Lashed In Holland

Zo dan, daar gaan we weer! We hebben weer een week lang hard werken achter de rug, dus een zaterdagavond, gevuld met goede muziek wacht ons weer toe. En wederom mag ik hiervoor weer zoín 150 kilometer gaan rijden. Maar ja, dat ben ik als Brabander wel gewent natuurlijk. Want vreemd genoeg zijn er in dit o zo gezelliger Brabant, maar weinig Trance feestjes.

De avond van 26 November staat in het treken van de Engelse Lisa Lashes, en haar clubconcept ìLashedî. Althans voor degene die op deze avond in de Inc. Avenue aanwezig waren. Een leuke locatie van de eigenaars van Inclusivo Events, wat hiermee een mooi thuisbasis vormt voor de door hen georganiseerde feesten.

Het is overigens niet alleen maar Lisa Lashes die voor de juiste trillingen over de speakers ging zorgen. Nee, ze werd vakkundig bijgestaan door een aantal andere DJís, voornamelijk Nederlandse. Adam Seller en Marc Simz bijvoorbeeld. Maar daarnaast ook een paar nog bekendere jongens zoals Richard Durand, Artento Divini en uiteraard Ronald van Gelderen. Deze laatst genoemde DJ, zag ik persoonlijk eigenlijk liever wat later op de avond. Want hij kan tenslotte, net als Artento heerlijk knallen in die laatste uurtjes. Maar goed, al met al zijn dit dus helemaal geen verkeerde ingrediÎnten voor een lekker feestje.

Maar ondanks dat, had ik toch niet al te hoge verwachtingen van dit feest. Ik denk mede door de time-tabel, mede doordat Marc Simz tegelijk zou draaien met Richard Durand, dat me dus weer voor een moeilijke keuze zet. Plus het feit, dat aan de andere kant Richard Durand me de laatste tijd erg vaak heeft teleur gesteld met zijn sets.

Laat me eerst even rechtzetten dat ik met deze verwachting helemaal fout zat. Want dit was echt een feest die hÈÈÈÈÈÈÈÈÈl erg ver boven mijn verwachting lag. De avond begon met de ondergewaardeerde banketbaker / DJ Adam Seller, en met een afgelaste tweede area. En net als wat er eigenlijk tÈ vaak gebeurt kreeg Adam Seller wederom de moeilijke taak om energie in een vrij lege zaal te brengen. Al kan ik daar ook meteen aan toevoegen dat hij dit geweldig goed kan, en ook hier deed.

Ik had na zijn set nog even een gesprek met Adem. En hij vond het best wel vervellend dat hij zichzelf qua stijl en met name tempo te erg moet inhouden op dit tijdstip van de avond. Hij vond zich ook een beetje genoodzaakt om niet harder te draaien dan het gemiddelde tempo van zijn opvolgende DJ collegaís. Maar daar ben ik het niet ten alle tijden mee eens. Je hebt als DJ tenslotte niet zelf de time-table bepaald. Dus ik vind niet dat je jezelf als DJ al te veel moet aanpassen aan je opvolgers. Laat de DJís die na je komen dan maar een keer zichzelf aanpassen aan het tempo van hun voorganger, zou ik zeggen! Misschien zie ik het een beetje te zwart/wit in maar ik hou in ieder geval van flink wat tempo in een set. Tempo dat Adam Seller zondermeer wil en kan leveren. Dit is daarom ook absoluut een DJ waar we de komende tijd veel meer van gaan horen. Want ook al was hij hier de eerste, hij staat wel op een feest met geweldig grote namen!

Ronald van Gelderen, die er vandaag redelijk normaal (dus zonder al te veel make-up en nagellak) uitzag, draaide ook weer een heerlijke set. De zaal was op dit moment erg goed gevuld en de sfeer hing er goed bij. Maar de eerste grote verrassing van de avond kwam overigens niet van hem, maar van de DJ na hem: Marc Simz. Ook van hem heb ik op deze avond weer een aantal heerlijke platen gehoord. Dus wat dat betreft was het eigenlijk helemaal niet zo slecht dat de tweede zaal was afgelast. Want de enige DJ waarvoor ik die zaal zou binnen stappen, stond nu hier heerlijk te draaien.

Zoín zelfde heerlijk verrassing was Jordan Suckley. Een naam die ik nog nooit gehoord heb. Niet als DJ en ook niet als producer. Al is het na vanavond ook een naam die ik niet meer snel zal vergeten. Wat was zijn set onverwacht lekker ! Als je het me nu vraagt welke platen hij precies gedraaid had, dan kan ik dat echt niet meer herinneren, maar hoe dan ook was zijn set subliem. Ik, en bijna iedereen om mij heen, stond te dansen en te springen alsof het leven er vanaf hing. De opbouw en de energie in zijn set was gewoon ongekend goed.

Dan op naar verrassing nummer 2 van de avond! Richard Durand. Als ik zeg: ì25 December 2010 in Leidenî, dan zullen er genoeg mensen zijn die precies weten wat ik bedoel. Zo slecht had ik hem nog nooit eerder gezien, en helaas was hij in de loop van het jaar niet echt veel beter gaan presteren, op de feesten waar ik hem heb gezien. Oke, tijdens GateCrasher Amsterdam, een paar maanden terug was hij weer aardig op dreef, maar geweldig was het toen ook niet te noemen. Maar hier tijdens Lashed heeft hij vriend en vijand verrast met zijn set. Er waren misschien nog wel mensen die vonden dat ìhij zuigtî, maar aan de zaal te zien waren dat er maar enkelen. Ja,wat mij betreft had hij precies de juiste platen uit zijn koffer getrokken, en ze op precies het juiste moment en in de juiste volgorde gedraaid. Want ditmaal viel gewoon alles samen. Iets wat hem, in mijn ogen, heel erg lang niet meer gelukt is. Dus als dat hem over een paar weken ook lukt, als Ferry Corsten naast hem in de booth staan, dan ben ik wederom een gelukkig mens!

Wat kan ik zeggen over Lisa Lashes? Het enige wat ik ervan kan zeggen is dat ze eigenlijk een gat sloeg in haar eigen evenement. Dit is wellicht ook de opmerking die Adam Seller naar mij maakte: dat het niet fijn is voor een DJ als je voorganger harder draait dan jou eigen stijl. Maar hoe dan ook ging het tempo een heel stuk naar bededen bij de wisseling tussen Richard en Lisa. Ook al bestond haar set voor een deel uit Trance, het grootste deel was toch Hardhouse, en dat was wellicht niet 100% de muziekstijl waar men hier op zat te wachten.

Dan liever nog de Trouse-stijl, die Artento Divini over de speaker liet horen. Hij was, zoals je van hem mag verwachten, weer in elk opzicht perfect in staat om de overgebleven mensen tot de laatste beat te laten dansen. En zelf toen, was het voor veel mensen nog niet genoeg, want helaas was de time-table dusdanig aangepast dat het feest een half uur eerder stopte.

Al met al was dit eerlijkwaar een feest om niet meer te vergeten. Ik heb gelachen, gedanst, gesprongen, gelachen en nog meer gelachen. Dus kortom: haal uit elke dag het meeste dat erin zit. Want voordat je het in de gaten hebt is je toekomst alweer veranderd in je verleden. Het nu en hier, is alles wat we hebben. Dus vul die tijd op zoín mooi mogelijke manier in. Het begin en het eind van ons leven betekend op zich maar weinig, het gaat er tenslotte om wat er tussendoor gebeurt. Dus die tussentijd opvullen met dit soort feesten vind ik een perfecte optie!

Verslag & Foto's: Dominic Wetzer