Party Report: Mysteryland 2013

Mysteryland 2013

Line-up: Zie timetable rechts
Waar: Haarlemmermeer
Wanneer: 25 augustus 2013
Reporter: Ron de Vos
Fotograaf: Julian Huijbregts

Al maanden van te voren hebben we de kaarten 'in de tas', terwijl er nog geen artiest bekend is. Het begint al met een 'Mystery' dus. Dan wordt het zomer en krijgen we de hoop dat het wel eens een zonnig festival gaat worden.

Zaterdagochtend, mijn adres is dit keer het verzamelpunt. Koffie en broodjes staan klaar. De eersten druppelen binnen: 'het gaat regenen!'  Kappen, ik wil er niets over horen. Wat komt, dat komt, we gaan een feestje bouwen. Hop, stouw dat broodje naar binnen en instappen.

De stemming komt er al snel in als de beats uit de speakers bonken. Kilometers voor het festivalterrein wordt al aangegeven waar Mysteryland ligt. Wat moeten bestuurders die niet bekend zijn met dit fenomeen wel denken? Paspoorten bij de hand schat, we gaan zo de grens over van Mysteryland.

We zijn er, langzaam rijdend verkeer richting parkeerplekken. Ik ga me deze keer niet verontwaardigen over het parkeertarief. We worden netjes naar een plek gewezen, top geregeld. Even goed oriënteren waar we staan en let's go! Bij de ingang weet iedereen wat hen te doen staat. Alles uit de zakken, handjes omhoog, allemaal prima, fijn festival! De standaard routine wordt gevolgd: kluisje, plasje en coins. Allemaal goed geregeld op Mysteryland, de toiletten zijn gratis.

Overal staan zuilen die aangegeven waar de diverse stages zijn. En toch raak ik de weg er elke keer kwijt. Geeft niets, want er is zoveel te zien. Op Mysteryland moet je keuzes maken en genieten van de momenten die om elke hoek tevoorschijn komen. Had ik maar een maar een baard, dan liet ik me hier in het bos scheren bij een echte barbier. Of een antieke foto van jezelf laten maken, echt gaaf. Ik ben kritisch, maar het klopt allemaal. Je loopt hier echt in een andere wereld, een prettige!

We komen om één uur aan bij de mainstage, waar Bakermat bezig is met zijn set. Ik was nog niet echt bekend met zijn werk, maar hij staat op zijn plek hier. Lekker zomerse beats waar je niet stil op kunt staan. Overal vrolijke gezichten om ons heen. Als je al eerder op Mysteryland bent geweest, weet je wat je allemaal tegen kunt komen. Maskers, schmink, kleuren, kapsels, noem maar op. Je kijkt er naar, blijft staren, krijgt contact en lacht even naar elkaar. The Electronic Woodstock is het. Woodstock? Ja Google maar even!

Eenmaal geproefd van een heerlijke set, besluiten we dat we ons niet gek moeten laten maken door de overvloed van dj's. Gewoon genieten van wat we tegenkomen. Ik stuur mijn groepje richting de 'Don't let Daddy Know'-stage. Als je ziet wat hier geprogrammeerd staat, kun je hier je tent wel opzetten voor vandaag. Even een willekeurige selectie: Martin Garrix, Julian Jordan, Shermanology, Dyro. We willen Martin Garrix zijn 'Animals' live meemaken en uit ons dak gaan. Heerlijk! Daarna nog een deel van de set van Julian Jordan. Wat een heerlijke stijl heeft deze jongen. De groep gaat los. Conversatie lukt hier niet, dan maar de duimpjes omhoog.

Dan wijst er iemand met de vinger naar de mond. Die heeft trek en hij krijgt de rest van de groep mee. We spreken een punt af en verspreiden ons over de diverse eettentjes. Ik verlang zo naar een puntzak patat. Er staat een rij. Ok, dat kan ik wel opbrengen. Ja hoor ik had hem, uit de menigte en genieten. Dus niet, rauwe frieten. Ik kijk om, zie de drukte en denk: laat ook maar, ik pak wel een biertje, dat zijn toch ook twee bruine boterhammen.

