect krijgen die ze verdienen). Daarnaast vergeet de auteur de kleinere plaatsen in de provincie ook niet, want al te vaak vergeten we maar dat dance zich niet alleen afspeelt in de randstad.

Negatieve aspecten

De schrijver schuwt de wat negatieve aspecten rondom de dance-scene niet. Zo komt drugs meer dan eens uitgebreid aan bod en lezen we wat er zowel leuk aan is als wat de problemen kunnen zijn. Nergens wordt met een vinger gewezen of negatieve of positieve conclusies getrokken, het verhaal wordt enkel verteld. Wel krijgt de media ervan langs. De schrijver, zelf een journalist, weet pijnlijk duidelijk te maken hoezeer, waar het dance betreft, de media maar overal achteraan hobbelt. Dance is wat dat betreft een self-made cultuur waar de media weinig mee van doen heeft.

Conclusie

Er wordt reikhalzend uitgekeken naar Mary Go Wild (een boek wat we nog niet hebben gelezen en waar we dus weinig over kunnen zeggen), maar dat betekent niet dat er niet een ander boek is over hetzelfde onderwerp dat net zo hard je aandacht verdient. Dutch Dance is leuk, informatief en zeer prettig geschreven. Daarbij is de fotografie niet vergeten; meer dan eens heb je het idee een intiem kijkje te krijgen in het fotoboek van diverse dj's. De keur aan personen die aan het woord komen (en diegenen die juist niet aan het woord komen) kan misschien niet iedereen bekoren, maar dat is onvermijdelijk. Zolang je je dat beseft heb je met Dutch Dance zowel een mooi leesboek als een goed naslagwerk in handen.

Dutch Dance – 25 jaar dance in Nederland
Door: Mark van Bergen
Uitgeverij: Xander Uitgevers – www.xanderuitgevers.nl