Karotte’s Kitchen, club Watt, Rotterdam

Tien uur lang kon het publiek hun energie club Watt injagen tijdens de set van Peter Cornely, beter bekend als Karotte. De Duitse dj draaide niet lang geleden in Groningen vijf uur lang de pannen van het dak als we de verhalen moeten geloven. Dat belooft veel goeds.

Het is iets na elven als ik het pand aan de Westkruiskade betreed. Het is nog erg rustig, wat natuurlijk niet verassend is. Ikzelf was nog nooit eerder in deze club geweest dus ik was erg benieuwd, met name naar het ‘groene ondernemen’.

Op de toiletten wordt aangegeven hoe er wordt bespaard op leidingwater. Het antwoord is een grote ondergrondse tank die regenwater opslaat,dit vervolgens omzet in zuiver spoelwater en ten slotte de boodschap in kwestie de uitgang wijst. Bij de bar valt op dat er gebruik wordt gemaakt van postmix drankjes en alles wordt geschonken in recyclebare ecocups.

Op de site van Watt valt te lezen dat dit Minimal Waste bars zijn.  Op financieel gebied heeft het zijn vruchten in ieder geval nog niet afgeworpen en lijkt hier nog altijd het Maximum Waste-beleid gevoerd te worden. Negen euro voor een Spa blauw en een baco blijft toch echt te gek voor woorden. Voordeel van clubs is dat er in ieder geval vaak nog contant betaald mag worden en je niet vast zit aan muntjessystemen die de bezoeker uitkleden.

Maar daar komen we niet voor. Karotte, een wat verstrooide verschijning maar altijd vrolijk. Het is niet het type dj dat met een norse kop zich het apezuur staat te werken. Nee, Karotte geeft zijn platen de tijd en gaat meer voor interactie met het publiek, overigens niet onverdienstelijk. Het is inmiddels tussen twaalf en half een en de hoofdzaal lijkt al redelijk aan de volle kant.

Vaak staat Karotte met zijn handen in de lucht, want hij weet wat er komen gaat. Het publiek volgt de instructies op en geven de bijna 40-jarige entertainer het volste vertrouwen. Hij houdt zijn set boeiend door een goede overweging te brengen tussen opzwepende partytechno en wat diepere platen. Tijdens de breaks begint het publiek te joelen en te schreeuwen, afwachtend op de climax. Deze wordt in de meeste gevallen luidkeels ontvangen door de dansende maar bovenal, gezellige massa.

Het publiek viel me persoonlijk alles mee, dat is in Rotterdam op andere locaties wel anders. Ook het luxaflex zonnebrillen-gehalte was erg laag. Opvallend voor een fenomeen waar menig stapper de laatste tijd niet onderuit komt. Dit keer was het publiek volwassen en genoot met volle teugen. Mijn inziens kon het volume op een gegeven moment wel wat worden opgeschroefd, de zaal stond inmiddels vol. Helaas bleven mijn adviezen onbenut en besloot ik met mijn stappartner een rondje te lopen.

Te beginnen bij het toilet. €1,- voor een avond onbeperkt plassen is en blijft een topsysteem. We betraden de basement waar al direct opviel dat het geluid hier stukken beter stond afgesteld. Goed zuiver en een stuk harder, bovendien waren de ondertonen hier veel meer aanwezig, toch wel een verademing. Johanna Mercker trakteert het enthousiaste gezelschap op wat meer funky techhouse en minimal.

Het publiek slikt het als zoete koek, dit zal overigens ook te maken hebben met de goedlachse en aantrekkelijke verschijning van mevrouw Mercker zelf. Haar platenkeus sluit goed op elkaar aan, de mixtechnieken zijn echter van de ratten besnuffeld. Na vier beschamende overgangen op rij besloot ik het ondergrondse te verlaten. Terug naar de main.

Pas nu besefte ik hoe zacht het geluid hier staat. Het leek ineens of de muziek werd afgespeeld op een mobiele telefoon in plaats van een professioneel geluidssysteem. De meeste bezoekers leken zich hier niet aan te storen, velen zullen de hoofdzaal ook niet hebben verlaten door de aantrekkingskracht van de Duitser waar de avond om draait.

Opvallend is hoe strikt iedereen zich aan het rookverbod lijkt te houden. Dit zorgt naast het voorkomen van stinkende kleren, brandgaten en een grotere kans op een longkanker ook voor onprettige geuren die hun weg weten te vinden tussen de dansende menigte.

Op deze manier was het me nog nooit opgevallen! Waar je regelmatig nog iemand in een hoekje stiekem een sigaret op ziet steken heb ik vanavond niemand mogen betrappen, alleen de ster van de avond zelf! Met bepaalde regelmaat verdween de Duitser onder zijn apparatuur en kwam een aantal seconden later nog nastomend boven. Ach, geef hem eens ongelijk, tijdens een set van 10 uur...

Robbie Wolve