Snel weer m'n oren verwennen. Het wordt techno, locatie: Electric Deluxe. Dj: Joseph Capriati. De Italiaan zet hier een heerlijke set neer, niet al te zware techno. Oogjes dicht en deinen op de beats. Dan moeten er weer keuzes gemaakt worden. Ik weet één ding zeker vandaag: Fedde Le Grand moet ik zien. Ik had zijn set gehoord op ADE 2012 en dat was waanzinnig. Mijn vriendenclub is geen kudde, als iemand ergens anders heen wil, ga je gang. We spreken dan een punt af, tellen de schapen en grazen weer compleet het festival over. Dat is nu niet nodig, ik heb ze overtuigd dat dit een feestje gaat worden. Het is heerlijk druk voor de mainstage, maar wil je naar de overkant, dan is dat geen probleem. De sfeer is zo goed, iedereen stapt opzij en je komt waar je wezen moet.

Bij enkelen van ons zijn de voetjes moe, ze willen zitten. Geen probleem om op dit waanzinnige terrein een plek te vinden waar je heerlijk op een heuvel kan liggen genieten van Fedde Le Grand. Mijn voeten doen het nog goed en willen verder. Na de set van Fedde maken we even een wandeling over het terrein, want je wilt overal geweest zijn. Mysteryland moet geen mysterie blijven!

Als je de piramide oploopt krijg je pas echt een indruk hoe dit terrein er vandaag uitziet. Waanzinnig, wat een uitzicht. Ik krijg uitzicht over de Q-dance-stage. Dit is kunst, daar moeten we heen! Dat is het plan... maar in het bos stuiten we op een bijzondere stage: Sin Salida, het lijkt op het Mexicaanse feest 'Dia de los Muertos'. Sombreros, maskers en doodskoppen. Er worden cocktails uitgedeeld en ik word opgeslokt door de relaxte muziek van Speedy Stefanos. Mijn groepje ligt in het gras en ik dein mee op de muziek.

Mijn vrienden komen me halen. 'Hey ouwe we gaan naar de overkant'. Best jongens, kom op dan. De overkant, waar ligt dat? Je loopt naar de andere zijde van het terrein op een loopbrug over een driebaans rijksweg.

Waar je hier ook loopt, overal is het druk. Daar is de Q-dance-stage. Wat een massa mensen! We kijken vanaf een afstand met uitzicht op het prachtige podium en horende de stevige klanken van B-Front. Ik ben deze keer een volger, er is iemand uit de groep die met stevige tred richting Dirty Dutch loopt. De klanken die mij bereiken klinken me bekend in de oren en lijken iedereen op te zwepen. Wie anders kan dat zijn dan Chuckie.

Als er sprake is van enige vermoeidheid, dan is deze nu vergeten. Chuckie is zijn eigen MC, praat met de menigte en het lukt hem ook de boel aardig op te zwepen. Zonder het in de gaten te hebben, dansen we bijna heel zijn set uit. We worden uit onze trance gehaald door een groepslid die ons erop attendeert dat Steve Aoki op de mainstage afsluit met vuurwerk. Ja, dat is toch wel een echt afsluiter die we allemaal mee willen maken.

We moeten even oriënteren, naar de snelste route, maar je komt er altijd. We zijn bij de mainstage, het is er superdruk, maar wat een uitzicht op dat schitterend uitgelichte podium. Steve Aoki houdt hier zijn feestje. Stampende beats dreunen over het terrein. En dan op de beats het vuurwerk! Er schieten grote rode harten de lucht in. Het gaat nog even door, het knalt en het past zo goed in deze show. Een fraaie stem bedankt het publiek voor twintig jaar Mysteryland. Dan een laatste knal en het is gedaan voor vandaag.

Rustig en tevreden verlaat iedereen het landgoed Mystery. Geen gedrang bij de lockers. Tijdens de wandeling door het bos merken we dat de voetjes aan rust toe zijn. Belangrijk dat je dan het juiste pad kiest naar je parkeerplek. We komen genoeg mensen tegen die in het donker de verkeerde afslag nemen. Oeps, het hele eind weer terug. Ingestapt denken we aan een heerlijke hamburger langs de rijksweg, snel rijden! Ik dacht het niet. Het duurt anderhalf uur eer dat we het terrein af konden. Waarom? Maar niemand die echt moppert, het was een topdag!

Mysteryland is een mooi land. Ik laat me nationaliseren tot Mysterylander, dan blijf ik volgend jaar gewoon thuis.

Meer Mysteryland 2013

Veel meer foto's van Mysteryland 2013 vind je op onze Facebook-pagina.

De eindshow van de Q-dance-stage is hier te bekijken: